Vorige week was Riccardo (onze puberende zoon van bijna 13 jr) letterlijk en figuurlijk strontziek! Misselijk, overgeven, diarree, ga zo maar door. Hij is inmiddels weer beter, maar hij is aanzienlijk afgevallen.Ik had gehoopt de dans te ontspringen, maar helaas....
Afgelopen maandag (2e pinksterdag) was ook ik de pineut, dus best wel shit! (letterlijk en figuurlijk)
Je hoopt dat het de volgende ochtend weer over zal zijn, maar dat kun je dus mooi vergeten. Ondanks alles toch maar gaan werken? Echter....als je om de zoveel minuten naar de plee moet en je het dus niet kunt risceren om ook maar 1 seconde te laat te zijn, leek me dat niet verstandig. Bovendien zit je dan toch nooit op je gemak, letterlijk en figuurlijk niet. Sorry, maar als er toevallig net collega's binnenkomen, terwijl jij daar net shit....ehhh...zit? Nee, er zijn toch echt grenzen in het leven.
Je weet dat je je werk moet afbellen en tegelijkertijd voel je je alweer schuldig dat je het nummer intoetst. Je weet hoe men soms over "zieke collega's" praat. Vooral als het extra druk is. Maar ja, ziek is ziek....toch?
Naast mijn werk ook mijn moeder gebeld (i.v.m. de oppas voor de kinderen) dat ik ziek ben en dus niet ga werken. Blijkt mijn vader ook ziek te zijn met precies dezelfde klachten. O.k., ik ben dus niet de enige.
Dan probeer je toch iets te eten. Een beschuitje (met niets erop), een crackertje, een droog bescuitje, wat slappe thee drinken. Maar...alles wat je er met veel moeite in hebt gestopt, komt er later net zo hard weer uit.
Ook 's nachts rondspoken op het toilet, terwijl je zowat omvalt van de slaap.
Ik was daarom een klein beetje opgelucht dat mijn man die dag erna cursus (voor zijn werk) had i.p.v. een gewone werkdag, dus die hoefde pas later de deur uit en had daarom 's morgens de kinderen ontbijt gegeven enzovoort.
Woensdagavond is eigenlijk onze vaste repetitieavond voor de band, maar ik had mijn man al een smsje gestuurd dat ik dat echt niet ging redden.
Ik kreeg echter een smsje terug dat onze bassist zich ook al ziek had gemeld, dus ging de repetitie sowieso niet door. O.k., de zoveelste die ziek is dus.
Overdag krijg je dan nog zo'n fijn telefoontje van de ARBO arts, om te checken of je wel echt ziek bent.... (nou, als ze het niet geloven, nodig ik ze van harte uit om te komen kijken en te ruiken......) Gelukkig nam ik de telefoon op, want ik houd er persoonlijk eigenlijk nooit zo van als er "onbekend" of "privé" op de nummermelder staat i.p.v. een telefoonnummer, want meestal is het dan weer zo'n verschrikkelijke enquete of opdringerige verkoper of zoiets dergelijks.
Gisterenavond een beetje rijst gegeten. Dat staat je dan op een gegeven moment ook tegen, alleen maar droge meuk! Bah!
Dat is er tot nog toe ingebleven. Dus nu maar weer een beetje proberen de "normale" dingen te gaan eten. Eens kijken hoe dat gaat.
Vandaag was mijn broer trouwens ook al ziek, dus....hij gaat lekker zo!
Ik ziek, mijn vader ziek, onze bassist ziek, mijn broer ziek, oftewel...who's next?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten