Gisteren was het alweer een jaar geleden dat bij die verschrikkelijke flatbrand in Nieuwegein de 4 jarige Kimberley Bus om het leven kwam.
Het klinkt gek, maar....hoewel ik Kimberley nooit persoonlijk gekend heb, is ze het afgelopen jaar toch regelmatig in mijn gedachten geweest.
Iedere week breng ik mijn dochter naar zwemles en kom dan ook automatisch langs de flat waar dat fatale moment heeft plaatsgevonden. Van de brand is niets meer terug te zien. Niets aan de woning herinnert nog aan 28 december 2009. De woning is volledig gerenoveerd.
In het begin waren de ramen weken lang dichtgespijkerd met planken. Zwarte roet was her en der nog te zien op de stenen en heel veel waterschade er omheen op de stoep.
Na enkele weken verschenen er echter busjes met werklui. De houten planken werden verwijderd. Langzaam maar zeker werd de woning opgeknapt, opnieuw geschilderd enzovoort.
Voor zover ik kan waarnemen is de woning inmiddels ook weer bewoond.
Of dezelfde bewoners weer in hun "oude woning" zijn teruggekeerd, durf ik niet te zeggen. Maar...mensen die van niets weten en nu voorbij de flat komen, zullen niets "bijzonders" aan de flat zien. Het is alsof er nooit iets gebeurd is.
Ik denk dat Kimberley in zekere zin vast nog wel ergens is.
Of dat een hemel is? Ik weet niet....maar ik denk wel dat haar "ziel" er nog is.
Al had ik liever gewild dat Kimberley nog steeds levend en wel bij haar ouders was opgegroeid. Als er echt een "God" is....dan begrijp ik nog steeds niet waarom er ook hele jonge kinderen (en dan heb ik het niet alleen over Kimberley) zo'n verschrikkelijke dood moeten sterven. Dat is iets dat mijn verstand absoluut niet kan bevatten.
Ik ben niet zo'n "zweverig" type, ik denk dat ik wel tamelijk nuchter ben.
Ik haat "commerciële" spotjes van "Astro tv", die je na twaalven op de tv ziet verschijnen met dames die jou "tegen betaling" wel eventjes zullen vertellen hoe het met jouw overleden dierbare is en dan allerlei algemene "onzin" staan op te dreunen die iedereen in feite zou kunnen vertellen (Ja, het gaat goed met hem hoor, hij waakt over je....bla bla bla...).
Toch wil dit echter niet zeggen dat ik niet in een "hiernamaals" geloof.
Iemand als "Derek Ogilvie" geloof ik in zekere zin wel weer dat die daadwerkelijk contact kan hebben met "spirits" van gener zijde....
Het medium "Char"....daar heb ik zo mijn bedenkingen over.
Sommige "mediums" die in "Het Zesde Zintuig" voorkwamen, waren in mijn opinie zo nu en dan ook wel enigszins geloofwaardig (en sommige weer niet).
Over het fenomeen "mediums" kun je natuurlijk een hele lange discussie houden, maar....hoe dan ook...ik geloof wel dat er meer is tussen hemel en aarde, veel meer dan wij denken.
Ik heb er ook zo mijn andere (persoonlijke) redenen voor om te geloven dat er "leven na de dood" is. Als anderen dat "gek" vinden, dan vinden ze dat maar, daar zit ik niet mee.
In ieder geval....in de complete chaos van alledag met alle dagelijkse beslommeringen en verplichtingen enzovoort, was ik Kimberley niet vergeten.
Ik wens haar familie heel veel sterkte toe dezer dagen.
Gisteren, dinsdag 9 november 2010, overleed Nel "Tijgerprint" Veerkamp op 82-jarige leeftijd in haar woonplaats Amsterdam.
Nel Veerkamp werd sinds 2004 landelijk bekend door de "reality-serie" De Veerkampjes in het NCRV televisieprogramma "Man Bijt Hond", later verhuisde de serie naar SBS6.
Nel Veerkamp woonde bij haar dochter Hanny en schoonzoon Ton in een woonboot.
Nel Veerkamp was een markante en landelijk geliefde persoonlijkheid, was altijd gehuld in kleding met tijgerprints, rookte de ene na de andere sigaret, was een ras-echte Amsterdamse, nam geen blad voor de mond, recht voor z'n raap, hield niet van "flauwekul" en kon een echte "mopperkont" zijn.
Carlo Boszhard heeft Nel Veerkamp diverse malen op een geweldige manier geparodieerd. Iets waar Nel Veerkamp zelf ook hartelijk om kon lachen.
Ze vond alle aandacht van al haar "fans" helemaal fantastisch en ze genoot er enorm van.
Altijd als ik Nel Veerkamp zag, moest ik ook altijd een beetje denken aan het personage van "Sophia" uit de Amerikaanse comedy serie "The Golden Girls", de oudste van het stel en mopperende moeder van personage "Dorothy Zbornak".
Nel Veerkamp had dezelfde soort "droge" humor als de hierboven genoemde personage, waardoor ik altijd vreselijk om haar moest lachen.
Nel Veerkamp was al geruime tijd aan het sukkelen met haar gezondheid en eigenlijk kon iedereen in Nederland via de media hier min of meer wel uit opmaken dat het "einde" er een beetje aan zat te komen.
Op een gegeven moment woog Nel nog maar 35 kilo, daarna 25 kilo en op het laatst at ze bijna niet meer en.....zelfs....het roken ging op het laatst niet meer... Nel is dinsdagmorgen rond half 10 vredig ingeslapen.
Ik hoop maar dat ze in de hemel het rookverbod inmiddels ook hebben opgeheven, zodat Nel daar nog heerlijk van haar sigaretjes kan genieten ;-)
Dag lieve Nel, dank u wel dat u ons in Nederland zoveel plezierige en humorvolle televisie uren heeft gegeven. We zullen met heel erg veel plezier aan u terugdenken en nog heel veel om u lachen als we de herhalingen van "De Veerkampjes" voorbij zien komen op televisie. Goede reis en maak er daarboven maar een gezellige boel van!
Uiteraard wens ik Hanny en Ton Veerkamp, maar ook alle andere nabestaanden, heel erg veel sterkte toe met dit verlies. Nel was een toppertje!! Rust zacht...
De Amerikaanse comedy / televisieserie "Happy Days" is altijd 1 van mijn meest favoriete tv series gebleven, met natuurlijk als 1 van de meest favoriete karakters uit de serie acteur Henry Winkler als Arthur 'Fonzie' Fonzarelli. "Happy Days" werd gemaakt en uitgezonden tussen 1974 en 1984. (In Nederland werd de serie van 1977 tot 1978 door de AVRO vertoond. Vanaf 1982 was Happy Days te zien op Veronica. Begin jaren 90 werd de serie dagelijks uitgezonden op RTL4)
Alle tot op heden uitgebrachte dvd boxen heb ik aangeschaft (tot op heden 4 seizoenen op dvd, voor zover ik weet, terwijl de serie zelf het maarliefst in totaal 11 seizoenen volhield!).
Ook het intro waarmee "Happy Days" altijd begon, gezongen door "Pratt and Mclain" (1976) heb ik reeds jaren geleden op vinyl singletje gekocht, destijds al met de gedachten spelend "voor als ik ooit een jukebox heb"....toen nog niet wetende dat die jukebox wens jaren later inderdaad zou uitkomen. Het "Happy Days" singletje zit dus nu, jaren later, ook inderdaad in onze jukebox!
Gisteren, dinsdag 19 oktober 2010, overleed acteur Tom Bosley op 83 jarige leeftijd (hij stierf aan hartfalen en leed aan longkanker). Tom Bosley gaf in Happy Days gestalte aan de rol van "Howard Cunningham" (de vader van "Richie"), door "Fonzie" (of ook wel "The Fonz") altijd "verbasterd" tot "Mister C".
Hoe zou "The Fonz" gereageerd hebben nu "Howard Cunningham" niet meer onder ons is? Zou hij gezegd hebben "RIP Mister C"!??
Of.....zou "Fonzie" zijn duimen omhoog hebben gestoken (thumbs up) en dan vervolgens een heel somber luidend "aaayy" hebben gezegd?.....
Naast zijn rol als "Howard Cunningham" werd Tom Bosley ook wereldwijd bekend in zijn rol als de misdaadbestrijdende dominee "Father Dowling".
Vanmorgen....een ochtend zoals gewoonlijk. Op kantoor aan het werk. Het was nogal mistig buiten. Voor de 2e keer koffie gehaald. Snel nog even via mijn gsm op Twitter kijken.
Nu ben ik ook geabonneerd op diverse nieuws twitter kanalen, zodat je op de hoogte blijft van het meeste "vers van de pers" nieuws.
Opeens een Twitter berichtje van de Telegraaf: "zanger/acteur Antonie Kamerling overleden"...
Ik verstijfde van schrik. Wat was dát nu weer voor een raar berichtje, het zal toch niet....
Ik ging naar de link die bij het twitterberichtje stond en kwam inderdaad op de pagina van de Telegraaf terecht met dit verschrikkelijke nieuws.
"Wat? Dat méén je niet?!" was mijn reactie (hardop zeggend)
"Ze hebben Antonie Kamerling dood gevonden!" zei ik enigszins geschrokken tegen een collega. Ook die collega reageerde geschrokken en binnen no-time wist iedereen op kantoor het.
Mensen die plotseling hun gsm tevoorschijn haalden en op internet gingen zoeken. Mensen met computers op kantoor die wèl gewoon toegang hebben tot internet, ook meteen zoeken. En toen draaiden ze op "Q music" ook nog de nummer 1 hit van Antonie Kamerling: "Toen ik je zag" (geschreven door Guus Meeuwis). Onmiddellijk kippevel! Eigenlijk was iedereen een beetje van slag.
En dan...Twitter in de gaten blijven houden, tussen het werk door.
Binnen een mum van tijd stond Twitter totaal in het teken van Antonie Kamerling. Alsof er een bom ontplofte. Iedereen had het erover.
Een Xander de Buisonje, die zich via Twitter eerst afvroeg wat iedereen van het proces met Geert Wilders vond, maar....het afschuwelijke nieuws duidelijk nog niet vernomen had, want....nog geen moment later (toen hij blijkbaar inmiddels wèl op de hoogte was) reageerde ook hij hevig geschrokken via Twitter op het overlijden van Antonie, tegelijkertijd beseffend hoe "stupide" de vraag over Geert Wilders overgekomen moest zijn bij anderen, want.....dat was nu eigenlijk ineens niet zo belangrijk en relevant meer.
Het klinkt raar, maar zo'n nieuwsbericht blijft dan de hele dag in je hoofd malen. De hele dag kon ik aan bijna niets anders meer denken. Ik was er echt stil van. Echt zo'n rotgevoel! Alsof er een soort steen op je maag ligt. (terwijl ik Antonie niet eens persoonlijk gekend heb)
Bij sommige nieuwe twitterberichtjes voel je dan ineens een brok in je keel opkomen. Je zit je echter te verbijten, want tja.....je zit nog altijd nog steeds op kantoor....
Sommige reacties op het feit dat hij zelfmoord heeft gepleegd zijn niet voor herhaling vatbaar. Reacties die soms ook wel weer te begrijpen zijn, maar....ik deel die boze onbegripvolle meningen niet. Ik ga daar nu ook verder niet op in, omdat ik dat gewoon nu niet nodig vind.
Die jongen is net een dag dood, dus....ik vind het gewoon niet respectvol t.o.v. de nabestaanden om nu mijn mening over zelfmoord te gaan verwoorden enzovoort.
Het gekke is eigenlijk dat ik Antonie in sommige dingen ook wel weer "aanvoel" of zo. Ik ga hier nu niet in details treden, omdat ik dat te privé vind, maar ik kan me in sommige dingen wel verplaatsen. Dat maakt het misschien soms wel griezelig, maar aan de andere kant kun je dan ook weer een hoop voor jezelf relativeren. Blijkbaar kun je soms van jezelf en de buitenwereld een heel ander beeld hebben, dan dat de buitenwereld dit van jou heeft. Dat is alles wat ik nu daarover kwijt wil.
Ik heb Antonie natuurlijk leren "kennen" bij het hele begin (20 jaar geleden alweer?) van de soap "Goede Tijden, Slechte Tijden". Daarna natuurlijk regelmatig op tv gezien enzovoort.
Ik vond hem altijd iets weghebben van een oude "hippie", als ik soms zag hoe hij zich bewoog binnen o.a. zijn gezin. Iemand die "ruimdenkend" was, die er een hele eigen levensstijl op nahield. Iemand die heel artistiek creatief was. Absoluut niet iemand voor een 9 tot 5 kantoorbaan.
Ik had soms wel het idee dat Antonie eigenlijk veel meer kon dan hij hier in Nederland kon laten zien als acteur en dat we nog lang niet alles van hem gezien hebben.
Ik dacht vandaag, naast zijn vrouw Isa Hoes en zijn 2 kinderen, ook vooral aan Reinout Oerlemans. Wat moet die zich compleet klote voelen (om het beestje maar bij de naam de noemen)!
Antonie en Reinout zijn toch samen begonnen bij GTST en zijn samen min of meer opgegroeid. Het waren toch min of meer "zielsverwanten"....."maatjes".
Groot respect voor GTST actrice Jet van der Meij die bij RTL Boulevard haar verhaal komt doen. Heel erg heftig allemaal.
Ik kon dit keer zelfs respect opbrengen voor Albert Verlinde.
Heel erg knap dat hij, ondanks alles, net amper 1 dag nadat Antonie zich van het leven heeft beroofd, toch RTL Boulevard presenteerde.
Albert Verlinde is natuurlijk de zwager van Antonie, omdat zijn man Onno Hoes een broer is van Isa Hoes, de vrouw van Antonie. Albert Verlinde zat zich zo nu en dan te verbijten.
Aan het einde van de uitzending werd het ook hem even teveel (en werd hij opgevangen door mede RTL Boulevard presentator Winston Gerschtanowitz) en logisch!
Antonie Kamerling bleek zelf ook een Twitter account te hebben.
Als je dan al die berichtjes leest, over zijn dagelijkse bezigheden, zijn gedachten, over zijn kinderen, over alles.....zo midden in het leven.....dan is het bijna niet te bevatten dat hij er gewoon niet meer is en dat hij het leven zelf een dusdanige kwelling vond, dat hij geen andere uitweg meer zag dan er zelf een einde aan te maken.
Als iedereen in mijn directe omgeving al zo onder de indruk is van het overlijden van Antonie, hoe moet het dan de komende periode wel niet zijn voor zijn familie, zijn vrienden, collega's?
Ik wens bij deze vooral Antonie's vrouw Isa Hoes en de kinderen, Vlinder en Merlijn, maar ook andere naaste familie, oprecht heel erg veel sterkte toe met het dragen en verwerken van dit verlies.
Het is een hele rare trieste dag vandaag.
Vaarwel Antonie, ik hoop dat je rust gevonden hebt.....
Mensen in mijn naaste omgeving weten waarschijnlijk meestal al wel dat ik meestal T-shirts draag dat iets met muziek te maken heeft. Het kan een band zijn of een zanger/zangeres of een bepaald logo of muziek onderwerp etc.
Vroeger wilde ik nog wel eens in Utrecht gaan snuffelen bij bijvoorbeeld een winkel als "Many Colours". Het winkeltje bevond zich vlakbij het stadhuis in de binnenstad, maar helaas bestaat de winkel niet meer.
Je kon er altijd prima terecht voor bandshirts (veel hardrock!), patches, posters, vlaggen, riemen, spikes, studs, broeken in allerlei prints, stretch broeken, enzovoort.
Bij "Large" merchandise bestelde ik al toen we nog niet eens van internet gehoord hadden. Later met de komst van internet was het wel wat gemakkelijker om aan bepaalde shirts te komen. Een (buitenlands) bedrijf als "Rockabilia" levert ook altijd kwaliteit (al duurt het daar soms wel iets langer voordat je het daadwerkelijk opgestuurd krijgt, wanneer ze iets niet op voorraad hebben). Verder zijn er natuurlijk wel eens bepaalde aankopen van shirts als ik bij een concert ben geweest van een bepaalde band of artiest (vooral als daar ook nog tour data op staan, dan is zo'n T-shirt meestal nèt ff ietsje leuker).
Heel veel T-shirts uit de tijd van "weleer" heb ik nog steeds. Sommige shirts is dat goed aan te zien (vaak gewassen), maar sommigen blijven ook gewoon goed van kwaliteit, dat kan soms heel erg verschillen.
Ik heb T-shirts van o.a. Elvis Presley, Bon Jovi, Tina Turner, Anastacia, Lenny Kravitz, U2, Dream Theater, Ozzy Osbourne, Stray Cats / Brian Setzer, The Baseballs, Herman Brood, Sun Records, Johnny Burnette trio, Journey, Johnny Cash, The Gathering, Delain, After Forever, Within Temptation, Nightwish, Metallica enzovoort, enzovoort.
Toen afgelopen mei zanger Ronnie James Dio overleed heb ik ook wat T-shirts gekocht, o.a. 1 officieel T-shirt waarmee de opbrengst ten goede kwam aan The Ronnie James Dio Cancer Foundation.
Vanmiddag viel mijn laatste aanwinst (die ik al wat maandjes geleden had besteld, maar nog steeds niet op voorraad was) op de deurmat: een "Long Road Out Of Eden" T-shirt van The Eagles!
Als het goed is moet er nog steeds een "Michael Jackson" T-shirt aankomen, maar.....wanneer die eens een keertje komt?
Tja, ik wil nog zoveel. Ik zou nog wel eens een T-shirt willen met John Lennon erop of zo, of Jimi Hendrix. Misschien nog eens iets met Iron Maiden, alleen....Iron Maiden T-shirts met een bandfoto erop zijn zeldzaam, en die prefereer ik eigenlijk liever dan al dat "doodskoppen gedoe". Ik houd wel van T-shirts met bepaalde "iconen" erop of zo.
En.....natuurlijk maak ik zo nu en dan ook wel eens reclame voor mijn eigen band ;-) After The Silence wordt zo nu en dan ook eens "gepromoot" door een eigen gedragen T-shirt (ze zijn nog steeds te koop, dus heb je interesse, stuur dan ff een mailtje naar info@afterthesilence.nl).
Terwijl ik reuze in mijn sas zit te zijn van mijn spiksplinternieuwe Eagles T-shirt, klinkt hier de "Long Road Out of Eden" cd uit de speakers.....lekker hoorrrr....
Sinds gisteren een beetje (heel erg) aan het balen. Mijn computer ziet mijn externe harde schijf niet meer.
Het betreft een Freecom Classic SL Hard Drive van 250 GB, die ik al wat jaartjes in gebruik heb. Nooit eerder problemen mee gehad, tot gisteren dus (ik zal het commentaar dat ik gisteren op deze situatie geleverd heb hier maar niet letterlijk gaan herhalen, want mogelijk is dat niet bepaald geschikt voor alle leeftijden ;-) ).
Er was niets aan de situatie veranderd, maar toch nog voor de zekerheid gecontroleerd of alle stekkers e.d. er nog in zaten. Dat bleek gewoon het geval te zijn, dus in principe zou er niets aan de hand moeten zijn.
Daarna nog een keertje alles opnieuw aangesloten, maar dat mocht helaas niet baten.
Ik heb wel moeten constateren dat het lampje van de bijgeleverde adapter niet meer brandde, dus mogelijk dat de adapter defect is? Doordat de externe schijf geen stroom meer krijgt, werkt de hard drive niet en dus ziet mijn pc hem niet. (ook nog een keertje geprobeerd aan te sluiten op de laptop van mijn zoon, maar daar helaas hetzelfde verhaal, geen stroom....) Ook de wizard voor "nieuwe hardware" start niet, omdat de schijf niet gezien wordt door de pc, omdat de schijf niet opstart, doordat de schijf geen stroom krijgt.
Normaal gesproken zou de hard drive een enigszins brommend geluid moeten geven en tevens zou er in diezelfde hard drive een blauw licht moeten branden, maar op het moment niets van dit alles. Alles blijft stil, geen enkele interactie waar te nemen, helaas.
Het zou natuurlijk ook aan de externe schijf zelf kunnen liggen, maar dat hoop ik uiteraard van niet, aangezien er nogal wat gegevens op die harde schijf staan, zoals heel erg veel muziek, filmbestanden, wordbestanden, heel veel foto's en noem het allemaal maar op. (al heb ik wel gehoord van "data recovery", dus dat bepaalde bedrijven zelfs van "gecrashte schijven" nog alle gegevens kunnen halen, maar ja......dat zal wel niet zo weinig kosten, ben ik bang)
Een nieuwe harde schijf zou eventueel niet zo duur zijn misschien, maar.....ik heb natuurlijk liever weer de beschikking over mijn bestanden, als je begrijpt wat ik bedoel.
Gisterenavond een mailtje gestuurd naar de support afdeling van Freecom in Nederland en de situatie uitgelegd, inclusief artikelnummers en de hele rataplan. Mijn zoon zei nog: "Die krijgen vast duizenden mailtjes, daar hoor je vast niets meer over", maar......vandaag kreeg ik toch weliswaar een e-mailtje terug. Freecom gaat me (Geheel kosteloos! Wat een super service!! Daar ben ik heel erg blij mee! Bedankt Freecom!!) een nieuwe adapter toesturen!!
Dus....nu maar hopen dat, als ik de adapter ontvang, het "probleem" hiermee dan verholpen is. Flink duimen maar. Tja, en anders moet ik verder gaan kijken hoe dit op te lossen. Maar ik hoop natuurlijk dat 't laatste scenario niet van toepassing zal zijn.
Pffff...ik word altijd heel erg ongeduldig van dit soort dingen, ik kan hier nooit zo erg goed tegen, dus nu maar hopen dat de post op tijd is, anders moet ik weer tot na het weekend wachten en kan ik dan pas testen of het inderdaad aan de adapter ligt. Ik hoop dat de kosteloos toegestuurde adapter een "wondertje" zal gaan verrichten, dat zou me toch best wel een hoop geld en ellende besparen, so.....I'll cross my fingers!
Er is voor vanavond flinke storm voorspeld, maar....volgens mij is die Storm(s) al vanaf gisterenavond in de Kelder begonnen ;-)
Voor wie het gemist heeft; gisterenavond in het tv-programma "De Wereld Draait Door" van de VARA (gepresenteerd door Matthijs van Nieuwkerk) zaten Jort Kelder en Pieter Storms aan tafel.
Het onderwerp van gesprek was - volgens Pieter Storms - de teloorgang van 'journalistieke ethiek', waar het blad Quote mede debet aan zou zijn (Jort Kelder was jarenlang hoofdredacteur van dit zakenblad).
Er volgde (iets dat je eigenlijk min of meer al wel voelde aankomen, toen het onderwerp werd geïntroduceerd door Matthijs) een flinke woordenwisseling aan tafel.
Of dit item in DWDD daadwerkelijk "nieuwswaarde" had, betwijfel ik, maar...."amusementswaarde" had het zeker, want....inmiddels staan alle kranten en andere media er bol van. Iedereen praat erover, op het werk, op Hyves, noem het allemaal maar op. Dus....als DWDD het laatste als doelstelling had, dan is ze dit zeker goed gelukt.
Ineens moet ik, op 1 of andere manier, ook terugdenken aan de videoclip van "Two Tribes" van "Frankie Goes to Hollywood" (een beroemde Britse popgroep uit de jaren 80); Zet 2 mensen die een hekel aan elkaar hebben in de boxring en je krijgt onherroepelijk een bepaalde amusementswaarde.
Als er vroeger 2 kinderen op het schoolplein met elkaar aan het vechten waren, bleef er ook altijd automatisch een grote groep omheen staan om te roepen, te kijken, te lachen, aan te moedigen....wéét ik veel wat nog meer! En....zo'n vergelijkbare situatie werkt dus blijkbaar nog steeds, getuige de uitzending van DWDD van gisterenavond en de reacties van mensen hierop.
In "journalistiek" opzicht vond ik de waarde volledig nul komma nul! Niemand is er eigenlijk iets wijzer van geworden. 2 volwassen bekvechtende mannen op televisie, die door elkaar heen lopen te schreeuwen (dus....de kijker thuis kon er soms bar weinig van verstaan).
Matthijs van Nieuwkerk als gespreksleider? Laat me niet lachen!
Het is volgens mij bovendien voornamelijk iemand die weinig uit zijn hoofd doet en heel veel van de autocue afleest (in diverse programma's die hij presenteert is het me al diverse malen opgevallen dat hij vaak dezelfde zinnen hanteert, ook nog vaak in dezelfde volgorde....je kunt het vaak al bijna letterlijk dromen wat hij gaat zeggen!).
Het is misschien een prima presentator met een "sympathiek voorkomen", maar...een gespreksleider is hij absoluut niet! (tenzij de regie van DWDD hem natuurlijk heeft opgedragen om "zo min mogelijk in te grijpen" om vervolgens daarmee juist een zo'n "knallend" mogelijk gesprek te creëren....dan is dat goed gelukt)
Ik had dit zelfde "gesprek" wel eens willen zien, als iemand als Sonja Barend (respect!) op de stoel van Matthijs van Nieuwkerk had gezeten. Ik ben er bijna van overtuigd dat we dan, kwalitatief gezien, veel betere televisie hadden gehad en een veel betere gespreksleider! Dan hadden we thuis op de bank waarschijnlijk ook het gesprek beter kunnen volgen i.p.v. het aan moeten horen van 2 door elkaar heen schreeuwende mannen.
Wie er gelijk had aan tafel? Ik zou het niet weten, want zo erg bekend met alle "zere dingetjes" die tussen de heer Kelder en de heer Storms spelen ben ik ook weer niet.
Feit is wel dat Jort Kelder met een zwart-op-wit document kwam, dat volgens mij toch wel als een "feit" gezien mag worden. Feit is ook dat de televisiecarrière van de heer Storms behoorlijk in het slob is geraakt. Feit is ook dat de heer Storms een aantal rechtzaken heeft verloren. (en daarmee ook hoge schulden heeft opgebouwd?)
Feit is ook dat mevrouw Nina ....tegenwoordig Storms....vroeger Brink (die met de heer Storms was meegereisd en niet aan tafel zat bij DWDD, maar wel in het publiek), met haar bedrijf World on Line, voor een kapitaal mensen het schip in heeft laten gaan, maar zelf wèl miljoenen heeft opgestreken.
En....dan durft de heer Storms nog tegen de heer Kelder te zeggen: "Een journalist wordt niet rijk, een journalist kan geen dure maatpakken kopen" enzovoort. En dat terwijl hij waarschijnlijk wèl teert op de creditcard van zijn vrouw Nina? Hmmm.....zo'n uitspraak komt bij mij dan dus niet helemaal geloofwaardig over.
Hoe meer Jort Kelder met feiten kwam (die overigens best wel rustig bleef en kalm bleef praten), hoe harder de heer Storms begon te schreeuwen en daarmee misschien ook probeerde zowel Jort Kelder als zichzelf te óverschreeuwen???
Het schijnt nu zelfs zo te zijn dat de heer Storms na afloop van het programma DWDD fysiek 3 klappen heeft verkocht aan Jort Kelder. Bah! Wat vreselijk onvolwassen!
En....waarom zou je iemand slaan, als je zelf zogenaamd zo overtuigd bent van je gelijk? Dan is fysiek geweld toch helemaal niet nodig? Dan zou je daar toch boven staan, lijkt mij? Nee.....volgens mij gaan mensen juist slaan, als ze zelf iets niet kunnen winnen. Als je iemand anders gaat slaan, ben je voor mij bij voorbaat al een "loser"!
En dan....schijnt zijn vrouw Nina een aantal keren "Vuile rat" te hebben geroepen naar Jort Kelder.
Tja....als je zelf zoveel mensen in financieel opzicht benadeelt/oplicht en zelf voor miljoenen opstrijkt.....wie is hier dan uiteindelijk een "rat", mevrouw Storms/Brink?
Tijdens de uitzending continu vanuit het publiek dingen roepen, maar wel steeds die microfoon wegduwen, maar....dan na de uitzending wèl ineens een grote mond hebben? Zielig gewoon! Echt zielig onvolwassen gedrag dit.
Later zouden Nina en Pieter Storms nog ruzie hebben gemaakt met Matthijs van Nieuwkerk en de hoofdredacteur van DWDD om het feit dat Van Nieuwkerk niet ingreep. Ze eisten bovendien het ontslag van 'tafelheer' Kelder.
Het schijnt trouwens ook zo te zijn dat de heer Storms heeft afgesproken met DWDD dat zijn vrouw Nina niet in beeld moest komen. Gaat ze nota bene vooraan bij het publiek zitten! Nee, dát is lekker slim!
Je wéét toch dat als je een Nationale bekendheid bent en je gaat dan mee, dat je dan in bééld gebracht wordt? Ookal zat ze achteraan in het publiek, dan nóg had de cameraman haar wel in beeld gebracht (en logisch!). Als je dan niet in beeld wilt, dan had ze in de coulissen moeten blijven! Toch?
Ik ben zelf trouwens ook niet zo'n "Jort Kelder fan" of zo, maar ik ben ook niet tegen hem. Ik zie wel eens een programma van hem (dat programma "Bij ons in de PC", over de PC hooftstraat, is wel leuk bijvoorbeeld) maar verder ken ik hem niet zo goed.
Volgens de "bijbel" moet je iemand te andere wang toekeren als iemand je slaat, maar.....in dit geval mag Jort van mij nu de heer Storms van ganser harte terugslaan! En dan niet fysiek.....maar wellicht "in court"? (waar de heer Storms dan wellicht opnieuw gaat verliezen?)
Aan de andere kant.....dit "relletje" gaat natuurlijk weer overal breed uitgemeten worden. In de kranten, in de roddelbladen, in Shownieuws, in RTL Boulevard, enzovoort, enzovoort. Het is niet te hopen dat dit dagenlang gaat aanhouden, want.....op een gegeven moment ben je er, net als Jort Kelder zelf inmiddels "wel klaar mee"! (groot gelijk heeft hij, je kunt maar beter de verstandigste zijn en de eer aan jezelf houden i.p.v. je ongenoegen overal te blijven rondbazuinen) (ik betwijfel of de heer Storms er ook zo over denkt.....die zal het vuurtje misschien nog wel eventjes willen op blijven stoken, want....het is alweer een poosje geleden dat hij zoveel media aandacht kreeg ;-))
Ik denk wel dat....mócht het ooit weer tot een rechtzaak komen, dat de heer Kelder qua feiten wederom een behoorlijk stuk sterker staat!
En dan.....een gespreksonderwerp als "de teloorgang van 'journalistieke ethiek'" aanbrengen en iemand als Jort Kelder betichten van "onprofessioneel journalistiek werk" maar....vervolgens collega's in het gezicht slaan? Om het beestje maar bij zijn naam te noemen; Wat ongelooflijk onprofessioneel, meneer Storms!
Jarenlang een tv-programma als "Breekijzer" presenteren, zogenaamd mensen helpen die "opgelicht" zijn, maar......vervolgens bereid zijn om te trouwen met nota bene (als we het dan toch over "oplichters" hebben) Nina Brink?
Het schijnt dat Pieter Storms nu een "open brief" gaat schrijven aan Matthijs van Nieuwkerk.... God allemachtig! Nu breekt mijn klomp....ehh.....ijzer! ;-)
Tja...het bedrijf bestaat dan misschien niet meer, maar....blijkbaar willen ze in dit soort gevallen nog steeds "world online"..... Hopelijk is het allemaal Storms in een glas water....
Beste Pieter....je kunt Jort duizend maal "maar een tikje" hebben gegeven. Je hebt gewoon van iemand af te blijven, punt uit!
Misschien moeten we vanavond de naam van "De Wereld Draait Door" maar tijdelijk aanpassen in "De Wereld Sláát Door"???
Gisteren stond er al een klein stukje over in de krant. Vandaag werd er een iets uitgebreider item aan besteed in het Jeugdjournaal.
Afgelopen zondag redde de 10-jarige Yorick het leven van zijn moeder en dat van zichzelf (en waarschijnlijk ook die van andere weggebruikers). Tijdens het autorijden op de A2 kreeg zijn moeder een epileptische aanval.
Yorick, die naast zijn moeder zat, raakte niet in paniek, maar nam het stuur over, drukte het knopje in van het gevarenlampje (zodat de automobilisten achter hen wisten dat er iets aan de hand was, heel erg slim gedacht Yorick!) en bracht de auto, zonder botsingen of i.d., naar de kant van de weg op de vluchtstrook. In dit geval zat Yorick gelukkig niet achterin de auto, want dan was alles waarschijnlijk minder goed afgelopen.
Wat een geweldig nieuws is dit zeg! Wat een enorm slim moedig klein mannetje, die Yorick. Knap hoor! Petje af!
Vanmorgen draaiden ze op Q Music "She's like the wind" van Patrick Swayze. Het was tijdens het "Foute uur", dus....of het "toeval" is dat het nummer juist vandaag werd gedraaid, of dat er bewust voor gekozen was, dat zou ik niet weten.
Collega's op het werk om me heen reageren onmiddellijk op het nummer, met reacties als "Oh, die is mooi!". Zelf voelde ik, eerlijkheidshalve, ook een soort van "brok in mijn keel".
Vandaag, 14 september, is het precies een jaar geleden dat de Amerikaanse acteur Patrick Swayze op 57-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van kanker.
Op 1 of andere vreemde manier voelde ik altijd een soort van "verbondenheid" met Patrick Swayze, omdat hij op dezelfde datum jarig was als ik (18 augustus).
Ik bewonderde altijd zijn doorzettingsvermogen, dat hij, ondanks dat hij zo verschrikkelijk veel pijn had door zijn ziekte, toch alles op alles zette om nog in bepaalde films te acteren, om alles op alles te zetten om op de filmset te verschijnen.
Patrick Swayze werd bekend in de tv serie "North and South" en later in films als "Dirty Dancing" en "Ghost". Patrick Swayze was een tieneridool.
Maar....stiekem was ik altijd wel een beetje trots dat ik tegelijkertijd met hem jarig was. Slaat eigenlijk helemaal nergens op, maar....dat had ik nu eenmaal.
Helaas heeft hij de strijd tegen kanker verloren.
Zijn nummer "She's like the wind" bezorgt me heden ten dage nog steeds kippenvel!
R.I.P. Patrick Swayze!
O.k., de zomer is al ruimschoots over zijn hoogtepunt heen, we gaan richting herfst. Aankomende dagen zal het, volgens de weersverwachting, hard gaan waaien.
Echter....lijkt het de laatste jaren wel of steeds meer mensen het liefst alvast eventjes 4 maanden door "skippen". Mensen die staan te trappelen en te popelen van ongeduld, omdat ze bijna niet kunnen wachten tot het december is, lijkt het wel....
Pepernoten liggen steeds eerder in de winkel.
Net als vorig jaar, ligt dit SINTERKLAAS strooigoed al vanaf AUGUSTUS in de winkel! (bij winkelketen Kruidvat zijn ze al reeds gesignaleerd!)
Onze dochter (bijna 6 jaar) gelooft nog heilig in Sinterklaas.
Zij heeft nog niet echt besef van tijd. Als zij pepernoten in de winkel ziet, is het haast onmogelijk om haar aan het verstand te brengen dat het nog ruim 4 maanden duurt voordat Sinterklaas naar Nederland komt.
Ze heeft geen idee hoe lang 4 maanden is.
Maar....het kan nog erger! Er zijn zelfs mensen die zichzelf al in de Kerst wanen! Jawel....vanmorgen stond de radio aan op Q music.
O.k., het "foute uur", dat wel (dus in dat opzicht...."fouter" dan fout kan bijna niet), maar.....ik dacht bij mezelf: "Hoor ik het nu goed?"
Ja hoor....het is nu september, maar....het was toch echt "Last Christmas" van Wham! dat uit de speakers knalde!
(van collega's heb overigens ook al reeds vernomen dat winkelketens zoals Blokker en Action op dit moment ook al kerstartikelen te koop aanbieden!)
Jongens....echt....ik vind Sinterklaas reuze gezellig en Kerstmis idem, maar....waarom kunnen we niet gewoon rustig met zijn allen afwachten tot het daadwerkelijk zover is? Waarom moet alles maar steeds sneller en steeds eerder? Waarom zo gehaast? Waarom niet gewoon alles op zijn tijd?
Waarom? Vercommercialisering! Alles draait maar steeds meer om geld, geld en nog eens geld!!
Natuurlijk mogen mensen van mij een zakje pepernoten kopen in augustus, als ze dat willen. Voor mijn part vreten ze iedere dag een gezinszak leeg!
Maar...toch...."iets" staat me tegen dat het allemaal steeds eerder en sneller komt. Je creëert er volgens mij ook "ongeduldige" en "verwende" (en daarmee misschien ook "ontevreden") mensen van! Als mensen iets willen, willen ze het tegenwoordig "NU" en niet pas over 4 maanden.
Het is net als met een creditkaart. Kun je die tv niet betalen? Ach...wat maakt het uit! Dan koop je hem toch gewoon nu! (en vervolgens leren mensen het "gewoon" vinden dat ze "schulden" hebben)
Geduld bewaren en geld sparen? Als je dat doet, dan "hoor je er niet meer bij", mensen vinden je dan maar "ouderwets".
En zo gaat het ook met Sinterklaas en Kerstmis. Als ik "NU" Sinterklaas wil vieren, dan hoef ik toch niet persé te wachten tot december? Ben je mal! Dat is zooooooo "ouderwets"!
Weet je wat? Zullen we dan ook maar meteen de paaseieren en paashazen gewoon het hele jaar door blijven verkopen? Zetten we de versierde paastakken gewoon naast de bont versierde kerstboom! Wat maakt het uit? Vieren we de geboorte en de kruiziging van Jezus gewoon in 1 keer, kan jou het schelen!
De zomer is net amper afgelopen en.....het liefst slaat men de herfst gewoon over, om maar in die ooooo zo gezellige wintertijd te zijn.
We hebben Helloween nog niet eens gehad! (jazeker, dat komt er ook nog eens bij! Moet je als winkel zijnde dus gewoon ruimte indelen voor zowel Helloween, Sinterklaas en Kerst! Moet kunnen!)
Mensen, echt...geduld, geduld, geduld!! Het lijkt wel of we dat steeds minder hebben. Waarom moet alles tegenwoordig altijd zo in de allerhoogste versnelling?
Nogmaals....als je pepernoten in augustus wilt kopen en ze liggen in de schappen, moet je dat vooral lekker doen, maar.....vind je ze in december dan nog net zo lekker of heb je ze, tegen die tijd dat het ècht Sinterklaas is, al lang en breed tegen gegeten?
Het is toch eigenlijk gewoon veel leuker om, net als vroeger, toen we zelf kinderen waren, helemaal vol verwachting uit te kijken naar die tijd? Dat je helemaal "opgewonden" was, als het daadwerkelijk Sinterklaas was? Dat je genoot van "het moment"?
Het lijkt wel of we dat steeds minder kunnen met zijn allen. "Genieten", tevreden zijn met wat je hebt. We hebben steeds meer, we kunnen steeds meer, we hebben alles steeds sneller tot onze beschikking als we dat willen, maar......we zijn steeds korter "blij" met iets, we zijn vaak sneller "uitgekeken" op dingen, we kunnen ons steeds minder "verheugen" op dingen omdat we dingen als "vanzelfsprekend" beschouwen, we zijn steeds minder "tevreden". We raken sneller geïrriteerd als we dingen niet zo snel mogelijk kunnen krijgen (en dan zijn we vaak nog kieskeurig ook).
Dan ben ik misschien maar "ouderwets", maar....toch hoop ik dat we hier binnen het gezin de "tradities" zo veel mogelijk kunnen bewaren zoals ze "horen" te zijn. Eerst zomer, dan herfst, dan pas winter, dan pas Sinterklaas en daarna pas Kerstmis....en niet alles als in 1 grote cocktail tegelijkertijd bij elkaar! Alles op zijn tijd....
Toen mijn zoon Riccardo (inmiddels 13 jaar) ongeveer 3 á 4 jaar was, speelde hij al met het grootste gemak op de Nintendo 64, alsof het letterlijk met de paplepel was ingegoten. Het is eigenlijk bijna ongelooflijk hoe snel die kinderen die spelletjes door hebben (terwijl wij als "volwassenen" er toch vaak iets meer moeite mee hebben.....)
Mijn dochter Michelle (bijna 6 jaar) is nog niet zo fanatiek als haar broer op die leeftijd, maar.....ze weet wèl prima overweg met de "Nintendo DS" (Bij vriendjes en vriendinnetjes.... Ze loopt al meer dan een jaar te "zeuren" dat ze er graag 1 wil hebben, maar doorgaans kosten deze spelcomputers nogal bedragen die je niet zomaar eventjes uitgeeft. Echter....zou het wel eens kunnen zijn dat ze de "DS" zeer binnenkort voor haar verjaardag krijgt?????)
Toen ik zo oud was, dus een jaar of 3 á 4 jaar, wist ik nog niet eens wat een computer was! Laat staan een spelcomputer. Het bestond namelijk nog niet! Ik maakte zelf pas zo in de 2e helft van de jaren 80 voor het eerst kennis met de "Commodore 64". Een echte computermonitor bestond nog niet, je sloot gewoon een oude televisie aan dat als monitor dienst deed! De "spelletjes" stonden nog op (jawel!) casettebandjes!
Het laden van zo'n spelletje duurde een eeuwigheid! En als het dan eenmaal geladen was.....mooie realistische beelden, dat bijna niet van "echt" te onderscheiden is? Vergeet het maar! Je had bijvoorbeeld een soort van "tennis", maar dat waren gewoon 2 witte streepjes en een punt/blokje, dat van de ene naar de andere kant geschoten werd. Blokkerige figuurtjes, meer was het niet (maar voor toen vonden wij dit al heel wat!). Na de Commodore 64, kwam geloof ik de Commodore 128. Mijn broer spaarde daarna nog voor de "Amiga".
Op een gegeven moment kreeg je de zogenaamde "Game & Watch" LCD spelletjes (ook van Nintendo). Het zag er een beetje uit zoals de "DS" er nu ongeveer uitziet, maar dan iets eenvoudiger. Er stond ook maar 1 spelletje op. Je had ze met 1 screen, maar ook met een multi-screen (2 schermpjes boven elkaar). De beeldkwaliteit? Tja.....niet zoals je dat heden ten dage gewend bent natuurlijk. Het waren een soort zwarte figuurtjes, met misschien af en toe een kleurtje op een grijze achtergrond, maar...wij wisten toen niet beter, dus wij vonden het al heel wat!
Ik weet nog dat, toen ik op de MAVO zat, op een gegeven moment iedereen met die "Game & Watch" LCD spelletjes op het schoolplein stond, dus het was best wel een behoorlijke rage toen.
Eind jaren 80 maakte ik voor het eerst kennis met de "Gameboy" (je raadt het al....ook van Nintendo). Hiermee kon je wel verschillende spelletjes spelen (die op zogenaamde ROM-cartridges stonden, een soort vierkante, meestal grijze, cassette achtige dingen) en het beeldscherm was gewoon een klein zwart-wit LCD schermpje. Ergens eind jaren 90 kregen we pas te maken met een kleurenschermpje, maar.....nog steeds niet met de beeldkwaliteit zoals we dat nu kennen.
De ontwikkeling op computergebied ging maar door en door (en nu nog steeds natuurlijk).
Mijn zoon is geboren in 1997, maar....zo klein als hij was stond hij als peuter/kleuter al met het grootste gemak met de Nintendo 64 zijn eerste spelletje uit te spelen. Dat was een spelletje van Mario.
We hebben het spelletje talloze keren voorbij zien komen, het bekende Mario muziekje ontelbare keren gehoord, duizenden keren gehoord hoe onze zoon (Riccardo) weer enkele "gouden muntjes" had gewonnen in het Mario spelletje.
Zelf waagden we ook nog wel eens een poging, maar....we bleken zelf lang niet zo "handig" te zijn met het computerspelletje als destijds onze peuter/kleuter. Er volgden nog vele andere spelletjes, Mario Kart bijvoorbeeld, Yoshi (nog altijd 1 van mijn favoriete Nintendo figuurtjes), Bouncer, en ga zo maar door.
De beeldkwaliteit van de Nintendo 64 was al een enorme vooruitgang. Het leken wel een soort mini tekenfilmpjes. In "onze" tijd was Mario nog gewoon van houterig/blokkerig figuurtje, maar de Nintendo 64 Mario had toch al wel een soort van "cartoon" achtig figuurtje.
Mede door de "gamecomputer" passie van onze zoon, blijf je zelf ook een beetje op de hoogte van alle ontwikkelingen op game gebied.
Op een gegeven moment kwam de Nintendo "Gamecube", die alweer iets betere beeldkwaliteit had. Maar toen kwam de Playstation (van Sony)....de beelden waren nog natuurgetrouwer (maar geen Nintendo product, dus geen Mario spellen...).
Inmiddels, zoveel jaartjes later, hebben wij, net als heel veel Nederlanders, de Nintendo Wii in huis staan.
De beeldkwaliteit wordt steeds natuurgetrouwer, de interactiviteit steeds beter. Er wordt steeds meer mogelijk.
Het is niet geheel onwaarschijnlijk dat we over enkele jaartjes weer een ander type spelcomputer in huis hebben staan, want...de ontwikkeling staat niet stil.
Maar.....wat voor ontwikkeling er ook reeds heeft plaatsgevonden op "gaming" gebied, hoeveel spelletjes ik ook voorbij heb zien komen in de loop der jaren.....1 computerspel figuurtje is eigenlijk altijd gebleven in al die jaren: Mario, de Italiaanse loodgieter.
Vandaag bestaat hij precies 25 jaar (Woohoo!!).
Het is leuk om te zien dat Mario ook in de loop der jaren een bepaalde "evolutie" heeft doorstaan, van "blokkerig" figuurtje tot natuurgetrouw, bijna 3D kwaliteit figuur.
Tevens is het een leuk gegeven dat er inmiddels toch weer verschillende generaties met het figuurtje zijn opgegroeid, min of meer. Nog steeds worden er wereldwijd miljoenen spelletjes van Mario verkocht.
We hebben thuis verschillende soorten spelletjes, maar....op 1 of andere manier blijft Mario altijd 1 van de leukste spelletjes om te spelen.
Mario blijft leuk voor alle leeftijden, van jong tot oud. De spelletjes zijn niet, wat je noemt, "extreem gewelddadig". Voor de 30 plussers (zoals ik) roept het soms af en toe een beetje nostalgie op, maar ook de kleinsten onder ons zijn vaak onmiddellijk onder de indruk van Mario.
De laatste Mario spelletjes staan nog wel op het verlanglijstje hier, maar.....net zoals de Nintendo DS....het zijn vaak niet bepaald bedragen die je "zo maar eventjes" uitgeeft. Gelukkig prijzen ze zo nu en dan nog wel eens wat af in de winkel, dus.....wie weet? (hebben we tenminste nog iets te wensen)
In ieder geval....Mario....namens verschillende generaties hier.....HAPPY 25th BIRTHDAY!! Woohoo!!!
Je zou bijna gaan denken dat het Total-tankstation langs de A2 in Nieuwegein een plek is die ongeluk brengt. Voortaan denk je haast wel 2 keer na voordat je daar een kopje koffie gaat drinken of een broodje gaat halen. Voor je het weet word je omver gereden, met name zo rond eind augustus, lijkt het wel.
Exact 2 jaar geleden reed er een auto de winkel van het tankstation binnen, waardoor de hele winkel in vlammen op ging, waarbij helaas 1 dode viel te betreuren.
Nu, 2 jaar later, ook eind augustus, is er opnieuw een auto naar binnen gereden. Gelukkig reed de auto nu niet helemaal de winkel binnen (zoals dit 2 jaar geleden wel het geval was), maar de voorpui is wel flink beschadigd. Het is nog onduidelijk waarom de vrouw, die achter het stuur zat, de macht over het stuur verloor. Ze is wel zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht. Ook een motoragent, die in de winkel stond, raakte gewond.
Ik vraag me toch ook wel af wat er in het winkelpersoneel omging, toen dit gebeurde. Ik kan me voorstellen dat je ongelooflijk schrikt en bij jezelf denkt: "Daar gaan we weer!...."
Meteen is er natuurlijk overal weer commentaar op degene die achter het stuur zat. De meest domme en ook discriminerende opmerkingen (vrouw achter het stuur.....) zijn overal te lezen, maar goed....dat is mens eigen, denk ik dan maar. We kunnen helemaal niet over deze situatie oordelen, want we weten niet wat er is gebeurd. Voor hetzelfde geld is die mevrouw gewoon "niet goed geworden" achter het stuur. Dat weten we dus niet, dus kun je ook geen vooroordelen hebben.
Er gaan ook verhalen dat die mevrouw achter op een vrachtauto is gereden en toen de macht over het stuur verloor. Vervolgens raakte ze van de weg en kwam op het terrein van de benzinepomp. Als het net iets later was gebeurd, had het misschien nog veel erger afgelopen.
Ik ken de benzinepomp, want ook wij tanken er best wel vaak.
Het zou ook kunnen zijn dat die mevrouw de "oprit" naar het tankstation voor een normale "afrit" heeft aangezien, want....dat is soms nog best wel verwarrend (en dan is je snelheid natuurlijk inderdaad veel te hard). Ook is de oprit naar het station redelijk kort, dus....als je dat niet weet, kan dit misschien in de toekomst nogmaals voor ongelukken zorgen???
Tja, het tankstation, dat net voor duizenden euro's weer opnieuw was opgebouwd....ligt dus weer aan gruzelementen en is wederom afgesloten voor publiek, zodat het weer opnieuw opgebouwd kan worden. Dus...de komende weken/maanden zullen we weer elders moeten tanken.
Maar.....exact 2 jaar na elkaar, hetzelfde soort incident...bij hetzelfde tankstation? Hoe krijg je het voor elkaar?! In 1 woord: bizar!
Na stevige windstoten vanwege het slechte weer bezweek de Anne Frankboom afgelopen maandag. Inmiddels zijn de restanten van de boom opgeruimd. De boom is in stukken gezaagd, die met een hijskraan uit de binnentuin werden weggetakeld. Alleen de stronk van de boom is blijven staan.
De Anne Frankboom is de afgelopen week niet de enige "oude boom" die omgevallen is, zou je zo kunnen stellen.
Deze week werd bekend gemaakt dat actrice/musicalster/zangeres/cabaretière Conny Stuart (echte naam: Cornelia van Meijgaard) op 22 augustus j.l. op 96 jarige leeftijd is overleden. Zij werd landelijk bekend door o.a. als lid van het eerste cabaret van Wim Sonneveld. Van 1957 t/m 1960 is zij getrouwd geweest met Joop Doderer (voornamelijk bekend als "Swiebertje").
Ook Acteur Ton van Duinhoven overleed deze week op 26 augustus. Hij is 89 jaar geworden.
In 1960 trouwde hij met actrice Ina van Faassen.
De man heeft vele rollen gespeeld, o.a. die van chagrijnige Feyenoord-suppoost Crooswijk, maar.....uit mijn eigen jeugd ken ik hem natuurlijk voornamelijk in zijn briljante rol als artiestenmanager "Victor Daes" in de TROS tv-serie rondom de meidengroep Dolly Dots uit 1983.
En gisteren....op 27 augustus overleed een ras-echte Utrechter: wereldkampioen Judo Anton Geesink. Hij werd 76 jaar. Ik ben vaak genoeg met de stadsbus langs zijn sportschool gereden, dat zich eveneens in Utrecht bevindt (nota bene aan de Anton Geesinkstraat 13).
De "reus" (zoals hij altijd werd genoemd) is niet meer.....
Ook deze "oude bomen" waren "groots". Maar....net als de Anne Frankboom werden deze mensen "bejaard" en....net als bij oude bomen, zal "ouderdom" bij mensen ooit een keer haar tol eisen. De herinneringen en het cultureel erfgoed dat Conny Stuart, Ton van Duinhoven en Anton Geesink aan de wereld hebben nagelaten, is in wezen de "boomstronk" die overgebleven is, nadat de rest van de boom is omgewaaid.
Hierbij wens ik alle nabestaanden oprecht heel veel sterkte toe met het verlies van hun dierbare.
Op 11 januari 2010 overleed Miep Gies (bekend geworden als de helpster van de onderduikers in het Achterhuis in de Tweede Wereldoorlog en de redster van het dagboek van Anne Frank). We dachten die dag de allerlaatste getuige te hebben verloren van het verhaal rondom Anne Frank. Echter.....was er nog 1 (stille) getuige over: de "Anne Frankboom".
"De Anne Frankboom" is de bijnaam van een witte paardenkastanje boom die in het centrum van Amsterdam stond. De boom bevond zich in de tuin van het pand Keizersgracht 188. De boom werd beschreven in "Het Achterhuis", het dagboek dat Anne Frank in de Tweede Wereldoorlog bijhield. Anne Frank had vanuit het zolderraam van haar onderduikadres aan de Prinsengracht uitzicht op de boom.
Vandaag is ook die laatste stille getuige rondom het Anne Frank verhaal "heengegaan". Stevige windstoten werden de boom, vandaag maandag 23 augustus 2010, omstreeks 13.30 uur fataal.
De boom bleek uit een onderzoek in november 2006 al voor 42 procent verrot te zijn. Men wilde de boom aanvankelijk omkappen, maar daar kwam zoveel protest op...."omdat het de boom van Anne Frank was"...dat het kappen uiteindelijk na veel gedoe toch niet is doorgegaan.
Eigenlijk is dit wel behoorlijk ironisch en moeten we hier misschien uit leren dat je als mens de natuur nu eenmaal niet kunt bedwingen.
De natuur gaat nu eenmaal zijn eigen gang en houdt geen rekening met menselijk sentiment.
Anne Frank blijkt trouwens slechts 3 keer de boom te hebben beschreven in haar dagboek, zoals ze wel honderden andere dingen in haar boek beschreef.
Vanaf mijn jeugd heb ik het dagboek van Anne Frank al in huis. Ik heb het vanaf het begin tot het einde gelezen. Het is altijd een verhaal geweest dat me intrigeerde. Ook aanverwante boeken heb ik door de jaren heen gekocht, zoals o.a. het boek van Miep Gies. Het verhaal van Anne Frank staat in principe symbool voor iets waarvan iedereen altijd zegt "Dit mag nooit meer gebeuren", maar.....als we dagelijks naar het journaal kijken, dan moeten we eigenlijk, heel triest, concluderen, dat de mensheid na al die jaren nog steeds niets geleerd heeft en vinden er wereldwijd nog steeds volkerenmoorden plaats. Massagraven van mensen die ooit waren "vermist" worden nog steeds bij regelmaat gevonden.
Dus wat dat betreft.....is er sinds de jodenvervolging en jodenmoorden heden ten dage nog niets veranderd!
Wat dat betreft....als we ons gaan druk maken over 1 boom.....dan moeten we alle bomen die zich op deze aardbol bevinden maar extra gaan beschermen, want....als bomen konden praten.....dan denk ik dat er heel wat mensen zijn die maar wát graag zouden willen dat al die bomen hetzelfde overkwam als vandaag de "Anne Frankboom" overkomen is.
Heel wat bomen om ons heen "zien" (als het ware) dagelijks dingen om hen heen die het licht niet kunnen verdragen.
Dus.....al die "heissa" om 1 boom? Het zal wel aan mij liggen, maar ik begrijp het niet helemaal. Net als mensen ooit komen te overlijden, gaan ook bomen een keertje dood, zo simpel is dat!
Het mag nog een wonder heten dat er niemand gewond is geraakt (of nog erger) toen de boom omviel. Mensen denken nog steeds dat ze superieur zijn aan de natuur, dat ze "koning" zijn over "de schepping", maar....kijk naar de journaalbeelden! De watersnoodramp in Pakistan is momenteel heel aktueel. Zo'n 20 Miljoen (!!!) mensen zijn dakloos en er zijn zeker 1600 mensen omgekomen. De natuur geeft ons veel, maar "neemt" ook weer van ons terug, of we het nu willen of niet. Daar hebben wij als mens niets over te zeggen, al leven we vaak in de waan van wel. Moeder natuur houd je niet tegen!
Toen geconstateerd was dat de "Anne Frankboom" voor 42 procent verrot was, had men eigenlijk al moeten ingrijpen. Levensgevaarlijk en onbegrijpelijk dat men die boom, vanwege menselijk sentiment, heeft laten staan.
Maar.....over "verrot" gesproken...weet je wat nog veel "rotter" is?
Dat nog geen half uur nadat de boom was omgewaaid er al "stukken boom" op Marktplaats te koop werden aangeboden.....wat maar weer bewijst dat de mensheid nog rotter en zieker is dan die hele verdomde boom!
Echt...ik sta er iedere keer weer van te kijken hoe mensen in elkaar steken. In augustus 2008 brandde in Nieuwegein een tankstation compleet af. Daarbij is een man om het leven gekomen.
En wat denk je? Ja hoor.....in grote getalen gaan mensen naar de "rampplek" om te koekeloeren! Maar wat nog erger is.....een ijscoman gaat daar zijn ijsjes staan verkopen!!! Zoiets is toch vreselijk morbide als je er goed over nadenkt? Echt mensen zijn soms ziek, dat wil je niet weten!!
Tja....een stukje "Anne Frankboom" op Marktplaats.... Ik vraag me af wat Anne Frank daarover geschreven zou hebben in haar dagboek.
De laatste zin die Anne Frank in haar dagboek schreef (die ze schreef op 1 augustus 1944), was: "Als.....er geen andere mensen in de wereld zouden wonen"....
Misschien vat die laatste zin, die Anne ooit schreef, nog wel deze hele blog, over hoe ziek mensen vaak kunnen zijn, het beste samen.
Sinds eergisteren, 18 augustus, is het officieel. Sinds die dag ben ik niet meer 30 plus, maar 40 min ;-)
Eigenlijk hebben we er woensdag niet echt veel aan gedaan, omdat er heel veel andere dingen te doen waren, zoals bijvoorbeeld boeken ophalen voor onze 13 jarige zoon Riccardo, die vanaf volgende week TL Havo gaat doen op het Cals College te IJsselstein. Plus dat het een doordeweekse dag was en iedereen de volgende ochtend vroeg gewoon weer moest werken, dus niet zo handig om dan je verjaardag echt te vieren, dus vandaar dat we dat allemaal eigenlijk hebben verschoven naar morgen, zaterdag dus.
Als ik tegen mensen mijn leeftijd vertel, geloven ze me op 1 of andere manier nooit.
Ik hoef altijd nog net niet mijn id-bewijs te laten zien om te bewijzen dat het echt zo is.
Mensen schatten altijd me zo, zonder overdrijven, 10 jaar jonger.
Ik heb wel eens gehad dat er iemand aan de deur kwam en vroeg: "Hallo, is je moeder thuis?"
Nou meneer.....dat zou ik niet weten, want mijn moeder woont hier niet....
Dan staan ze je dus eerst heel stom aan te kijken, totdat het langzaam tot ze doordringt "Oh sorry, u bent mevrouw zelf".....
Ik heb ook een keer gehad dat ik naar de kapper ging, terwijl ik best wel heel erg behoorlijk zichtbaar zwanger was. Toch kreeg ik van de kapster de vraag: "Ben je vandaag vrij van school?" (echt waar!)
Dat je dan op zo'n moment bij jezelf denkt van "Mens, heb je je ogen in je zak zitten of zo?" (alleen denk je dat natuurlijk niet hardop.....) Achteraf grapte mijn man nog tegen me van: "Je had ja moeten zeggen, dan had je misschien nog kinderkorting gehad"! "Als je nu niet gauw opsodemietert!", was zo ongeveer mijn reactie ;-)
Je kunt om dit soort situaties best wel eens lachen, maar......ik heb wel eens situaties gehad dat mensen daadwerkelijk dachten dat ik nog 1 of ander jong broekie was die net kwam kijken, terwijl je dan allang een gezin en een huis hebt enzovoort en dat je je dan niet serieus genomen voelt.
Maar ach.....naar mate de jaren verstrijken is een "jonger uiterijk" ook wel steeds meer een voordeel.
Als ik straks over ruim 10 jaar Sarah ga zien, denken ze misschien nog steeds dat ik 10 jaar jonger ben.
Beter dat ze je 10 jaar jonger schatten dan 10 jaar ouder, denk ik dan maar.
Je ziet wel eens van die tv programma's als "Klasgenoten". Als je dan ziet hoe sommigen onderling heel erg in uiterlijk verschillen (en jonger of ouder ogen), terwijl ze toch bij elkaar in de klas hebben gezeten en dus ook van dezelfde leeftijd ongeveer zijn. Wat dat betreft zijn mensen gewoon niet altijd te schatten qua leeftijd.
Ik was vroeger altijd tegelijkertijd jarig met Dokter Stoutenbeek (huisarts in Utrecht, de beste man leeft al jaren niet meer, helaas...ik meen me te herinneren dat de huisartsenpraktijk ooit overgenomen werd door zijn zoon). En.....ik was ook altijd tegelijkertijd jarig met de Amerikaanse acteur Patrick Swayze (op 14 september a.s. zal het precies 1 jaar geleden zijn dat hij overleed aan de gevolgen van kanker).
Mijn "geheim" van zo jong eruit zien? Geen idee!
Ik gebruik geen zalfjes en smeerseltjes om er krampachtig jong uit te zien, ik botox niet, niets van dat alles.
Of ik nu dan "eindelijk volwassen" ben? Ach....ze zeggen dat het leven begint bij 40, dus......ik moet nog een jaartje wachten, vrees ik.....
Met het overlijden van journaal correspondent Connie Mus vandaag, moest ik ook ineens denken aan het feit dat vandaag, 20 augustus, maar dan 9 jaar terug in de tijd, ook een Nederlands icoon op veels te jonge leeftijd (slechts 45 jaar) overleed: actrice/comediènne/presentatrice Sylvia Millecam.
Met haar overlijden heb ik het, ookal kende ik haar niet persoonlijk, best wel moeilijk gehad op 1 of andere manier. Het moment dat het nieuwsbericht over Sylvia's overlijden op de radio werd vermeld zal ik nooit meer vergeten. Dat bericht kwam best wel aan, om het zo maar uit te drukken.
Ik ben volgens mij helemaal niet helderziend, ik kan ook helemaal niet de toekomst voorspellen, alhoewel ik soms bepaalde dingen wel van te voren aanvoel, dat heb ik soms wel, maar....ik ben niet iemand die ziet wat er in de toekomst kan gebeuren en ik zie ook geen overleden mensen of wat dan ook.
Toch heb ik 1 of 2 weken voor Sylvia Millecam's dood een hele vreemde droom gehad over Sylvia. Vraag me niet waarom.
Ik wist niet dat Sylvia zo ernstig ziek was en al helemáál niet dat ze zo ernstig ziek was dat ze eraan zou overlijden. Ik heb Sylvia ook nooit persoonlijk ontmoet en ik kende haar dus slechts van tv en uit de roddelbladen, zullen we maar zeggen.
Toch heb ik dus ongeveer 2 weken voor haar dood een hele vreemde droom gehad over Sylvia.
Ik droomde dat ik in Amsterdam was en ik stond bij het huis van Sylvia Millecam (best wel vreemd, want ik ben daar nooit geweest, dus ik zou niet weten waar ze destijds woonde).
Haar vriend (Nol) deed de deur open, maar zei tegen me dat Sylvia heel erg ziek was en zich niet goed voelde, dat ze veel pijn had, dat ze eigenlijk van veel mensen afscheid wilde nemen, maar....dat ze eigenlijk voor niemand wilde weten dat ze ziek was, dat ze het liever geheim wilde houden en dat ze liever niet meer teveel mensen wilde zien. Een héle vreemde droom, vond ik toen......
Tot dus het bericht van Sylvia's overlijden via de radio kwam. Plotseling moest ik ook terugdenken aan die droom die ik toen ongeveer 2 weken daarvoor had gehad. "Hoe kan dit?" dacht ik bij mezelf.
Ik heb me eigenlijk heel lang heel erg rot gevoeld over het feit dat ik dit had gedroomd en....ik blijkbaar iets gedroomd had dat heel erg dicht bij de waarheid zat. Ik heb er eigenlijk ook nooit mensen over verteld, want....de mensen zouden toch maar denken dat ik gek was of dat ik iemand ben die om aandacht vraagt of zo, of.....ze zouden meteen denken dat ik helderziend was of zo......en dat ben ik dus absoluut niet!
En....waarom had ik daarover gedroomd? Ik kende Sylvia immers niet eens persoonlijk.
Ik heb destijds wel een kopie toegestuurd gekregen van de rouwbrief van Sylvia, die had de buurman van Sylvia me destijds opgestuurd (die ligt vast nu ergens op zolder....).
Haar begrafenis, waarvan beelden werden uitgezonden bij het journaal, vond ik heel indrukwekkend. Ik weet nog dat die dag de zon letterlijk aan de hemel straalde. Het weer die dag was zoals Sylvia, zonnig en vrolijk. Hoewel ik niet zo'n Gordon fan ben, kreeg ik toch een brok in mijn keel toen hij het nummer "Ik hou van jou" zong toen de kist van Sylvia de kerk werd binnen gedragen.
Ik heb destijds een dvd-box van/over Sylvia Millecam gekocht, maar die heb ik eigenlijk heel lang niet kunnen zien op 1 of andere manier. Eigenlijk pas de laatste tijd, nu er af en toe herhalingen worden uitgezonden op tv, met Sylvia Millecam erin, kan ik er pas weer een beetje om lachen.
Ik zal nooit vergeten hoe Sylvia Millecam voor het programma "Ook dat nog" uitbeeldde, met een glas bier en bak met chips, onderuit uitgezakt op de bank voor de televisie, hoe het geluidsvolume van de reclames destijds tussen de tv programma's door altijd ineens knoert hard stond, vergeleken met het geluidsvolume van de tv programma's zelf. Op het moment dat dan zogenaamd de reclame begon, was het geluidsvolume ineens 10 keer zo hard en beeldde Sylvia uit hoe ze zich zo ongeveer het lazarus schrok en alle chips en bier vloog in de lucht. Je moet het eigenlijk zien i.p.v. vertellen.....
Nog ontelbaar minuten lang na deze sketch heb ik continu de slappe lach gehad. Geweldig!!
Ik had nog jaren lang van haar komische talent willen genieten, maar het mocht helaas niet zo zijn. Ik zal haar in ieder geval nooit meer vergeten.Wat was ze toch een kanjer!
Zit ik net eventjes mijn mail te checken, op Hyves de berichtjes te lezen en ook nog even kijken of er op Twitter nog iets bijzonders gemeld is.....
Wat? Conny Mus overleden?
Conny Mus was zo ongeveer een journaal icoon. Altijd als er iets te melden was over het Midden-Oosten of Israël of zoiets dergelijks, was Conny Mus, vanaf dat ik nog een klein meisje was, zo'n beetje "de" correspondent. Op 1 of andere manier had hij altijd iets dat andere tv correspondenten niet hadden. Je kon aan hem zien dat hij hield van zijn werk. Dat straalde hij altijd uit.
Ik vroeg me altijd af hoe hij het kon volhouden in gebieden waar bijna altijd oorlog was of waar veel aanslagen gepleegd werden (en soms nog gepleegd worden) enzovoort. "Zou hij nooit bang zijn dat hem iets zou overkomen?"; vroeg ik me altijd af. Zou zijn familie nooit in doodsangst hebben gezeten als hij zover aan de andere kant van de wereld zat waar het soms best gevaarlijk is?
En nu...vannacht (donderdag op vrijdag) overleed hij aan een hartaanval. Niet in het Midden-Oosten of Israël, maar nota bene in mijn geboortestad Utrecht. Conny Mus werd slechts 59 jaar.
Het klinkt misschien vreemd, maar ik zal zijn verschijning op tv best wel gaan missen.
Dag Conny Mus, bedankt voor alles. Vaarwel en rust zacht!
Vandaag, 6 augustus, sta ik ook nog eventjes stil bij het feit dat mijn oma (Boumeester) (oma van mijn moeders kant) deze dag de leeftijd van 94 jaar bereikt zou hebben. Helaas is zij in 1996 op 80 jarige leeftijd reeds overleden, maar gelukkig heb ik nog veel goede herinneringen aan haar. Als er een hemel bestaat dan vraag ik me wel eens af wat ze daar, vanaf haar wolkje, af en toe van ons (de hele familie) moet denken. Ik denk wel dat als mijn oma nog geleefd had er misschien heel veel dingen hier beneden op aarde heel anders waren gegaan. Maar ja, daar zullen we nooit meer achter komen.
Oma, als u ergens daarboven misschien aan het feest vieren bent, proost op uw 94e verjaardag!
Ja mensen, er is nog meer nieuws! Zit ik gisteren nog in mijn blog te schrijven over een dochter met "Theo en Thea tandjes". Vandaag is haar gebit toch nog plotseling veranderd in een heus fietsenrek!! Oftewel....1 van haar bovenste voortanden is eruit! Vol trots lacht Michelle breed uit! Nou....Michelle, prachtig hoor! ;-)
Aan alles komt een einde, zo ook onze vakantieweekje in het vakantiepark in Ommen. Gisterenavond al het e.e.a. ingepakt en vanochtend vroeg de laatste dingetjes. Vroeg ontbeten, het huisje aan kant gebracht (beddengoed eraf en netjes bij elkaar, stofzuigen, dat soort dingen) en toen rond een uur of 9 ´s morgens met zijn allen in de auto, op weg naar thuis. Het is vandaag prachtig weer, dus het zonnetje nemen we in ieder geval mee naar huis!
De kinderen knappen nog een klein uiltje op de achterbank, omdat "ze niet konden uitslapen" (ach gossss...) Aan onze kant van de weg was het redelijk rustig (maar de auto's die onze richting opkwamen hadden, in tegenstelling tot ons, dus wèl last van file en stilstaand verkeer), dus we konden lekker doorrijden. Rond een uur of 11 stond onze auto weer voor onze eigen "Villa Kakelbont" (gezien de zeer herkenbare geschilderde kleuren op ons huis ;-) ).
Eenmaal thuis weer proberen om de auto uit te komen (daar ik helemaal zat ingebouwd tussen de tassen en allerlei andere troep...) en dan eindelijk weer de sleutel omdraaien in onze eigen voordeur. (Hebben jullie dat trouwens ook altijd dat het net lijkt alsof je eigen huiskamer er ineens heel anders uitziet, als je het ruim een week niet meer hebt gezien, of ligt dat aan mij?)
Alle koffers, tassen, kratten e.d. uit de auto en eerst maar in de huiskamer neergezet (Nadat we ons een weg hadden gebaand door de stapel post op de deurmat die er na een week lag, o.a. van die fijne belastingenveloppen.......bleugh! Gelukkig lag er ook een nieuwe "Aardschok" magazine en de nieuwe "Jukebox fanaat"!).
Meteen opruimen? Ben je gek! Eerst een bakkie koffie! Het was lekker weer, dus eerst weer eens genieten van het zonnetje in onze eigenste achtertuin! Heerlijk!!!
Tja, en dan een beetje de troep weer opruimen. Vieze was naar de wasmachine, inclusief het lievelingsdekentje (zie 1 van mijn 1e blogberichten) van onze dochter van 5 jaar, want dat dekentje stinkt een uur in de wind!! Dat dekentje heeft ze al vanaf dat zij baby was en het lag al in haar wiegje. Het is een dekentje uit de John Lennon baby collectie(dat volgens mij alleen in Engeland en in Amerika te krijgen is, want ik heb het ook vanuit het buitenland gekocht, ik heb het hier in Nederland nog nooit ergens gezien).
Een ander kind heeft een knuffeltje of 1 of ander spuugdoekje of zo.....onze dochter prefereert dus dat dekentje! Is het dekentje kwijt? Of ligt het beneden als ze boven moet gaan slapen? Dan heb je dus ècht een probleem en kun je het dekentje gaan zoeken of halen, want eerder is Michelle niet gerust gesteld! Ik kreeg dus ook met moeite "toestemming" van mijn dochter om het bewuste dekentje eventjes in de wasmachine te stoppen, maar toen ik zei dat het daarna heel lekker zou ruiken en ze het vandaag nog weer terugkreeg (het zit inmiddels al in de wasdroger, dus Michelle hoeft niet zo lang meer te wachten....), stond ze het dekentje toch gelukkig wel af....
En dan vanavond.....eindelijk weer mijn eigen bed!!
Ik heb niets te klagen over de vakantie, maar die bedden....dat vond ik dus, om het op zijn Hollands uit te drukken, 10 keer helemaal niets!! Iedere ochtend werd ik wakker met rugpijn en de kussens waren veel te plat! Ik heb het kussen op een gegeven moment maar van ellende zelfs in vieren gevouwen, toen lag het nog enigszins een heel klein beetje "acceptabel".....maar.....tussen "acceptabel" en "comfortabel" ligt een wereld van verschil!! Eventueel een volgende keer in dat vakantiepark? Prima, maar....dan gaat mijn eigen hoofdkussen dus ècht wel mee!!
Vanmiddag ook eventjes met mijn dochter op de bank tv zitten kijken (Zappelin, met Nils Holgerson en Pipo de Clown enzovoort, jottum!). Eindelijk weer onze eigen bank met kussens (i.p.v. een bankje met houten leuning) en onze eigen flat screen tv (i.p.v. een ouderwetse tv, die iedere keer spontaan van zender verspringt, zonder dat wij aan de afstandsbediening zaten.......). Misschien is vakantie daar ook wel een beetje voor....om erachter te komen dat je het thuis eigenlijk best wel goed hebt???? Oftewel....oost west thuis best.... Nu nog lekker een weekje vakantie thuis. Kan ik tenminste nog een beetje op mijn gemak thuis rommelen.
