Denk niet wit....denk niet zwart...

Jaarlijks komt hij weer terug, de "Zwarte Piet" discussie. Echter was die nooit zo hevig als dit jaar. Er is een groeiende groep mensen die van mening is dat de figuur Zwarte Piet "discriminatie / racisme" zou zijn.

Natuurlijk ben ook ik met de Sinterklaas traditie opgegroeid, net als vele andere Nederlanders en medelanders. Om eerlijk te zijn heb ik er zelf nooit iets kwaads in gezien.

Ik groeide op in de jaren 70 (geboren 1971). Het was nog een periode toen er nog niet zoveel "gekleurde" mensen in de straat woonden. In de jaren erna zijn er veel meer nationaliteiten bijgekomen (in heel Nederland), maar in de jaren 70 waren er nog niet zoveel buitenlandse gezinnen bij ons in de omgeving te vinden. Er woonde 1 zwart gezin bij ons in de flat (Overvecht, Utrecht) en die hadden een klein jongetje in het gezin waar ik altijd mee speelde ("Orilio" was zijn naam, achternaam weet ik niet meer).
Ook woonde er een Indonesisch gezin in de flat, waar ik vaak speelde met "Saskia", 1 van hun dochters.

NOOIT, maar dan ook NOOIT heb ik een "koppeling" gemaakt tussen deze "gekleurde" mensen en "Zwarte Piet". Dat kwam niet eens in me op!
Ik heb "Zwarte Piet" ook nooit gezien als iemand die "minder waardig" zou zijn of iets dergelijks.
Als je kind bent, dan is Zwarte Piet een held!
Ik wist als kind niet eens wat racisme was! Ik had er nog nooit van gehoord.
Ik heb ook NOOIT van mijn ouders of wie dan ook te horen gekregen dat ik niet met mijn "gekleurde" vrienden/vriendinnen mocht spelen of iets dergelijks. Dat was nooit een probleem!
Ik kan me ook niet herinneren dat mijn grootouders hier bijvoorbeeld problemen mee hadden.
Sterker nog, mijn oma heeft me ooit verteld dat ze in de 2e Wereldoorlog een Jodin verborgen hebben gehouden! (Gelukkig zijn ze hier nooit achter gekomen, want hier stond de doodstraf op! Mijn grootouders hebben dus letterlijk hun leven gewaagd hiervoor!)
Ook op latere leeftijd had ik vaak "gekleurde" vriendinnen of vrienden.
Zelfs toen ik op een leeftijd kwam dat ik niet meer in Sinterklaas geloofde heb ik nog NOOIT een koppeling gelegd tussen Zwarte Piet en donkergekleurde mensen en/of racisme!
En....eerlijk gezegd associeer ik dit alles, vandaag de dag, nog steeds niet met elkaar.
Ook met mijn kinderen hebben we altijd Sinterklaas gevierd, maar ik heb niet de indruk dat mijn kinderen dit ooit gekoppeld hebben aan "gekleurde mensen".

Ik weet dat er ellenlange discussies zijn over de geschiedenis van Sinterklaas en de oorsprong van Zwarte Piet. Ik weet ook dat hier talloze theorieën over zijn. Daarom wil ik hier eigenlijk niet teveel aandacht aan schenken in mijn blog.

Waar ik wel aandacht aan wil besteden is waar deze discussies toe leiden.
Ik vind namelijk dat de discussie steeds grimmiger wordt, met name onder VOLWASSENEN, terwijl Sinterklaas toch uiteindelijk een feest voor KINDEREN is!
Aanvankelijk heb ik zelf totaal geen problemen met de figuur "Zwarte Piet", maar het is ook weer niet zo dat ik de mening van anderen, die er WEL problemen mee hebben, zomaar aan de kant schuif.
Ik ben bereid om te luisteren naar de motivatie (mits redelijk) van deze mensen, maar het wil niet zeggen dat ik het altijd met ze eens ben.

Er is inmiddels een groep mensen die hieruit dan meteen maar de conclusie trekt dat alle Nederlanders die een zelfde mening als ik hebben, dan maar meteen allemaal "racisten" zijn.
Toch durf ik van mezelf echt wel te stellen dat ik absoluut GEEN racist ben!
Eigenlijk vind ik het ook een behoorlijk zware aantijging om dat zomaar te vinden van mensen.
Ik vind het ook een beetje zwart-wit om iedereen maar zomaar over 1 kam te scheren.

Ik heb persoonlijk een beetje moeite met de houding van Prem Radhakishun (Nederlands columnist, advocaat etc.). Iemand die overkomt alsof hij overal overheen wil walsen, niet rekening houdend met anderen, in dit geval bijvoorbeeld kleine kinderen die naar de TV aan het kijken zijn en meteen heel kinderachtig rond bazuint "Sinterklaas bestaat niet, Sinterklaas bestaat niet".....
Je mag best een mening hebben, maar waarom nu zo'n agressieve kinderachtige houding?
Dat is iets waar ik niet zo goed tegen kan.

Ik begrijp best dat het niet leuk is voor gekleurde mensen als anderen dingen tegen ze zeggen als "Je familie komt er weer aan" of dat ze inderdaad voor "Zwarte Piet" worden uitgemaakt.
Maar....ik denk dat dit onbehaaglijke gevoel hetzelfde geldt voor mensen die worden uitgescholden voor "homo", "rooie", "dikke" en ga zo maar door.
Maar....om dan maar meteen iets af te schaffen of andere mensen voor racist uit te maken?
Ik vind dat wel wat ver gaan.

Wat ik echter ook niet begrijp is dat er ook veel verschil van mening is over "Zwarte Piet" of het Sinterklaasfeest, van gekleurde mensen onderling.
Het lijkt nu namelijk net of alle gekleurde mensen "tegen" Zwarte Piet zijn, maar ik ken genoeg "donkere" mensen die zelf al jaren lang Sinterklaas gevierd hebben, inclusief Pieterbaas! Ook nu nog zeggen deze mensen geen enkele moeite te hebben met het Sinterklaasfeest zoals dat in Nederland gevierd wordt.
Blijkbaar heeft dus niet iedereen met een donker tintje dezelfde mening.

Maar goed...dat mensen van mening verschillen is dan nog tot daaraan toe, maar....waar ik afgelopen week persoonlijk erg van geschrokken ben is de steeds agressievere toon zoals mensen tegen elkaar in discussie gaan. Al kun je van een echte discussie eigenlijk niet echt meer spreken, want mensen schreeuwen alleen maar naar elkaar, met name op social media, zoals Facebook of Twitter.
Mensen schelden elkaar uit, roepen leuzen als "Rot op naar je eigen land", halen er dingen bij die er niets mee te maken hebben, zoals de "holocaust", of geven mensen met Islamitische achtergrond overal de schuld van, ga zo maar even door.

Wat dat betreft vraag ik me wel eens af of "Quincy Gario", de zwarte jongen die deze hele discussie is begonnen via o.a. televisie en andere media, zich gerealiseerd heeft wat hij hiermee veroorzaakt heeft.
Van een onschuldig kinderfeest is dit alles aan het veranderen in een grimmig agressief conflict tussen volwassenen. Een conflict dat steeds meer uit de hand lijkt te gaan lopen.

Inmiddels zijn er ook groeperingen die zich ermee bezig zijn gaan houden, waardoor de discussie in een richting wordt geduwd, die alleen maar steeds meer averechts werkt. Je ziet een partij als PVV zich met de discussie bemoeien, via social media lees je steeds meer "extreem rechts" getinte opmerkingen en ga zo maar even door. Uiteindelijk veroorzaak en bevorder je dus iets waar je oorspronkelijk juist tégen was......rassenhaat en discriminatie!

Net op het moment dat je denkt dat de Zwarte Pieten discussie weer wordt ondergesneeuwd door ander nieuws van de dag, komt dan echter gisteren weer een "Zwarte Pieten" nieuwsbericht, dat alle "petities" voor Zwarte Piet doet verbleken.

Afgelopen Zaterdag werd op het Malieveld in Den Haag een demonstratie gehouden t.b.v. het behoud van "Zwarte Piet". Eerder deze week liet mevrouw Verene Shepherd van de VN namelijk weten dat Nederland de eeuwenoude Sinterklaas traditie beter kon afschaffen.
Op datzelfde Malieveld stond echter ook een kleine zwarte vrouw te demonstreren (Tilly Kaisiëpo) . Ze had een vlag van West-Papoea in haar handen. Deze vlag is verboden in Indonesië. (Meer info/teken de petitie, ik heb hem inmiddels al getekend!)
Uiteindelijk stond deze mevrouw dus ook te demonstreren tegen de VN, alleen voor een hele andere, eigenlijk veel belangrijkere, reden!
Een groepje "pro-Zwarte Piet" demonstranten ziet de vrouw, maar zonder zich ook maar enigszins te verdiepen in de motivatie van deze mevrouw om te demonstreren, worden er meteen conclusies getrokken, want "ze zal wel anti Zwarte Piet zijn".... (Waren er trouwens niet heel veel "Pro Zwarte Piet" demonstranten die vonden dat mevrouw Shepherd niet meteen zonder reden conclusies moest trekken voordat zij zich in de geschiedenis had verdiept? Uiteindelijk maken zij zich dus blijkbaar schuldig aan dezelfde houding en dezelfde fout!) (en...al zóu deze mevrouw wèl tegen Zwarte Piet geweest zijn, dan nóg geeft dit mensen niet het recht om haar zo te bejegenen!)
De sfeer werd er steeds grimmiger. De mevrouw werd bedreigd (ja ik heb een video ervan gezien). Een fotograaf kon nog net een agressieve man wegtrekken, die de mevrouw duidelijk fysiek iets aan wilde doen... (Op zijn blog kun je zijn hele verslag lezen en foto's bekijken die de fotograaf die dag gemaakt heeft).

Waarschijnlijk was dit ook de druppel voor zangeres Anouk om haar mening via haar Facebook pagina te ventileren. Zij is duidelijk "anti Zwarte Piet". Ik luister graag naar haar muziek, ik geloof dat ik al haar albums op cd heb, maar...ik deel haar mening niet! Voor anderen was de mening van Anouk meteen een reden om haar Facebook account te blokkeren of om haar de meest vreselijke dingen toe te wensen. Nogmaals, ik ben het niet eens met de nogal "Zwart-Wit" getinte mening van Anouk, maar ik respecteer wel haar mening.
Misschien is dat wel het overgrote probleem hier in Nederland.
Als mensen het niet met elkaar eens zijn, staat iedereen meteen, met de hakken in het zand, met een mening klaar, over en weer....en meestal niet bepaald op een vriendelijke manier.

Wat mij enigszins stoort aan de "zwart/wit" getinte opmerking van Anouk, is dat in feite iedereen over 1 kam geschoren wordt. Dus....iedereen die "pro-Zwarte Piet" is, is per definitie "racist".
Eerlijk gezegd vind ik dat dus een beetje jammer. Alsof heel Nederland dus vol met racisten woont, dat slaat natuurlijk helemaal nergens op!

Het gedrag van de mensen die mevrouw Tilly Kaisiëpo ingesloten en bedreigd hebben, keur ik absoluut af!
Het is heel naar dat dit gebeurd is. Echter geloof ik niet dat dit groepje mensen een voorbeeld is van hoe de rest van Nederland erover denkt en ermee omgaat.
Rond de 2 miljoen mensen hebben de "pietietie" getekend voor het behoud van Zwarte Piet, maar er is in verhouding maar een kleine groep mensen naar het Malieveld gegaan, waarvan vervolgens weer een klein groepje zich schuldig heeft gemaakt aan dit gedrag.
Ik weet absoluut zeker dat het merendeel van Nederland het NIET eens is met de gang van zaken zoals afgelopen Zaterdag in Den Haag!

De situatie zoals die is geweest in Den Haag geeft echter een steeds naardere sfeer aan deze discussie.
Ik mag het niet vergelijken, maar het begint een beetje een "Neo-Nazi" achtige sfeer te krijgen.
Het wordt steeds "enger" in mijn beleving. Ik vind het ook wel verontrustend.

Het brengt mij in een situatie dat ik ook steeds terughoudender word in het plaatsen van bijvoorbeeld bepaalde "Zwarte Piet" prenten op Facebook. Mensen zouden namelijk wel eens kunnen gaan denken dat ik "racistische" trekjes heb. Mensen zouden het wel eens verkeerd kunnen opvatten.
Met name ook t.o.v. "gekleurde" Facebook vrienden die ik in mijn vriendenlijst heb staan.
Heb ik niemand beledigd? Heb ik niemand gekwetst? Kan ik wel zomaar alles zeggen?
Dat zijn de dingen waar je over na begint te denken.

Sommige mensen beschouwen dat misschien als positief, maar eigenlijk ben ik hier helemaal niet zo blij mee.
Wat ooit een onschuldig kinderfeest was (en zou moeten zijn en blijven!) transformeert nu naar iets waar ik me niet bij op mijn gemak voel. Er broeit iets heel naars.
Je durft ook bijna niets meer openlijk te zeggen, want je kunt dan maar beter ergens achter een grote boom gaan zitten schuilen om je te beschermen tegen het soort reacties dat je terug kan verwachten.

"Ach joh, na 5 december is alles weer over en hoor je er niemand meer over", wordt er veel gezegd. Maar...eerlijk gezegd geloof ik dat dit keer niet. Deze discussie gaat nog wel even door, ben ik bang, met name voor de manier waarop!

Nog steeds zie ik volwassen mensen (van alle kleuren) agressief tegenover elkaar staan i.p.v. dat ze een redelijk dialoog met elkaar aangaan.

Vroeger keek je uit naar het Sinterklaasfeest. De Goedheiligman moet officieel nog in Nederland aankomen, maar door al het gezeik van afgelopen dagen heb ik er eigenlijk steeds minder zin in.
De manier zoals volwassen mensen dit kinderfeestje weten te verstieren geeft een bijzonder nare bijsmaak.
Waar ik zelfs een beetje bang voor ben is dat, met name bij de intocht van de Televisie Sinterklaas, er groepen mensen zullen zijn die dan juist een extra podium zien in het belang van hun eigen politieke ideeën en dat er daardoor ook juist kinderen benadeeld zullen worden. Dat kan toch allemaal nooit de bedoeling zijn?

Volwassenen gedragen zich als kleine kinderen.....maar echt kleine kinderen hebben nog meer fatsoen en gezond verstand dan al die volwassen mensen, lijkt het wel.
Volwassen mensen die elkaar nu bijna de hersens inslaan, maar straks met de kerst weer met zijn allen "Vrede op aarde" lopen te verkondigen? Schei toch uit!

Een grote discussie tussen volwassen mensen om in feite iets "onbenulligs", terwijl er elders op de wereld homo's onderdrukt worden in Rusland, in Arabië vrouwen steeds minder rechten krijgen, in Syrië oorlog is en ga zo maar door. Het is om je rot te schamen!

Ja, Sinterklaas is een eeuwenoude Nederlandse traditie. Ja, ook ik heb die gevierd vanaf klein meisje. Net zoals alle andere Nederlanders. Ja, ook ik heb die Pietitie getekend, dat durf ik eerlijk te bekennen.
Echter....de groep mensen die deze "pro Piet" pietitie getekend heeft bestaat uit 2 delen blijkbaar.
Er is een deel dat gewoon normaal op een gezellige manier het feest viert met pakjesavond enzovoort. Maar er is ook een deel dat wèl die "racistische" trekjes vertoont, zoals je o.a. hebt kunnen zien bij dat voorval in Den Haag. Die laatste groep hoor ik absoluut NIET bij!
Maar doordat er dus een groep mensen is dat blijkbaar wèl fout bezig is, krijg je bijna last van plaatsvervangende schaamte. Dit soort mensen, die zich duidelijk niet kan gedragen, geeft het Sinterklaasfeest inderdaad een slechte naam.

Wat is het toch ongelooflijk jammer en intriest dat, wij als volwassenen, zoiets negatiefs weten te maken van wat eigenlijk de gezelligste tijd van het jaar zou moeten zijn!

Wat is er gebeurd met Nederland? Wat is er gebeurd in dit land waar zoveel nationaliteiten naast en met elkaar leven (vaak ook op een GOEDE manier)? Waarom zoveel haat en narigheid naar elkaar toe?
Het is zo zinloos allemaal. Denk niet wit, denk niet zwart, maar in de kleur van je hart!

Pesten

Pesten en gepest worden.... In mijn ogen een groot maatschappelijk probleem.
Tim Ribberink (1 januari 1992 - 1 november 2012) kon het niet meer aan en stapte uit het leven, slechts 20 jaar jong...

Veel mensen vinden dat wanneer iemand gepest wordt, dat diegene daar zelf debet aan is. Diegene gedraagt zich misschien anders dan de rest, draagt misschien andere kleding dan de rest, heeft een andere geaardheid of huidskleur dan de rest, of wat er ook voor vage reden moet zijn om iemand te "pesten". Andere mensen vinden weer dat "de leraren" of de "ouders" er debet aan zijn, want die hebben er niets aan gedaan. Maar....hoe was die slogan ook alweer? De Maatschappij....dat zijn WIJ!!

Er zijn mensen die vinden dat mensen die gepest worden, niet "sterk genoeg" zijn opgevoed. Het heeft er echter geen bal mee te maken of je "sterk" of "zwak" in het leven staat. Het kan iedereen overkomen!
Pesten gebeurt in het geniep, als niemand het ziet. Niet alleen onder schooltijd, maar ook daarbuiten!
Pesten gebeurt stelselmatig. Iedere dag! Jaar in, jaar uit, als je even pech hebt.
Pesten gebeurt door groepen. Meestal zijn daar 1 of 2 die het voortouw nemen, de rest zijn "meelopers".
Je moet in je eentje opboksen tegen een hele groep. Kansloos dus.
Mensen die gepest worden lopen er niet mee te koop. Meestal weten de ouders het dus niet eens. Signalen die iemand uitzendt, worden vaak niet eens opgemerkt, ook niet door leerkrachten. Dat is geen onwelwillendheid, maar mensen zien het gewoon niet!

Peter van der Vorst maakt het programma "gepest". Waarschijnlijk heeft iedereen het wel een keertje gezien. Mensen ondervinden als volwassene nog steeds psychische hinder van hetgeen ze als kind hebben meegemaakt, terwijl de pesters jaren later zich van geen kwaad bewust meer zijn (zeggen ze....). Sommige mensen zijn "overlevers". Ze komen ooit het pesten te boven, al zullen de psychische wonden nooit meer compleet helen. Echter zijn er ook mensen bij wie op een dag er iets "knapt"....
Zo iemand was Tim Ribberink. Het was genoeg geweest. Hij kon er niet meer tegen.

Heel social media was vandaag in rep en roer. Iedereen vindt dat "pesten moet stoppen", maar.....ik weet helaas uit ervaring dat pesten nooit ophoudt. Ook niet na zo'n verschrikkelijke overlijdensadvertentie. Mensen zijn onverbeterlijk, mensen kunnen verschrikkelijk zijn en "Pesten" is 1 van de meest afgrijselijke eigenschappen dat helaas iedere keer weer voor blijft komen in deze maatschappij. Ook vandaag, maar ook in de toekomst. Peter van der Vorst verdient voor wat mij betreft een televisieprijs, want ik vind het steengoed dat hij het aandurft aandacht aan dit probleem te schenken. Alleen zou het zo mooi zijn als mensen er ook daadwerkelijk iets van opstaken. Dan worden er in de toekomst mensen als Tim Ribberink misschien niet meer zodanig gekwetst dat ze ervoor kiezen om uit het leven te stappen.

Of je nu klein, dik, dun, lang, zwart, geel, blank, brildragend, homo, etc., etc bent. Laat iedereen alsjeblieft in zijn of haar waarde. En inderdaad: STOP HET PESTEN! Het is genoeg geweest!! Wijs niet met je vinger naar anderen, maar begin bij jezelf! De Maatschappij....dat zijn WIJ! Zorg dus een beetje goed voor elkaar! Niemand verdient het om buitengesloten of gepest te worden. "Schelden doet geen pijn" zeiden ze vroeger. Ik heb nog nooit zulke BULLSHIT gehoord!

Rust zacht Tim Ribberink. Alle nabestaanden heel veel sterkte toegewenst!

Wellbuilding

Op 10 juli jl schreef ik in mijn blog nog een heel stuk over mijn persoonlijke ervaringen t.a.v. het Antonius Ziekenhuis. Het ziekenhuis had voor het 2e jaar met winst gedraaid, maar liefst 9.766.000 euro! Alle werknemers mogen voor 100 euro iets leuks doen, kopen of opzetten. Vorig jaar waren er al iPads en dus besloot het ziekenhuis in 2011 ook maar een WiFi netwerk aan te leggen.
Er wordt dit jaar nog gespeculeerd wat ze met een "half miljoen" (!!) gaan doen. Men is er nog niet over uit of het een uitje wordt naar Het Dolfinarium, een kookworkshop gevolgd door een boottochtje, etc.
Ziekenhuisgebouwen, oorspronkelijk het "Ouderijn Ziekenhuis" en het "Overvecht Ziekenhuis" (beiden in Utrecht) zijn inmiddels ook eigendom van het Antonius Ziekenhuis, evenals Polikliniek Houten, Vleuterweide en Kaakchirurgie Utrecht-De Meern. Een peperduur kantoor vlakbij ons in de buurt was al reeds omgedoopt tot de "St. Antonius academie".
En zo breidt het marktwerken van het Antonius Ziekenhuis zich steeds verder uit.
Het mag en moet allemaal steeds meer en steeds luxer. Blijkbaar is het Antonius Ziekenhuis dus 1 van de weinige bedrijven die zich in deze tijd van crisis niet zo heel erg druk hoeft te maken over hun financiële beslommeringen.
En dat terwijl (zie mijn eerdere verhaal in mijn blog) een ontbijt, een lunch, een diner, een kraamverbandje en noem het allemaal maar op, er allemaal niet af kon, want "daar kon men niet aan beginnen, dat werd te duur!"

Steeds minder mensen kunnen hun zorg betalen. Ik ken (persoonlijk) verhalen van mensen die momenteel "rood" staan of zich bepaalde basisbehoeften moeten ontzeggen, omdat ze anders de zorg die ze nodig hebben, niet kunnen betalen of niet krijgen! Dit soort verhalen worden steeds schrijnender en erger!
Ik voer op mijn werk bijna dagelijks documenten in (voor welke bedrijven dat is houd ik voor mezelf i.v.m. privacy) van mensen die vragen of hun premie alsjeblieft verlaagd kan worden of mensen willen bepaalde verzekeringen afkopen, omdat ze zelf letterlijk aangeven dat ze het financieel niet meer kunnen ophoesten!

In deze tijd van crisis zie je al maandenlang overal lege kantoorpanden staan.
Of het nu Nieuwegein, Utrecht, Houten, IJsselstein is of elders in het land, dat maakt eigenlijk niet zo heel erg veel verschil. Overal staan dure panden leeg. Bedrijven raken failliet of kunnen de dure huur niet meer betalen. Voorlopig zie ik daar ook niet echt verandering in komen.

Echter 1 van de weinige bedrijven die er blijkbaar geen enkele moeite mee heeft om zo'n peperduur kantoorpand te kunnen betalen is....jaja, u raadt het al.....inderdaad...het St. Antonius Ziekenhuis!

Het aangrenzende kantoorpand van de "St. Antonius Academie" heeft men er namelijk inmiddels ook maar "gewoon bijgehuurd"! Morgen (donderdag 26 juli 2012) is er "open dag", hetgeen wordt gepresenteerd met een heuse "borrel". Het moet natuurlijk wel "internationaal" meekomen, dus men heeft er meteen maar een "flitsende moderne" Engelse naam aan gegeven: "The Wellbuilding".
Met een perfect en flitsend "marketing" verhaal wordt op de eveneens flitsende nieuwe website reclame gemaakt voor deze nieuwe "eyecatcher" (ik heb dit woord niet zelf verzonnen, ik "citeer" slechts van de website) in Nieuwegein. Inmiddels is reeds 50% van het pand in beslag genomen door St. Antonius Academie, McKesson en Stichting Fluenta. Maarrrrrr....het St. Antonius Ziekenhuis breidt per 1 augustus 2012 flink uit en huurt ruim twee verdiepingen extra voor diverse afdelingen!! (jawel, er wordt dus weer flinke "winst" verwacht!) Er is dus nog plaats voor nieuwe huurders op het gebied van "health & wellness"...
Er wordt een marketingverhaal verteld waar de meeste reclamebureaus nog een puntje aan kunnen zuigen!

Natuurlijk zul je in deze tijd op behoorlijk commerciële basis bezig moeten zijn, om als bedrijf het hoofd boven water te kunnen houden. Echter wanneer al het geld dat verdiend wordt aan patiënten, niet weer terug komt bij de patiënten zelf (want die liggen inmiddels bijna letterlijk krom, omdat ze de zorg niet meer kunnen betalen), maar dit wel wordt besteed aan nieuwe kantoorpanden, nieuwe websites, nieuwe reclame, marketingbureaus, iPads voor personeel, bedrijfsuitjes, WiFi netwerken aanleggen, nieuwe vrachtwagens met groot St. Antonius logo erop, en ga zo maar door......dan gaat er volgens mij toch iets niet helemaal lekker.

Het komt allemaal uiteindelijk ten goede aan betere zorg voor de patiënten? Ja, natuuuuuurlijk, gelooft u het zelf? De zorg in Nederland gaat er alleen maar op achteruit, dat zie je overal om je heen gebeuren.
Mensen slaan bezoeken aan de tandarts maar steeds meer over (er zijn mensen die mij dat persoonlijk verteld hebben), wanneer er bijvoorbeeld een kies gevuld moet worden, omdat ze het zich letterlijk financieel niet kunnen veroorloven! Sommige mensen raken onverzekerd, omdat ze de premie van hun zorgverzekering niet meer kunnen betalen. Er wordt overal steeds meer bezuinigd.
Mensen die pensioen krijgen, ontvangen inmiddels brieven dat hun pensioen binnenkort "omlaag" gaat. En zo gebeurt het dat oudere mensen, die hun leven lang hard gewerkt hebben, die gewoon RECHT hebben op hun pensioen, en die het al met minder moeten doen er straks nóg verder op achteruit gaan (en inmiddels hebben diezelfde mensen een officiële brief gekregen dat het bedrag straks nóg verder omlaag gaat!).
Mensen die mondkanker hebben gehad, allerlei therapieën en andere hulp nodig hebben, omdat ze anders niet "normaal" kunnen eten, moeten inmiddels letterlijk rood gaan staan, omdat de hulp niet meer vergoed wordt door de zorgverzekering. Echter heeft deze mevrouw de hulp hard nodig, puur om te overleven! Dus....staat ze rood, omdat de hulp (die vrij duur is) tegenwoordig uit "eigen zak" betaald moet worden.
Kraamvrouwen, die na 3 dagen plotseling geen "kraamvrouw" meer zijn, vanwege een verzekeringskwestie (zie mijn vorige verhaal), krijgen geen zorg meer, worden niet meer gewassen, worden niet meer gecontroleerd, krijgen geen eten of kraamverband, en ga zo maar door.....want dat is te duur!
Nee, natúúúúrlijk kan het St. Antonius zich dat soort dingen niet veroorloven, ook niet uit "eigen zak".....want.....marktwerking en winst voor je bedrijf is natuurlijk veel belangrijker dan de uiteindelijke zorg voor je patiënten! (want dat laatste levert namelijk niets op, dat kost alleen maar geld!)

Health & Wellness? Tja, voor commerciële doeleinden, marktwerking en de winst, waarmee het bedrijf zich nog verder kan verrijken en uitbreiden, maar niet voor u als patiënt......nee, niet voor u!

Antonius Ziekenhuis: winst of menselijkheid?

Het is weer een hele poos geleden dat ik voor het laatst op mijn persoonlijke blog schreef, maar vandaag vond ik het hoog tijd om weer eens iets op te schrijven.

Gisteren stond in het AD (Editie Utrecht, de "papieren" krant versie, dus niet via internet)

Het Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein heeft voor het tweede jaar met winst gedraaid: maar liefst 9.766.000 euro!!! Alle werknemers mogen voor 100 euro iets leuks doen, kopen of opzetten.
Vorig jaar waren er iPads dus besloot het ziekenhuis in 2011 ook maar daarvoor een Wifi netwerk aan te leggen! De keuze voor dit jaar is nog niet gemaakt.
Er wordt gespeculeerd over nog een half miljoen: wordt het een uitje naar het Dolfinarium, een kookworkshop gevolgd door een boottocht etc...
In andere Utrechtse ziekenhuizen wordt het personeel trouwens ook beloond voor hun inzet.
Zo kregen de 2700 werknemers van het Diaconessenhuis 50 euro per persoon en geeft het UMC Utrecht al jaren een persoonlijk budget.

En de patienten maar betalen.....geen wonder dat de zorg zo duur is!
De minima kunnen de hoognodige zorg niet meer betalen. AOWers moeten soms hun hele AOW uitgeven aan premie en eigen risico.
Mensen in verzorgingshuizen krijgen niet genoeg zorg omdat er geen geld voor is. En ga zo maar door..... En we moeten als 'toetje' straks ook nog een dagvergoeding gaan betalen bij opname.

Ik ken iemand die een geopereerd is aan een tumor in de mond. Zij kan nooit meer normaal eten, alleen nog vloeibaar. Ze heeft een minimum inkomen en heeft daarom alleen een basisverzekering. Een aanvullende verzekering kost voor haar teveel.

Nu wordt de dietiste niet meer vergoed en moet zij daarvoor gaan betalen. Door zuinig te leven en zich alles te ontzeggen, kon ze het net redden. Maar door die bijdrage voor de dietiste staat ze nu rood op de bank.

Ik stel voor dat al die winstmakende ziekenhuizen hun winst gaan besteden aan mensen die het echt nodig hebben.

Wanneer grijpt de overheid hier eens in?....

Als ik alleen al de naam Antonius Ziekenhuis hoor, heb ik daar persoonlijk altijd onmiddellijk zeer vervelende associaties bij en dat is nog maar zacht uitgedrukt.

Persoonlijk hebben wij helaas de ervaring dat het Antonius Ziekenhuis blijkbaar meer uit is op winst dan op menselijkheid.
Bijna 8 jaar geleden ben ik bevallen van onze dochter Michelle. Het is een bevalling geweest waarvan ik de gevolgen en de herinneringen tot mijn dood toe zal blijven meedragen.
Ten 1e heeft men mij bijna 50 uur (!!!) met gebroken vliezen laten lopen. Toen wij op verzoek van de huisarts naar het ziekenhuis gingen werd er slechts een hartfilmpje gemaakt, daarna mochten (lees "moesten") we weer naar huis. Zo zijn we ongeveer 3 keer heen en terug gestuurd. Mijn echtgenoot kreeg toen bij de 2e keer op zijn donder, om het zo maar uit te drukken, omdat hij met de auto door de EHBO post was gereden. De volgende keer moesten we maar de "gewone" ingang nemen. Daar stond ik dan....zielsalleen in die grote hal vol met mensen....met gebroken vliezen...want mijn echtgenoot moest het hele parkeerterrein rondrijden om een parkeerplek te vinden.
Of we eindelijk in het ziekenhuis mochten blijven? Welnee! Natuurlijk niet, want Antonius Ziekenhuis houdt liever geen kostgangers. Na bijna 50 uur met gebroken vliezen kun je best wel weer gewoon terug naar huis, toch?
Mijn man had een telefoonnummer gekregen voor "noodgevallen". Toen het voor ons gevoel eindelijk zover was en mijn man dit nummer belde, kreeg hij nogmaals op zijn donder, want "Hoe kwam hij aan dit nummer?" Hij vertelde dat hij dit van een zuster had gekregen. "Ja, maar dit nummer is alleen voor dringende zaken".... Tja, dit wás toch een dringende zaak?

Uiteindelijk werd ik opgenomen. De bevalling was een complete HEL!
Nog steeds denk ik, dat wanneer men mij niet zo lang had laten lopen, het wellicht allemaal anders gelopen was. Na die 50 uur was ik al veel te moe en helemaal "op" in feite...en toen moest ik dus nog bevallen!
Toen Michelle geboren was, raakte ik bijna buiten bewustzijn.
Het is dat ik mezelf voelde wegglippen als het ware en het nog bijtijds zelf kon aangeven, anders was er niemand geweest die er maar op gelet had waarschijnlijk.
Ik kreeg een infuus aangesloten. Maar toen de hoofdzuster binnenkwam, kregen die verpleegsters op hun donder, want het infuus was blijkbaar verkeerd aangesloten. Ook dat nog! Als het infuus niet bijtijds op de juiste wijze was aangesloten, dan had ik hier waarschijnlijk nu niet meer gezeten, omdat ik gewoon teveel bloed was verloren!

De dag na de bevalling was ik sterk verzwakt. Ik had nog overal krampen en zeer veel pijn. De 1e dag ontzettend veel bezoek aan mijn bed. Hartstikke lief natuurlijk, maar...ik lag te krimpen van de pijn.
Naast dat ik er bijna voor dood bij lag (zo voelde het althans wel) hield ook de baby geen eten binnen. Toch werden we, als of het de normaalste zaak van de wereld is, na 12 uur weer naar huis gestuurd.

Op de 3e dag werd er alarm geslagen omdat de baby al meer dan 1/3 van het gewicht had verloren. De baby (Michelle) werd meteen opgenomen en aan een sonde gelegd omdat de maag helemaal leeg bleek.
Ik mocht dan wel op een bed ernaast liggen.
Maar amper twee uur na opname (terwijl ik met mijn ouders weer even mee naar huis was om de nodige spulletjes op te halen, zoals kleding e.d.) maakte een assistent-arts een fout door de baby op een gloeiend hete kruik te leggen waardoor de beide beentjes werden verbrand. (ze gingen pas kijken wat er aan de hand was toen de baby maar eindeloos door bleef huilen! En toen mijn moeder er iets over tegen de zuster zei, kreeg ze alleen maar een verwijtend antwoord "Ja, daar kunnen wij ook niets aan doen"...)
Daar lag Michelle dan als baby, aan de sonde, ze kreeg meteen infuus met pijnstillers en de beide beentjes waren dik verpakt in verband (Dat beeld raak je nooit meer kwijt!).

De bevalling en de periode erna was een opeenhoping van ellende.
Het was het begin van een traumatische periode die langdurige gevolgen had.

Michelle en ik lagen zielsalleen in een isolatiekamertje en kraambezoek was niet toegestaan vanwege infectiegevaar etc.
Geen blijdschap, maar verdriet en zorg met langdurige gevolgen!
De baby verbleef in het ziekenhuis op "medische indicatie", maar ikzelf was de 3e dag na de bevalling volgens het ziekenhuis "geen kraamvrouw meer" (wel als ik thuis was gebleven....zonder baby....maar niet als ik in het ziekenhuis zou verblijven). Dat was slechts een "verzekeringskwestie". Ik kon dus wel blijven, maar niet op "medische indicatie".

Het komt er op neer dat ik hierdoor niet meer werd verzorgd, ik werd niet meer gecontroleerd, ik werd niet meer gewassen en ga zo maar door, terwijl ik zelf vrijwel nog niets kon!
Dat zelfs mijn eigen huisarts Mevrouw van Aarnhem (wat jammer dat die vrouw inmiddels met pensioen is) daar op die afdeling te keer is gegaan en kwaad zei "Dat is een kraamvrouw, dat kun je toch zelf ook wel zien? Je kunt toch wel even iemand van de verpleegafdeling laten komen om die vrouw te verzorgen en regelmatig te controleren?!" Nee hoor, zelfs mijn huisarts bleek tegen een muur aan te praten, want "daar konden ze ècht niet aan beginnen, want dat werd niet verzekerd"... Nee, mijn dochter Michelle verbleef dus wel op "medische indicatie", maar ik (3 dagen na de bevalling) dus niet. Ik kreeg wel een bed, maar daar was dan ook alles mee gezegd, want voor de rest moest ik maar voor mezelf zorgen.
Naast dat ik niet werd verzorgd, gewassen of gecontroleerd werd, kreeg ik ook zelfs geen eten! Volgens de verpleging "moest ik zelf maar naar het restaurant gaan om daar iets te eten te halen". Zie je het voor je? Het bloed gutste er aan alle kanten nog uit, ik kon amper lopen, ik was sterk verzwakt en tóch moest ik zelf maar eten gaan halen? Bovendien....het voedsel dat je in het ziekenhuis restaurant voorgeschoteld krijgt, is 9 van de 10 keer niet bepaald gezond te noemen (niet echt bevorderlijk als je weer op krachten moet komen en borstvoeding moet geven), plus dat het zo verschrikkelijk duur is dat, als je daar een week lang zou eten, je binnen no-time failliet bent!
Omdat ik van het ziekenhuis dus geen eten kreeg, liepen mijn ouders iedere dag van huis naar het ziekenhuis met een dienblad met eten.
Het ontbijt en lunch? Ook dat kreeg ik niet! Dat kwam mijn man iedere ochtend en middag brengen. En héél soms tussendoor was er 1 zuster zo lief om mij toch af en toe iets te brengen. Dat wil zeggen...als ze dienst had en als verder niemand het zag...want ze riskeerde haar baan door dit voor mij te doen, ze moest dit namelijk STIEKEM doen! Dit was niet toegestaan vanwege "het beleid van het ziekenhuis".
Het was ook werkelijk de enige zuster die nog een beetje begrip had voor de situatie en de enige die een beetje vriendelijk was.

Op een gegeven moment was ik zó verschrikkelijk moe! Ik had vóór de bevalling al bijna 50 uur niet geslapen (vanwege die gebroken vliezen), toen een zware bevalling achter de rug en daarna de ellendige periode in het ziekenhuis.
Vanwege de borstvoeding moest ik in principe ook continu wakker blijven, maar als je dochter aan de sonde ligt, doe je eigenlijk sowieso geen oog dicht. Ik was op een gegeven moment dus letterlijk "op"! Ik zei dat tegen een zuster. Het enige wat ik kreeg toegesnauwd was "Je wilde toch een kind?"
Na alle ellende van die afgelopen dagen was dat dus nèt even de verkeerde opmerking!

Vanwege infectiegevaar mocht ik niet van het toilet op de isolatiekamer gebruik maken. Dus ik moest maar van het toilet op de gang gebruik maken. Dat wil dus zeggen dat de gang helemaal als een soort van "U" bocht liep en het toilet dus hélemaal aan het begin van die gang was! Ik kon bijna niet lopen, maar denk maar niet dat ik de weg mocht "afsnijden" d.m.v. door het keukentje te lopen, dat zich op het midden van de gang bevond en waarmee je, als je daar doorheen loopt, aan de andere kant van de gang uitkomt. Nee, ik moest die hele lange gang maar "omlopen"....

Ik werd niet verzorgd of gewassen, dus....kwam mijn moeder om mij in een rolstoel onder de douche te doen. Geen enkele hulp daarbij! ("een verzekeringskwestie" zei iemand van de directie telefonisch, want een normaal gesprek kon er niet eens af!)
Het bloed gutste nog aan alle kanten eruit, maar....denk maar niet dat je ook maar 1 stukje kraamverband van het ziekenhuis kreeg, want dat was te duur! Dat moesten we dus zelf maar kopen!

Zelfs een excuus van de assistent-arts, die de beentjes van mijn dochter verbrandde middels de kokend hete kruik, moesten we nog afdwingen!
Eigenlijk had ik het hele ziekenhuis voor de tuchtraad moeten slingeren, maar op dat moment was ik te zwak om te "vechten". Ik had al moeite om mijn eigen hoofd boven water te houden in deze ellende en weer op krachten te komen.

In het ziekenhuis dus geen kraambezoek. Maar...eenmaal thuisgekomen, is vrijwel iedereen in je nabije omgeving de "kraamperiode" min of meer vergeten, want na ruim 2 á 3 weken heeft iedereen weer andere dingen aan zijn hoofd. Natuurlijk doet men dit niet opzettelijk, zo is het leven nu eenmaal. Iedereen pikt zijn eigen dingen en leven weer op. Maar vervolgens kwam er bij ons dus ook de periode erna vrijwel geen kraambezoek meer. Je komt thuis, na zoveel ellende, in het ziekenhuis geen bezoek, maar daarna dus ook niet. Alsof er niets gebeurd is en iedereen je vergeten is.
Als ik kraamvisite bij andere mensen zie, dan "steekt" dat dus nog wel eens. Want je zou kunnen zeggen dat ik die hele "kraamperiode" heb overgeslagen, een soort van...

Je bent eigenlijk moe, je zit vol met emoties, dingen die je verwerken moet...maar je gaat maar door in het dagelijkse leven, want "je moet wel"... Totdat bijna een jaar later mijn lichaam plotsklaps "ho!" zei. Een algehele spierverkramping. Vanaf mijn hoofd tot aan mijn tenen zat alles vast, met daarbij het "brokgevoel" in de keel. Dat is een heel erg lang verhaal, dat ik hier niet zal vertellen, maar de fysiotherapeute zei nog tegen me: "Jij hebt al je ellende letterlijk en figuurlijk" opgevreten!
Ik liep bijna een jaar in de ziektewet. Toen ik voor de bedrijfsarts mijn verhaal moest opschrijven, wat er allemaal gebeurd was, werd die man zelfs ontzettend kwaad van alle dingen die hij in mijn verhaal las en hij begreep mijn situatie volkomen. Hij vond zelfs dat ik eigenlijk alsnog een rechtszaak moest aanspannen.

De reden dat ik dit toch nog niet heb gedaan, is omdat ik me niet steeds weer opnieuw in al die ellende wil wikkelen, want zodra ik er over vertel, zit ik er weer midden in. Zoals ik al zei....ik draag dit alles tot aan mijn dood toe mee!

Intussen is er bij het Antonius Ziekenhuis geen spat veranderd!
Blijkbaar is het Antonius Ziekenhuis nog steeds meer uit op winst dan op menselijkheid. Inmiddels staat het Antonius Ziekenhuis niet alleen in Nieuwegein, want ook het Ouderijn Ziekenhuis in Utrecht is inmiddels omgedoopt tot Antonius Ziekenhuis, alsmede Ziekenhuis Overvecht. Ook Polikliniek Houten, Vleuterweide en Kaakchirurgie Utrecht-De Meern vallen onder het Antonius Ziekenhuis. In Nieuwegein heeft het Antonius Ziekenhuis een peperduur kantoorpand om laten dopen tot "opleidingscentrum". En dan al die vrachtwagens met groot Antonius Ziekenhuis logo die je regelmatig voorbij ziet rijden. Het mag wat kosten!

Maar....een beetje eten en de minimale zorg kon er blijkbaar niet af in dat ziekenhuis. Een boterham was te duur!
Mensen moeten tegenwoordig bijna letterlijk krom liggen om nog enige zorg te kunnen betalen, maar blijkbaar verdeelt het Antonius Ziekenhuis de overtollige miljoenen blijkbaar liever onder het personeel. En het is blijkbaar nog niet genoeg want nu is er o.m. het plan geopperd om patienten een eigen bijdrage per opname dag te laten betalen. Reken maar uit.....honderden patienten per dag....dat wordt kassa!

Het Antonius Ziekenhuis volgens de statistieken 1 van de beste ziekenhuizen van Nederland? Laat me niet lachen!!

Kanjer Guusje

Kanjer Guusje uit Kaatsheuvel

* 23 mei 2001 - † 30 oktober 2011

Van oorsprong ben ik Christelijk Protestant opgevoed. Ik ben dus opgevoed met het idee dat "daarboven" "iets" of "iemand" bestaat....of....zoals Christenen eigenlijk vaak zeggen "God is overal"....
Toch vraag ik mezelf regelmatig af: "Als er een God bestaat, waarom staat Hij dan zoveel leed toe op deze wereld?" Waarom moeten sommige mensen vaak zoveel ellende doorstaan? En waarom...blijft zelfs kleine kinderen niets bespaard?

Via een twitter account van een "bekende Nederlander" kwam ik terecht op de website www.kanjerguusje.nl. Het is een blog die geschreven is door Lowie van Gorp, vader van 6 kinderen, waaronder "Guusje".
Guusje, geboren op 23 mei 2001, bleek ernstig ziek te zijn. Vanaf 31 maart 2011 kregen haar ouders dit verschrikkelijke nieuws. Guusje had een zeldzame vasculaire tumor in haar linkerlong. Iets dat nooit eerder gezien was bij kinderen. Verwijdering van deze tumor door middel van een operatie was helaas niet mogelijk (er is wel een poging daartoe gedaan).
Guusje heeft chemotherapie gekregen, maar dit mocht helaas niet baten.

Ik ken Guusje en haar familie niet persoonlijk, maar toch leefde ik mee met de emotionele verhalen die Guusjes vader schreef. Iedere keer weer, bij ieder nieuw verhaal, opnieuw een brok in de keel.
Het klinkt misschien heel erg cliché, maar sinds ik zelf moeder ben, kan ik me het leed van andere kinderen heel erg aantrekken. Ik zal vast niet de enige zijn.

Je voelt je machteloos, want je zou willen dat je de ziekte en de pijn kon wegnemen. Kleine kinderen horen geen pijn te lijden. Kleine kinderen moeten onbezorgd kunnen spelen, videogames spelen, buiten spelen, zo nu en dan ook "lastig" kunnen zijn, als ze ergens geen zin in hebben.....
Kinderen zouden ten aller tijden immuun moeten zijn voor ernstige ziektes als kanker!

Ik stel wederom die vraag: "Waarom staat God dit toe?" Wat voor zin heeft het? Welke betekenis/bedoeling heeft het? Wil God ons iets duidelijk maken over de rug van een klein kind? Ik kan en wil het niet begrijpen of überhaupt ook maar de zin hiervan inzien!

Afgelopen zaterdag werd duidelijk dat het niet lang meer zou duren voordat Guusje naar "de andere werkelijkheid" zou gaan, zoals haar blog beschrijft.
Het gevoel van machteloosheid wordt nog groter. Er wordt mensen gevraagd om "kaarsjes te branden". Veel meer kun je ook eigenlijk niet doen.
Het meisje is pas 10 jaar oud! Een meisje dat langzaam maar zeker zich voorbereidt op haar laatste reis. Ook al ken ik Guusje niet persoonlijk, toch neem je dit akelige gegeven mee naar bed, in de wetenschap dat het niet lang meer zal duren. Verschrikkelijk! Kan God geen gratie verlenen? Kan er niet toch een wonder gebeuren? Dat soort dingen gebeuren natuurlijk allemaal niet.

Zelfs op de dag van haar overlijden, zegt Guusje over de arts die haar iets wil toedienen: “Hij wil mij iets geven waarvan ik ga slapen. Dan word ik niet meer wakker. Dat wil ik niet.."
En later zegt Guusje “Maar dan ga ik dood. Dat wil ik niet. Ik wil blijven leven!”
Deze zinnen gaan je door merg en been. Dit meisje wil leven! Waarom is dat haar niet gegund?

Opvallend is dat Guusje lijkt af te wachten tot ze al haar familie gezien heeft en alle andere mensen die ze nog graag wilde zien. Guusje heeft echt "haar moment" afgewacht.

Zondag, om half 3 's middags blaast Guusje haar laatste adem uit. Omringd door haar familie en haar favoriete verpleegkundige.

Niet lang erna barst Twitter uit zijn voegen. Overal verschijnen tweets met #KanjerGuusje.
Het zou zogenaamd de laatste wens van Guusje zijn om 'Trending Topic" op Twitter te zijn. Dit verhaal blijkt achteraf niet zo te zijn. Toch....aan de andere kant heeft het wel "iets"....
Alsof heel Nederland Guusje uit wuift, alsof heel Nederland ballonnen oplaat, maar dan op een digitale manier. Zoiets....

Ik zie ook minder leuke tweets verschijnen. Mensen die er blijkbaar erg veel lol in hebben om het woord kanker op een totaal respectloze manier te misbruiken. Onverschillige mensen die "het allemaal maar onzin vinden, want er gaan iedere dag kinderen dood".....
Mensen die het allemaal maar een "ver van mijn bed show" vinden.
Het is niet te hopen dat die mensen zichzelf ooit een keertje tegenkomen, want....de ziekte kanker gaat ons helaas allemaal aan!!
Ja, er gaan iedere dag kinderen dood, maar....zodra wij daar als mens argeloos mee omgaan, dan is er iets goed mis! Iedereen verdient het leven, ook kinderen!!
Blijkbaar staat nog steeds niet iedereen erbij stil dat het leven kostbaar is! Het leven....en vooral GEZOND leven, is NIET vanzelfsprekend!
Niemand kan in de toekomst kijken, maar een ziekte als kanker, of de dood zelf....komt altijd onverwacht en en kan iedereen plotseling overkomen, niemand uitgezonderd, dus helaas ook kinderen niet.

Een 10-jarig meisje, overleden door de gevolgen van kanker.
Ja, er gaan iedere dag kinderen dood, maar ieder kind dat overlijdt is er 1 teveel! Laten we daar alsjeblieft nooit onverschillig over worden!

Zaterdag zal de crematie van Guusje plaatsvinden. Er wordt muziek gedraaid. Veel van Guus Meeuwis. Daar hield Guusje van.

Uit respect voor "Kanjer Guusje" en de wens van de familie: steun massaal "De kanjer ketting", KIKA of een ander doel gerelateerd aan kanker. DOEN!!

Dag lieve kleine Guusje, ik hoop dat je op een plek bent waar geen pijn meer is, rust zacht!

Haar ouders, broers, zussen, overige familie en vrienden wens ik de komende tijd ongelooflijk veel sterkte toe om dit verlies te dragen.

Zoals de vader van Guusje op zijn blog schrijft;
Zaterdag wordt Guusje een herinnering. Voor altijd.....

YouTube: Guus Meeuwis - De Weg

Nieuwegein Stadskwartier "Make-over"

Het centrum van Nieuwegein heeft de afgelopen maanden / jaren meer iets weg van een grote bouwput. Met name in en rondom het centrum wordt er gesloopt, gebouwd, zijn gedeeltes afgezet enzovoort. Als inwoner van Nieuwegein heb ik al die maanden die troep aangekeken en heb gedacht: "Gaat dit ooit nog goed komen?" Je word er namelijk wel een beetje moedeloos van....steeds meer kantoren die leeg staan en hetzelfde geldt voor bepaalde winkelpanden. Vervolgens ook nog overal steigers met werklui, grote kraanwagens, afgezette gebieden waar je plotseling niet meer in kan, overal zand en modder en wat je zoal meer aan gebeurtenissen en activiteiten e.d. ziet op en rondom een bouwterrein. Oftewel....chaos in en rondom het Nieuwegeinse centrum, waar ik dan persoonlijk soms een beetje kriegel van word, omdat al die troep rondom het centrum een beetje "onrustig" maakt, maar misschien ligt dat aan mij persoonlijk.

Afgelopen donderdag 29 september werd echter dan eindelijk het nieuwe stadskwartier geopend. Veel ballonnen en muziek en zelfs.....ja....zelfs optredende artiesten! (het kan dus blijkbaar wèl na al die jaren!) Goed zo...zo mag ik het graag zien. Zelfs de straatmuzikanten (straatmuzikanten in de professionele zin van het woord) zijn voor wat mij betreft een aanwinst! Het is te hopen dat dit soort festiviteiten ook regelmatig terug zullen komen ná de openingsceremonie! (anders zal het "bruisend stadshart" dat men voor ogen heeft, onherroepelijk toch weer enigszins "inkakken", als je begrijpt wat ik bedoel) Optredens van artiesten zoals (uche uche) Jennifer Ewbank (niet echt mijn favoriet, maar goed....gelukkig hebben we niet allemaal dezelfde smaak) en Thomas Berge. Ik kijk er zelfs een beetje van op dat zoiets dergelijks mogelijk blijkt in Nieuwegein, want laten we eerlijk zijn......Nieuwegein is na de beginjaren toch wel een klein beetje "ingedut".... Ik hoop dus dat daar met de komst van het nieuwe stadskwartier enigszins verandering in komt, ook na de opening!

Ik moet zeggen....de bouwvakkers hebben echt hard gewerkt om het 1e gedeelte van het nieuwe stadskwartier af te krijgen. Voor wat mij betreft hebben ze "puik werk" afgeleverd.
Het nieuwe gedeelte geeft een verfrissende indruk en is helemaal "anno nu"!
Ik wil geen reclame maken, maar vooral de komst van de winkel "Saturn" is, als je het mij vraagt, een echte aanwinst voor het Nieuwegeinse stadscentrum! En die winkel is grooooooooot!!!! (al is het met al die prachtige apparatuur en televisies enzovoort toch in ons geval vaak een kwestie van: "Kijken, kwijlen....en.....voorlopig nog maar ff niet kopen" ;-) )

Alleen....als je dan van het nieuwe stadskwartier hebt "gesnoept"....en je stapt vervolgens het "oude" gedeelte van City Plaza weer binnen.....dan komt dit toch nog wel op mij over als een winkelcentrum naast een ander winkelcentrum..... Helemaal als je steeds verder terug loopt naar het gedeelte waar winkels zijn gevestigd als Halfords en Prijzenmepper etc.....dan is dat vergeleken met het nieuwe stadscentrum toch wel een soort van "deceptie", als ik het zo mag uitdrukken.
Dat gedeelte van City Plaza doet dan toch ineens enigszins "armoedig" aan en is volstrekt niet representatief als je dit vergelijkt met het nieuwe stadskwartier.
(ik vind de presentatie van de Prijzenmepper sowieso al niet "je van het".... Dat ze goedkope artikelen aanbieden, prima....maar....de aankleding van de winkel zou voor wat mij betreft veel beter kunnen!) (om over het winkeltje naast de Prijzenmepper maar te zwijgen.....een "nagelstudio"....waarbij "plakplastic" moet fungeren als reclamebord met de naam van de winkel i.p.v. een degelijk neon board of zoiets dergelijks! Het is gewoon geen gezicht!)
Het winkelpand er tegenover was oorspronkelijk een winkel dat bedden en beddengoed e.d. verkocht, daarna heeft er een poosje een lampenwinkel in gezeten...en nu....staat het weer leeg!
Al met al....dit gedeelte van City Plaza is echt compleet een andere wereld als je het vergelijkt met het nieuwe stadskwartier! (de naam "achterbuurt" zou ik nog net niet willen noemen, maar....het begint er wel een beetje op te lijken op die manier...)

Ik ben dus heel erg benieuwd wat de vervolg fasen voor ons in petto hebben voor wat betreft de bouw en renovatie van de rest van City Plaza en het stadscentrum.
We zitten, als inwoners van Nieuwegein, wel een aantal maanden / jaren tegen de rotzooi aan te kijken, maar....als dat uiteindelijk hetzelfde resultaat krijgt als het nieuwe stadskwartier....dan komt het misschien toch nog wel goed allemaal.....

Kijk ook op www.stadskwartier.nl

10 jaar na 9/11 2001

2001....het jaar dat Chris Götte, de drummer van Bløf verongelukte...zanger Herman Brood zelfmoord pleegde....actrice/comédienne Sylvia Millecam overleed en ook een tante van mij overleed op slechts 47-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.

2001 was ook het jaar van 9/11, de terroristische aanslag op de Twin Towers in New York..... Vandaag is 9/11 dus exact 10 jaar geleden. Het is zo'n datum dat iedereen nog weet wat hij/zij aan het doen was en waar hij/zij op dat moment was.

Ik was aan het werk, bij mijn toenmalige werkgever. We hadden de radio aan en er was nieuws dat er 1 vliegtuig door een toren van de Twin Towers gevlogen was. In eerste instantie denk je aan een vreselijk ongeluk. Echter...niet lang erna kwamen de berichten over een 2e vliegtuig. Een 2e vliegtuig??? Op dat moment besef je dat het hier niet meer om een "ongeluk" gaat.
Mijn collega's en ik bleven zo'n beetje aan de radio gekluisterd, zoals dat dan zo heet.

En...of het toeval was....ik weet het niet....maar ik zal nooit vergeten dat precies rond het tijdstip dat dit alles aan de gang was....viel in onze kantoorkamer ineens zomaar, zonder enige aanleiding, plotseling de klok van de wand af.....de klok tikte ook niet meer verder. De tijd stond dus letterlijk stil, zou je kunnen zeggen..... Het zal waarschijnlijk toeval zijn geweest, maar het had eigenlijk wel iets "griezeligs", omdat het precies rond dat tijdstip gebeurde.

Eenmaal thuis gekomen van het werk, krijg je dan, na aanvankelijk eerst alleen radioberichten gehoord te hebben, de 1e televisiebeelden te zien.  Pas dan realiseer je jezelf pas echt hoe erg het is.
Vanaf dat moment loop je ook eigenlijk niet meer bij die televisie weg, je blijft aan de buis gekluisterd. Je denkt bij jezelf "Hoe kan dit?" En nog steeds....10 jaar na dato....blijven die beelden niet te bevatten, het is nog steeds niet te begrijpen.

De vreselijke beelden van mensen die in de 2 torens "gevangen" zitten en waarvan je weet dat ze er nooit meer levend uitkomen en dat je weet dat je totaal niets meer voor die mensen kunt doen! "Frustrerend" is misschien nog niet eens het goede woord....."machteloos" komt misschien meer in de buurt. Je ziet "voorwerpen" naar beneden vallen....maar.....dan realiseer je jezelf ineens dat die "voorwerpen" dus gewoon "mensen" zijn! Tientallen mensen springen uit de wolkenkrabbers.....hun dood tegemoet. Het is onvoorstelbaar, maar realiteit. Vreselijk!

En uiteindelijk het moment dat de torens in elkaar zakken.....de beelden op televisie zijn nog steeds te vreselijk voor woorden! Je denkt bij jezelf: "Die mensen! Al die mensen!!"....."dit overleeft niemand!" Achteraf blijkt dat ruim 3000 mensen het leven hebben gelaten (waaronder ook veel brandweerlieden, politiemensen enzovoort)! Duizenden mensen die, net als jij en ik, gewoon iedere dag naar hun werk gingen. Onschuldige burgers. Het zou dus iedereen kunnen overkomen.

Heel opmerkelijk is dat alle mensen die werkzaam waren in het kantoorpand waar ik destijds werkte, op een bepaald tijdstip op een bepaalde dag in die week ook gezamenlijk een minuut stilte in acht hebben genomen. Dat soort dingen gebeuren eigenlijk praktisch nooit, terwijl er toch eigenlijk wel dagelijks rampen in de wereld gebeuren.

In de "Spits" van afgelopen vrijdag las ik een reactie van iemand op 9/11 en die zei o.a. "....dat het constant wordt herhaald op tv. De beelden hebben nu niet meer de emotionele impact die ze de eerste keer op je hadden. Dan denk je toch: "Ik heb het wel gezien"....."

Ik kan in ieder geval voor mezelf zeggen dat ik het absoluut niet met de reactie van die meneer eens ben. Nog steeds, iedere keer als er beelden worden uitgezonden, zit ik met ongeloof en verbijstering te kijken. Sterker nog.....9 van de 10 keer zit ik vaak nog steeds met een soort van brok in mijn keel, als je jezelf wederom realiseert dat hier ruim 3000 mensen het leven lieten. Vooral als je de nabestaanden hun verhalen ziet en hoort vertellen.
Ik denk....dat als ik op een dag dit soort beelden "normaal" ga vinden en dat het "me niets meer doet".....dan is er toch volgens mij echt iets mis met me!
Het zit niet in me om "schouder ophalend" naar dit soort beelden te kijken. Ik zou het wel erg vinden als het mensen "niet meer kan schelen" als ze dit soort afgrijselijke dingen zien!

Ja, ik weet dat er zoveel meer rampen in de wereld gebeuren en die zijn net zo erg. Maar er zijn denk ik weinig rampen waarvan alles zo van minuut tot minuut gefilmd is. Het is alsof je naar een surrealistisch "iets" zit te kijken, maar je weet dat het wel degelijk "echt" is!
Het sterkste voorbeeld hiervan is misschien wel de Franse documentaire van de broers Gédéon en Jules Naudet over 9/11. Het was aanvankelijk de bedoeling om een soort van documentaire te maken over iemand die als "groentje" bij de brandweer kwam. Maar...dat werd dus uiteindelijk een compleet andere "documentaire", zoals iedereen nu weet.

De tv beelden van een president Bush op het moment dat het nieuws over de aanslag op de Twin Towers hem in zijn oor wordt gefluisterd, zal ik nooit vergeten. Op dat moment is hij te gast op een kleuterschool. Ik weet nog steeds niet wat ik daarmee aan moet.
Het strakke gezicht waarmee hij daar blijft zitten, zonder enige emotie.
Is die man echt zo'n "koele kikker"? Waarom onderneemt hij geen actie?
Of...is die man juist een briljant acteur? Is het juist goed dat hij "rustig" blijft en geen "paniek veroorzaakt"? Ik weet het niet.... Ik vind het heel moeilijk om daarover te oordelen. In ieder geval ben ik nooit zo'n grote "Bush-fan" geweest....dat moet ik wel eerlijk bekennen.
Iemand uit Amerika schreef me ooit dat ze hem daar de "Happy trigger cowboy" noemen...dus dan weet je ook wel genoeg in feite.
Het is niet alleen dat voorval bij die kleuterschool....maar ook het feit dat hij pas "laat" de rampplek bezocht. Clinton was op dat moment net president "af", maar...was wèl als eerste op de rampplek om bij de "slachtoffers" en nabestaanden te zijn, om een luisterend oor te zijn....om er gewoon te "zijn" voor de mensen! Dat aspect heb ik gemist bij Bush. Hij kwam pas veel later dan Clinton op de rampplek en i.p.v. dat hij een luisterend oor bood aan de slachtoffers, riep hij alleen maar dingen als "We zullen ze pakken!" enzovoort. Tja...er zijn mensen die lopen compleet weg met die man, die vinden hem een "fantastische" president....prima hoor, maar ik heb er toch een beetje andere gevoelens bij. Nog steeds.... Maar goed, dat is mijn mening en ik hoop dat anderen die ook gewoon respecteren.

Het is vandaag denk ik niet alleen "10 jaar geleden" dat 9/11 gebeurde. Vanaf die datum zijn er toch best veel dingen veranderd. Ik denk dat de afstand tussen "westerlingen" en "moslims" sowieso groter is geworden. De moordaanslagen op Pim Fortuyn en Theo van Gogh hebben nog eens keer extra zout in de wond gegooid. Dat is jammer, dat mensen nu vaak een heel verkeerd beeld krijgen van de "islam" of van "moslims". Ik werk al jaren met dit soort mensen samen. Nooit problemen mee gehad. Maar je merkt dat collega's onderling toch wat "voorzichtiger" zijn met bepaalde uitspraken e.d. Mensen zijn wat meer "wantrouwend" geworden, heb ik soms het idee. En dat is toch eigenlijk onzin.
Ik weet dat er in bepaalde wijken van Utrecht wat meer problemen zijn met "allochtonen", zoals dit dan zo mooi heet. Ik ga dat probleem ook niet ontkennen, want ik weet dat daar een stelletje "raddraaiers" loopt! Dat is gewoon een feit, helaas.... Maar dat wil niet meteen automatisch zeggen dat iederéén zo is! Toch?

Ik bedoel.....dat er een oud EO-voorzitter "Bert Dorenbos" bestaat, die hele nare/rare dingen roept over de vreselijke ramp onlangs op het Pukkelpop festival (waar enkele jonge mensen het leven lieten door de gevolgen van de vreselijke storm en onweer die daar heeft plaatsgevonden), dat dit de "Straf van God" was.......dat wil nog niet zeggen dat álle "Christenen" zo denken!
En zo is het waarschijnlijk (mag ik tenminste aannemen) ook met moslims...lijkt mij.

De huidige economische crisis waarin de wereld zich verkeert....is in feite nog steeds een nasleep van 9/11. Daar kun je hele discussies over gaan voeren, maar het is wel zo.
Waar is al dat geld gebleven? Wapens? Oorlog voeren?
Het zijn te ingewikkelde zaken waar ik als "leek" misschien helemaal niets van begrijp, maar het is wel frappant dat het allemaal zo'n beetje begonnen is sinds 9/11.

Er zijn tientallen complot theorieën over 9/11. Er zijn inderdaad nog steeds dingen die, naar mijns inziens, niet kloppen. Hoe kunnen die 2 torens zomaar in elkaar zakken? Het instorten van "toren 7"....door brand....wordt er gezegd....maar als het door explosieven zou zijn gebeurd, zou ik het ook geloven, zeg maar. Er zijn dus nog heel veel dingen die niet te verklaren zijn.
Nogmaals, daar kun je ellenlange discussies over voeren....maar ik denk dat je dat op een dag als vandaag maar eventjes aan de kant moet schuiven.

Vandaag is het denk ik vooral het belangrijkst om de ruim 3000 overleden mensen van 9/11 te gedenken en respect te tonen aan alle brandweerlieden, politiemensen en alle andere hulpverleners die uiteindelijk ook hun eigen leven gewaagd hebben om dat van een ander te redden!

Nee, ik behoor niet tot het groepje mensen dat 10 jaar na dato misschien "schouder ophalend" naar de beelden van de instortende Twin Towers kijkt.
De beelden zijn nog steeds huiveringwekkend.

Wat me sinds 9/11 ook nog steeds raakt is het nummer "Overcome" van de inmiddels ter ziele gegane band "Live". Velen denken dat dit nummer speciaal voor 9/11 geschreven is, maar het nummer bestond al! Aanvankelijk was dit nummer geschreven voor het album "The Distance To Here", maar....na 9/11 werd dit nummer door diverse media "opgepikt" omdat het qua tekst, sfeer etc. zo goed aansloot bij de gevoelens van de Amerikanen (en de rest van de wereld) op dat moment. Het nummer werd uiteindelijk ook de grootste hit van de band Live! Het klinkt misschien raar, maar nog steeds kan ik het nummer niet luisteren zonder dat ik een brok in mijn keel voel opkomen.

Dit nummer wil ik dan ook opdragen aan alle slachtoffers die op 9/11 gevallen zijn, aan alle nabestaanden, de kinderen die sinds 9/11 moeten opgroeien zonder vader of moeder, de brandweerlieden, politiemensen en andere hulpverleners.....

9/11 2001 Voor altijd in onze herinnering......