Met haar overlijden heb ik het, ookal kende ik haar niet persoonlijk, best wel moeilijk gehad op 1 of andere manier. Het moment dat het nieuwsbericht over Sylvia's overlijden op de radio werd vermeld zal ik nooit meer vergeten. Dat bericht kwam best wel aan, om het zo maar uit te drukken.
Ik ben volgens mij helemaal niet helderziend, ik kan ook helemaal niet de toekomst voorspellen, alhoewel ik soms bepaalde dingen wel van te voren aanvoel, dat heb ik soms wel, maar....ik ben niet iemand die ziet wat er in de toekomst kan gebeuren en ik zie ook geen overleden mensen of wat dan ook.
Toch heb ik 1 of 2 weken voor Sylvia Millecam's dood een hele vreemde droom gehad over Sylvia. Vraag me niet waarom.
Ik wist niet dat Sylvia zo ernstig ziek was en al helemáál niet dat ze zo ernstig ziek was dat ze eraan zou overlijden. Ik heb Sylvia ook nooit persoonlijk ontmoet en ik kende haar dus slechts van tv en uit de roddelbladen, zullen we maar zeggen.
Toch heb ik dus ongeveer 2 weken voor haar dood een hele vreemde droom gehad over Sylvia.
Ik droomde dat ik in Amsterdam was en ik stond bij het huis van Sylvia Millecam (best wel vreemd, want ik ben daar nooit geweest, dus ik zou niet weten waar ze destijds woonde).
Haar vriend (Nol) deed de deur open, maar zei tegen me dat Sylvia heel erg ziek was en zich niet goed voelde, dat ze veel pijn had, dat ze eigenlijk van veel mensen afscheid wilde nemen, maar....dat ze eigenlijk voor niemand wilde weten dat ze ziek was, dat ze het liever geheim wilde houden en dat ze liever niet meer teveel mensen wilde zien. Een héle vreemde droom, vond ik toen......
Tot dus het bericht van Sylvia's overlijden via de radio kwam. Plotseling moest ik ook terugdenken aan die droom die ik toen ongeveer 2 weken daarvoor had gehad. "Hoe kan dit?" dacht ik bij mezelf.
Ik heb me eigenlijk heel lang heel erg rot gevoeld over het feit dat ik dit had gedroomd en....ik blijkbaar iets gedroomd had dat heel erg dicht bij de waarheid zat. Ik heb er eigenlijk ook nooit mensen over verteld, want....de mensen zouden toch maar denken dat ik gek was of dat ik iemand ben die om aandacht vraagt of zo, of.....ze zouden meteen denken dat ik helderziend was of zo......en dat ben ik dus absoluut niet!
En....waarom had ik daarover gedroomd? Ik kende Sylvia immers niet eens persoonlijk.
Ik heb destijds wel een kopie toegestuurd gekregen van de rouwbrief van Sylvia, die had de buurman van Sylvia me destijds opgestuurd (die ligt vast nu ergens op zolder....).
Haar begrafenis, waarvan beelden werden uitgezonden bij het journaal, vond ik heel indrukwekkend. Ik weet nog dat die dag de zon letterlijk aan de hemel straalde. Het weer die dag was zoals Sylvia, zonnig en vrolijk. Hoewel ik niet zo'n Gordon fan ben, kreeg ik toch een brok in mijn keel toen hij het nummer "Ik hou van jou" zong toen de kist van Sylvia de kerk werd binnen gedragen.
Ik heb destijds een dvd-box van/over Sylvia Millecam gekocht, maar die heb ik eigenlijk heel lang niet kunnen zien op 1 of andere manier. Eigenlijk pas de laatste tijd, nu er af en toe herhalingen worden uitgezonden op tv, met Sylvia Millecam erin, kan ik er pas weer een beetje om lachen.
Ik zal nooit vergeten hoe Sylvia Millecam voor het programma "Ook dat nog" uitbeeldde, met een glas bier en bak met chips, onderuit uitgezakt op de bank voor de televisie, hoe het geluidsvolume van de reclames destijds tussen de tv programma's door altijd ineens knoert hard stond, vergeleken met het geluidsvolume van de tv programma's zelf. Op het moment dat dan zogenaamd de reclame begon, was het geluidsvolume ineens 10 keer zo hard en beeldde Sylvia uit hoe ze zich zo ongeveer het lazarus schrok en alle chips en bier vloog in de lucht. Je moet het eigenlijk zien i.p.v. vertellen.....
Nog ontelbaar minuten lang na deze sketch heb ik continu de slappe lach gehad. Geweldig!!
Ik had nog jaren lang van haar komische talent willen genieten, maar het mocht helaas niet zo zijn. Ik zal haar in ieder geval nooit meer vergeten.Wat was ze toch een kanjer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten