Sinds eergisteren, 18 augustus, is het officieel. Sinds die dag ben ik niet meer 30 plus, maar 40 min ;-)
Eigenlijk hebben we er woensdag niet echt veel aan gedaan, omdat er heel veel andere dingen te doen waren, zoals bijvoorbeeld boeken ophalen voor onze 13 jarige zoon Riccardo, die vanaf volgende week TL Havo gaat doen op het Cals College te IJsselstein. Plus dat het een doordeweekse dag was en iedereen de volgende ochtend vroeg gewoon weer moest werken, dus niet zo handig om dan je verjaardag echt te vieren, dus vandaar dat we dat allemaal eigenlijk hebben verschoven naar morgen, zaterdag dus.
Als ik tegen mensen mijn leeftijd vertel, geloven ze me op 1 of andere manier nooit.
Ik hoef altijd nog net niet mijn id-bewijs te laten zien om te bewijzen dat het echt zo is.
Mensen schatten altijd me zo, zonder overdrijven, 10 jaar jonger.
Ik heb wel eens gehad dat er iemand aan de deur kwam en vroeg: "Hallo, is je moeder thuis?"
Nou meneer.....dat zou ik niet weten, want mijn moeder woont hier niet....
Dan staan ze je dus eerst heel stom aan te kijken, totdat het langzaam tot ze doordringt "Oh sorry, u bent mevrouw zelf".....
Ik heb ook een keer gehad dat ik naar de kapper ging, terwijl ik best wel heel erg behoorlijk zichtbaar zwanger was. Toch kreeg ik van de kapster de vraag: "Ben je vandaag vrij van school?" (echt waar!)
Dat je dan op zo'n moment bij jezelf denkt van "Mens, heb je je ogen in je zak zitten of zo?" (alleen denk je dat natuurlijk niet hardop.....) Achteraf grapte mijn man nog tegen me van: "Je had ja moeten zeggen, dan had je misschien nog kinderkorting gehad"! "Als je nu niet gauw opsodemietert!", was zo ongeveer mijn reactie ;-)
Je kunt om dit soort situaties best wel eens lachen, maar......ik heb wel eens situaties gehad dat mensen daadwerkelijk dachten dat ik nog 1 of ander jong broekie was die net kwam kijken, terwijl je dan allang een gezin en een huis hebt enzovoort en dat je je dan niet serieus genomen voelt.
Maar ach.....naar mate de jaren verstrijken is een "jonger uiterijk" ook wel steeds meer een voordeel.
Als ik straks over ruim 10 jaar Sarah ga zien, denken ze misschien nog steeds dat ik 10 jaar jonger ben.
Beter dat ze je 10 jaar jonger schatten dan 10 jaar ouder, denk ik dan maar.
Je ziet wel eens van die tv programma's als "Klasgenoten". Als je dan ziet hoe sommigen onderling heel erg in uiterlijk verschillen (en jonger of ouder ogen), terwijl ze toch bij elkaar in de klas hebben gezeten en dus ook van dezelfde leeftijd ongeveer zijn. Wat dat betreft zijn mensen gewoon niet altijd te schatten qua leeftijd.
Ik was vroeger altijd tegelijkertijd jarig met Dokter Stoutenbeek (huisarts in Utrecht, de beste man leeft al jaren niet meer, helaas...ik meen me te herinneren dat de huisartsenpraktijk ooit overgenomen werd door zijn zoon). En.....ik was ook altijd tegelijkertijd jarig met de Amerikaanse acteur Patrick Swayze (op 14 september a.s. zal het precies 1 jaar geleden zijn dat hij overleed aan de gevolgen van kanker).
Mijn "geheim" van zo jong eruit zien? Geen idee!
Ik gebruik geen zalfjes en smeerseltjes om er krampachtig jong uit te zien, ik botox niet, niets van dat alles.
Of ik nu dan "eindelijk volwassen" ben? Ach....ze zeggen dat het leven begint bij 40, dus......ik moet nog een jaartje wachten, vrees ik.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten