Miep Gies maandag gecremeerd

Gisteren meldde iemand op tv dat Miep Gies reeds in stilte begraven zou zijn, maar.....vandaag is bekend gemaakt dat Miep Gies a.s. maandag wordt gecremeerd in Hoorn. Dat blijkt uit een rouwadvertentie van haar nabestaanden in dagblad Trouw woensdag. De Zaterdag ervoor is in het crematorium in Hoorn gelegenheid tot afscheid nemen.

Elke dag zijn er mensen, die de wereld zomaar verbeteren....

I n M e m o r i a m
Miep Gies
Wenen, 15 februari 1909 - † Westfriesland, 11 januari 2010

De titel van deze blog komt uit het nummer "Helden" van zanger Xander de Buisonjé. Het refrein van dit nummer flitste vandaag eigenlijk de hele dag voorbij in mijn hoofd, toen ik vanmorgen op de radio hoorde dat Miep Gies gisterenavond op 100 jarige leeftijd is overleden (volgende maand zou ze 101 jaar zijn geworden!).

Als Miep Gies er niet was geweest, zou de wereld waarschijnlijk nooit kennis hebben gemaakt met het nu inmiddels wereldberoemde boek "Het Dagboek van Anne Frank".
Tijdens de 2e wereldoorlog hielp zij Anne Frank en haar familie aan voedsel e.d. tijdens hun onderduikperiode in Het Achterhuis.
Nadat Anne Frank en haar familie opgepakt waren door de Duitsers, heeft Miep Gies de "dagboeken" van Anne Frank nog weten te redden. Ze had ze bewaard voor het geval Anne Frank ooit weer thuis zou komen. Helaas weten we allemaal dat Anne Frank de verschrikkingen van de consentratiekampen niet heeft overleeft. De enige die levend terugkwam, was de vader van Anne Frank, meneer Otto Frank. Toen duidelijk werd dat Anne nooit meer thuis zou komen, heeft Miep Gies op een gegeven moment de dagboeken van Anne toch aan haar vader overhandigd, met de woorden: "Dit is de erfenis van uw dochter Anne". De rest is inmiddels wereldgeschiedenis.

Talloze films en toneelstukken werden er over Anne Frank gemaakt. Er is zelfs een wassenbeeld van Anne Frank gemaakt in Madame Tussaud.
Wereldwijd werd Anne Frank een symbool voor wat er met de Joodse gemeenschap is gebeurd in de 2e wereldoorlog.

Maar....tijdens die 2e wereldoorlog kon men nog niet in de toekomst kijken en wist men ook niet dat het dagboek van Anne later zo beroemd zou worden. Anne Frank was een normale tiener in abnormale omstandigheden, samen met haar familie zat zij ondergedoken. Niemand wist hoe lang dit zou duren en hoe het zou aflopen.
Ook Miep Gies wist dit niet. Dag in, dag uit, waagde ook zij haar eigen leven door de familie Frank te helpen. Een "stille held"....waarover dat liedje van Xander de Buisonjé gaat, want....Miep Gies vond zichzelf geen held. Ze vond het de normaalste zaak van de wereld dat ze de familie Frank hielp.

Als tiener heb ik uiteraard ook het dagboek van Anne Frank gelezen, maar ook aanverwante boeken, waaronder ook het boek dat Miep Gies zelf heeft geschreven over de periode in het Achterhuis. Het toneelstuk over Anne Frank dat tot op heden de meeste indruk op mij heeft gemaakt is toch het stuk met Jip Wijngaarden in de hoofdrol. Ook heb ik ooit Het Achterhuis, dat nu als museum dient, bezocht en dat heeft veel indruk op mij achtergelaten.

Vandaag werd Miep Gies overigens ook in stilte begraven, dus....de laatst nog levende persoon in de hele geschiedenis rondom Anne Frank is er nu echt niet meer.

Voor mensen als Miep Gies kun je alleen maar ongelooflijk diep respect hebben, want......

Elke dag zijn er mensen die de wereld zomaar verbeteren
Het zijn degenen die we niet kennen
Het zijn de onbezongen helden
Ze vallen niet graag op
Geen aandacht of schouderklop
Ze bewegen zich in stilte
Daar vind je de ware helden

Vaarwel Kimberley!

Kimberley Bus - * 30-09-2005 - † 28-12-2009

Vandaag (woensdag 6 januari 2010) zal de uitvaartplechtigheid plaatsvinden van Kimberley Bus. Op maandag 28 december j.l. is zij op slechts 4-jarige leeftijd overleden aan haar verwondingen die zij opliep tijdens de korte maar hevige brand in de flat aan de Bergwal in Nieuwegein waar zij woonde.

Ik kende het meisje niet persoonlijk, maar wanneer je zelf kinderen hebt (waarvan een dochter die slechts 1 jaar ouder is), houdt dit nieuws je onherroepelijk bezig.
De woensdag na de brand (dus vorige week) (die dag was de moeder van Kimberley inmiddels ook uit haar slaap gehaald en zal het verschrikkelijke nieuws over het lot van haar dochter verteld zijn) hebben mijn kinderen en ik, uit respect voor de nabestaanden, bloemen gelegd bij de woning van Kimberley. Omdat het om een meisje gaat hebben we gekozen voor roze met witte bloemen.

Hoe moet het afgelopen maandag, na de kerstvakantie, in haar kleuterklas zijn gegaan? Er is toch dat ene stoeltje dat voor altijd leeg blijft.

In gedachten zal ik toch een klein beetje bij de uitvaart zijn. Ik wens de ouders van Kimberley, haar grootouders, overige familie en andere nabestaanden ongelooflijk veel kracht en sterkte toe.

www.condoleanceregister.com/Kimberley-Bus.html
www.condoleanceregister.com/kimberley-1.html
rustzachtkim.hyves.nl

In memoriam Sander Simons - * 5 april 1962 - † 5 januari 2010

Onlangs dacht ik nog bij mezelf: "Hoe zou het toch met die oud RTL nieuwslezer gaan, die met dat rode haar....Sander Simons?" In maart 2008 werd bekend dat er bij hem longkanker was geconstateerd. Ik kan me nog goed herinneren dat hij zo strijdvaardig was in zijn ziekte en dat hij een ziekenhuisfoto op tv liet zien van de "golfbal" in zijn longen. Althans....het was de tumor in zijn longen die zo groot was als een golfbal. Opmerkelijk is dat Sander zelf nooit gerookt heeft, maar dus toch longkanker heeft gekregen (meeroken, doordat andere mensen in jouw buurt roken, is misschien net zo erg, of misschien zelfs nog erger dan zelf roken?).
De chemokuren leken aanvankelijk aan te slaan. De tumor was geslonken en uitzaaiingen waren zelfs niet meer terug te vinden.
Een hele poos eigenlijk niets meer over Sander Simons gehoord (ik althans niet), maar toch vraag je jezelf zo nu en dan af hoe het dan met iemand gaat.
Vandaag dan ineens onverwacht het bericht dat Sander vandaag is overleden. Vanavond op 5 januari om 20.00 uur liet Sander door de huisarts euthanasie plegen, omdat een coma dreigde. Hij is thuis gestorven in het bijzijn van zijn vader, moeder en vriendin Louise. Sander Simons is slechts 47 jaar geworden....

Wederom zien we wat kanker voor een verschrikkelijke ziekte is.
Nog veel te vaak hoor ik om me heen het woord kanker als "scheldwoord" gebruikt worden. Ik erger me daar altijd groen en geel aan. De laatste jaren heb ik meerdere mensen binnen en buiten mijn familie zien bezwijken aan de ziekte kanker. Ik vraag me wel eens af of mensen die schelden met het woord kanker ooit wel eens zelf een kankerpatiënt van zeer dichtbij hebben meegemaakt. Ik betwijfel het, want waarschijnlijk denk je dan nog wel een paar keer bij jezelf na voordat je zo'n erge ziekte als scheldwoord gebruikt.
Vorig jaar op 21 november (2009 dus) overleed Richelle Laurijssen (geboren op 11 december 1992) op slechts 16-jarige leeftijd aan kanker. Zij startte in september 2009 de campagne "Kanker verziekt je taal" tegen het "kankervloeken" (je kunt er alles over vinden op de website www.kankerverziektjetaal.nl). Voor mensen die het nog steeds de normaalste zaak van de wereld vinden om het woord kanker als scheldwoord te gebruiken, zouden toch eens een kijkje op deze site moeten nemen en zouden dan eens goed bij zichzelf moeten nadenken over waar ze nu eigenlijk mee bezig zijn! Nu Richelle is overleden hebben haar ouders de actie, die hun dochter is gestart, voortgezet.

Kanker is een sluipmoordenaar. Het treft mensen van alle leeftijden, van baby's tot bejaarde mensen en iedereen die daar tussenin zit. Er wordt niet naar gevraagd of je rijk of arm bent, of je een gezin met kinderen hebt of misschien nog aan je leven moet beginnen. De 1 krijgt misschien nog 2 jaar, de ander slechts amper 9 maanden (zoals bijvoorbeeld bij ex-Dolly Dot Ria Brieffies, die in november 2008 kreeg te horen dat zij terminale longkanker had, zij is overleden op 20 juli 2009 op slechts 52-jarige leeftijd!), of misschien zelfs 3 weken (Shocking Blue zangeres Mariska Veres overleed op 2 december 2006 op 59-jarige leeftijd aan kanker. De ziekte werd slechts drie weken voor haar heengaan bij de Haagse zangeres ontdekt).

Soms "genezen" mensen van kanker en men praat dan over dat iemand de kanker "overwonnen" heeft, maar dat vind ik eigenlijk heel onrechtvaardig tegenover de mensen die uiteindelijk wèl aan de ziekte zijn bezweken, want....dat zou dan bijna betekenen dat het aan mensen zelf ligt of je de ziekte wel of niet "overwint", terwijl mensen die helaas zijn overleden aan de ziekte nèt zo hard voor hun leven hebben geknokt als mensen die wèl genezen zijn.

In mei 2007 ben ik donateur geworden van het KWF (ironisch genoeg op de avond van het Dolly Dots reünie concert in Ahoy Rotterdam, ik had kaartjes voor de 2e avond, dus...eigenlijk de kaartjes die het eerst in de verkoop gingen).
Ik kreeg van 1 persoon een beetje flauwe negatieve reacties als: "Wat heb je daar nu aan? Als wij ziek zijn doen ze toch ook niets voor ons?" en nog meer van dat soort flauwe opmerkingen. Tja....als we allemáál zo gaan denken, komen we een flinke stap verder, maar niet heus! Alle beetjes helpen, denk ik dan maar. Als je niets doet, gebeurt er zeker niets.

Ja mensen, het is een ongelooflijk cliché, maar het is toch echt waar: "Geniet van het leven, het duurt maar even!" Je weet nooit wanneer je het noodlot ontmoet (net als in dat gedichtje van Toon Hermans), dus pluk de dag en wees eens vaker een beetje liever voor elkaar. Dan zou de wereld er toch een klein beetje beter uitzien!

Voor wie niet meer weet hoe het gedichtje van Toon Hermans gaat;

Ga nooit weg zonder te groeten
Ga nooit weg zonder een zoen
Want wie het noodlot zal ontmoeten
kan het later niet meer doen
Ga nooit weg zonder te praten
dat doet een hart soms zo'n pijn
Wat je 's ochtends hebt verlaten kan er 's avonds niet meer zijn

2010

De laatste oliebollen en appelflappen worden nog weggesnoept (altijd lekker zo eens per jaar, maar ook altijd weer fijn als ze op zijn....pffff). Er zijn nog wat restjes zalm en toast, nog wat ansjovisjes (nog over van de voorraad van de kerst...maar onze zoon weet er wel raad mee), er staat nog een halve fles Glühwein (maar die komt ook heus nog wel op dit weekend!), maar de "champagne" is echt op (gewoon goedkope fles appelcider hoor, haha, maar net zo lekker, dus laat een ander dan maar een dure fles van 80 euro kopen, wij vermaken ons net zo goed met een veeeeeel voordeligere fles). De stoep buiten is inmiddels netjes aangeveegd, dus van het afval van het vuurwerk dat mijn husband en zoon hebben afgestoken is niets meer te zien. Oftewel....oud&nieuw ligt weer achter ons en 2010 is inmiddels begonnen.

Vanaf maandag gaan de kinderen weer naar school en dan wordt het leven van lieverlee weer een beetje "normaal" en krijgt iedereen weer zijn/haar vaste ritme. Ook wel weer lekker hoor. De kerstboom laten we nog maar eventjes een paar dagen staan en dan verhuist ook die weer naar de zolder (jawel, we hebben een echte neppert!).

December blijft altijd een drukke maand, maar ook wel weer gezellig.
Hoewel de pepernoten al na de zomervakantie in de winkel lagen, was het eind november en begin december dan eindelijk ècht Sinterklaas (het blijft lastig om aan een 5-jarige uit te leggen wanneer Sinterklaas nu ècht komt, vanaf omstreeks eind augustus, terwijl een kleuter nog niet echt besef van tijd heeft....., dus......misschien dat winkeliers in de toekomst toch wat later het Sint snoepgoed in de schappen kunnen leggen, zodat het voor iedereen duidelijk blijft wanneer het nog zomer en herfst is en wanneer het Sinterklaastijd is? Dat zou fijn zijn!).
Op 5 december heeft onze dochter nog met zwarte Piet gedanst tijdens het Sinterklaasfeest op het werk van mijn man. 's Avonds natuurlijk pakjesavond.

Sommige mensen hebben al vanaf oktober een kerstboom staan, volgens de filmpjes die diverse tv-zenders ons lieten zien over mensen die hun huiskamer en tuin in een ware "kermis" veranderen met alle kersthuisjes, kerstmannetjes, kerstverlichting, kersttreintjes en ga zo maar door. Bij ons gaat het er toch wel iets bescheidener aan toe. We hebben best wel een rijkelijk "gevulde" kerstboom altijd, maar echt veel extra's hebben we daar verder niet aan toegevoegd in de huiskamer, slechts wat kleine dingetjes en....de kerstboom zetten wij pas neer NA Sinterklaas, niet eerder!
Onze dochter vond het een feest om te helpen met het versieren van de kerstboom. Uiteraard met veel C1000 Disney kerstballen dit jaar ;-)

Onze jukebox werd weer gevuld met kerstsingletjes (o.a. Brenda Lee, Nat King Cole en Elvis Presley enzovoort en uiteraard mag Bing Crosby's White Christmas niet ontbreken!) (ik probeer altijd nog weer wat meer kerstsingles op te sporen, maar het valt niet altijd mee om leuke te vinden).

En zowaar! We kregen een witte kerst en dus móest er natuurlijk een sneeuwpop komen. Nou ja...het werd een bescheiden sneeuwpopJE, maar Michelle en Riccardo vermaakten zich prima (met enige hulp van vaders....).


En dan neem je op 31 december weer afscheid van een heel jaar, 2009 in dit geval. Het was best wel een bewogen jaar, al zeg ik het zelf. Uiteraard met zowel hoogte- als dieptepunten. Veel gebeurd.

Halverwege 2009 veranderde ik van baan. Mijn oude werkplek was eigenlijk niet zo leuk meer om diverse redenen. Bovendien verhuisde het bedrijf verder weg, dus langere reistijd. Al met al werd het tijd om iets anders te zoeken.
In juli kon ik beginnen bij een bedrijf in Nieuwegein en dan ook nog eens lekker dicht bij huis, dus beter kan het niet! Tot op heden werk ik daar met veel plezier.

Mijn broer werd in maart 2009 voor het eerst vader. Nooit gedacht dat dat ooit nog eens ging gebeuren, maar het leven is vol verrassingen ;-)

Een hele rare koninginnedag door de aanslag op de koninklijke familie.
Evengoed hebben we nog wel een vrijmarkt bezocht, maar toch met een heel vreemd gevoel omdat 1 of andere malloot zo'n dag totaal naar de filistijnen helpt.

Natuurlijk ook veel bekende mensen die ons ontvallen zijn, zoals bijvoorbeeld acteur Patrick Swayze (hij was altijd gelijk met mij jarig), presentator Martin Brozius (toch een beetje een jeugdheld, want vroeger keken wij altijd graag naar Ren Je Rot!), acteur Pieter Lutz (wat moesten wij altijd lachen om hem als vrekkige Fred in "Het zonnetje in huis"), actrice Ella Snoep (fantastisch dat iemand op zo'n hoge leeftijd nog zoveel leuke rollen heeft gespeeld) e.v.a., maar de "belangrijksten" voor mij waren toch wel Michael Jackson en Dolly Dot Ria Brieffies, omdat zij vroeger op posters op mijn tienerkamer prijkten.

En dan nog even op de valreep van de laatste dagen van 2009 gebeurde er iets waardoor ik toch met een beetje vreemd gevoel de jaarwisseling in ging. Afgelopen maandag kwam er een klein meisje van 4 jaar om bij een flatbrand in mijn eigen woonplaats en dan ook nog eens redelijk dichtbij t.o.v. waar ik woon.
Ik ken het gezin die dit overkomen is niet persoonlijk, maar....toch houdt het je dan bezig, misschien omdat je dan zelf ook kinderen hebt, maar zo'n nieuwsbericht doet in ieder geval wel iets met je. Hoe zouden die ouders en andere familieleden de jaarwisseling doorgekomen zijn? Het moet vast en zeker afschuwelijk geweest zijn.

Vanavond werd op tv "Ciske de Rat De Musical" uitgezonden. Het is de musical waar wij met ons gezin heen zijn geweest (ook die avond met Danny de Munk).
Aan het begin van de musical (en ook tussendoor tijdens het stuk) wordt er gezongen: "Niets te kiezen, wat je nu hebt kun je morgen weer verliezen".... Een tekst die zeker van toepassing zou kunnen zijn op de ramp die zich afgelopen week in Nieuwegein aan de Bergwal heeft voltrokken. In een mum van tijd kun je het meest dierbare in je leven zomaar ineens weer kwijt raken.
Ik hoop dat meer mensen daar eens bij stil gaan staan, dat de dingen die zo vanzelfsprekend lijken in het leven, helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn en dat mensen elkaar eens wat meer zouden moeten waarderen en in sommige gevallen iets voorzichtiger of respectvoller met elkaar zouden moeten omgaan.

Meer respect ook t.o.v. mensen die je niet kent. Minder geweld t.o.v. hulpverleners bijvoorbeeld. Waarom onnodig brandweermensen of ambulancepersoneel hinderen of zelfs geweld aandoen? Ik begrijp zulke dingen gewoon niet. Het lijkt soms wel of de wereld iedere keer weer een beetje gekker wordt.

Bij mijn kerstpakket zat een wensballon. Ik vind het zelf eigenlijk te gevaarlijk en te eng om hem daadwerkelijk aan te steken en te laten vliegen, maar....je zou het bijna doen met als wens meer geluk en meer respect voor elkaar in 2010!