Total loss......

Je zou bijna gaan denken dat het Total-tankstation langs de A2 in Nieuwegein een plek is die ongeluk brengt. Voortaan denk je haast wel 2 keer na voordat je daar een kopje koffie gaat drinken of een broodje gaat halen. Voor je het weet word je omver gereden, met name zo rond eind augustus, lijkt het wel.

Exact 2 jaar geleden reed er een auto de winkel van het tankstation binnen, waardoor de hele winkel in vlammen op ging, waarbij helaas 1 dode viel te betreuren.

Nu, 2 jaar later, ook eind augustus, is er opnieuw een auto naar binnen gereden. Gelukkig reed de auto nu niet helemaal de winkel binnen (zoals dit 2 jaar geleden wel het geval was), maar de voorpui is wel flink beschadigd. Het is nog onduidelijk waarom de vrouw, die achter het stuur zat, de macht over het stuur verloor. Ze is wel zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht. Ook een motoragent, die in de winkel stond, raakte gewond.

Ik vraag me toch ook wel af wat er in het winkelpersoneel omging, toen dit gebeurde. Ik kan me voorstellen dat je ongelooflijk schrikt en bij jezelf denkt: "Daar gaan we weer!...."

Meteen is er natuurlijk overal weer commentaar op degene die achter het stuur zat. De meest domme en ook discriminerende opmerkingen (vrouw achter het stuur.....) zijn overal te lezen, maar goed....dat is mens eigen, denk ik dan maar. We kunnen helemaal niet over deze situatie oordelen, want we weten niet wat er is gebeurd. Voor hetzelfde geld is die mevrouw gewoon "niet goed geworden" achter het stuur. Dat weten we dus niet, dus kun je ook geen vooroordelen hebben.

Er gaan ook verhalen dat die mevrouw achter op een vrachtauto is gereden en toen de macht over het stuur verloor. Vervolgens raakte ze van de weg en kwam op het terrein van de benzinepomp. Als het net iets later was gebeurd, had het misschien nog veel erger afgelopen.

Ik ken de benzinepomp, want ook wij tanken er best wel vaak.
Het zou ook kunnen zijn dat die mevrouw de "oprit" naar het tankstation voor een normale "afrit" heeft aangezien, want....dat is soms nog best wel verwarrend (en dan is je snelheid natuurlijk inderdaad veel te hard). Ook is de oprit naar het station redelijk kort, dus....als je dat niet weet, kan dit misschien in de toekomst nogmaals voor ongelukken zorgen???

Tja, het tankstation, dat net voor duizenden euro's weer opnieuw was opgebouwd....ligt dus weer aan gruzelementen en is wederom afgesloten voor publiek, zodat het weer opnieuw opgebouwd kan worden. Dus...de komende weken/maanden zullen we weer elders moeten tanken.

Maar.....exact 2 jaar na elkaar, hetzelfde soort incident...bij hetzelfde tankstation? Hoe krijg je het voor elkaar?! In 1 woord: bizar!

Nog meer oude bomen

Na stevige windstoten vanwege het slechte weer bezweek de Anne Frankboom afgelopen maandag. Inmiddels zijn de restanten van de boom opgeruimd. De boom is in stukken gezaagd, die met een hijskraan uit de binnentuin werden weggetakeld. Alleen de stronk van de boom is blijven staan.

De Anne Frankboom is de afgelopen week niet de enige "oude boom" die omgevallen is, zou je zo kunnen stellen.

Deze week werd bekend gemaakt dat actrice/musicalster/zangeres/cabaretière Conny Stuart (echte naam: Cornelia van Meijgaard) op 22 augustus j.l. op 96 jarige leeftijd is overleden. Zij werd landelijk bekend door o.a. als lid van het eerste cabaret van Wim Sonneveld. Van 1957 t/m 1960 is zij getrouwd geweest met Joop Doderer (voornamelijk bekend als "Swiebertje").

Ook Acteur Ton van Duinhoven overleed deze week op 26 augustus. Hij is 89 jaar geworden.
In 1960 trouwde hij met actrice Ina van Faassen.
De man heeft vele rollen gespeeld, o.a. die van chagrijnige Feyenoord-suppoost Crooswijk, maar.....uit mijn eigen jeugd ken ik hem natuurlijk voornamelijk in zijn briljante rol als artiestenmanager "Victor Daes" in de TROS tv-serie rondom de meidengroep Dolly Dots uit 1983.

En gisteren....op 27 augustus overleed een ras-echte Utrechter: wereldkampioen Judo Anton Geesink. Hij werd 76 jaar. Ik ben vaak genoeg met de stadsbus langs zijn sportschool gereden, dat zich eveneens in Utrecht bevindt (nota bene aan de Anton Geesinkstraat 13).
De "reus" (zoals hij altijd werd genoemd) is niet meer.....

Ook deze "oude bomen" waren "groots". Maar....net als de Anne Frankboom werden deze mensen "bejaard" en....net als bij oude bomen, zal "ouderdom" bij mensen ooit een keer haar tol eisen. De herinneringen en het cultureel erfgoed dat Conny Stuart, Ton van Duinhoven en Anton Geesink aan de wereld hebben nagelaten, is in wezen de "boomstronk" die overgebleven is, nadat de rest van de boom is omgewaaid.

Hierbij wens ik alle nabestaanden oprecht heel veel sterkte toe met het verlies van hun dierbare.

Anne Frankboom

Op 11 januari 2010 overleed Miep Gies (bekend geworden als de helpster van de onderduikers in het Achterhuis in de Tweede Wereldoorlog en de redster van het dagboek van Anne Frank). We dachten die dag de allerlaatste getuige te hebben verloren van het verhaal rondom Anne Frank. Echter.....was er nog 1 (stille) getuige over: de "Anne Frankboom".

"De Anne Frankboom" is de bijnaam van een witte paardenkastanje boom die in het centrum van Amsterdam stond. De boom bevond zich in de tuin van het pand Keizersgracht 188. De boom werd beschreven in "Het Achterhuis", het dagboek dat Anne Frank in de Tweede Wereldoorlog bijhield. Anne Frank had vanuit het zolderraam van haar onderduikadres aan de Prinsengracht uitzicht op de boom.

Vandaag is ook die laatste stille getuige rondom het Anne Frank verhaal "heengegaan". Stevige windstoten werden de boom, vandaag maandag 23 augustus 2010, omstreeks 13.30 uur fataal.

De boom bleek uit een onderzoek in november 2006 al voor 42 procent verrot te zijn. Men wilde de boom aanvankelijk omkappen, maar daar kwam zoveel protest op...."omdat het de boom van Anne Frank was"...dat het kappen uiteindelijk na veel gedoe toch niet is doorgegaan.

Eigenlijk is dit wel behoorlijk ironisch en moeten we hier misschien uit leren dat je als mens de natuur nu eenmaal niet kunt bedwingen.
De natuur gaat nu eenmaal zijn eigen gang en houdt geen rekening met menselijk sentiment.

Anne Frank blijkt trouwens slechts 3 keer de boom te hebben beschreven in haar dagboek, zoals ze wel honderden andere dingen in haar boek beschreef.

Vanaf mijn jeugd heb ik het dagboek van Anne Frank al in huis. Ik heb het vanaf het begin tot het einde gelezen. Het is altijd een verhaal geweest dat me intrigeerde. Ook aanverwante boeken heb ik door de jaren heen gekocht, zoals o.a. het boek van Miep Gies. Het verhaal van Anne Frank staat in principe symbool voor iets waarvan iedereen altijd zegt "Dit mag nooit meer gebeuren", maar.....als we dagelijks naar het journaal kijken, dan moeten we eigenlijk, heel triest, concluderen, dat de mensheid na al die jaren nog steeds niets geleerd heeft en vinden er wereldwijd nog steeds volkerenmoorden plaats. Massagraven van mensen die ooit waren "vermist" worden nog steeds bij regelmaat gevonden.
Dus wat dat betreft.....is er sinds de jodenvervolging en jodenmoorden heden ten dage nog niets veranderd!

Wat dat betreft....als we ons gaan druk maken over 1 boom.....dan moeten we alle bomen die zich op deze aardbol bevinden maar extra gaan beschermen, want....als bomen konden praten.....dan denk ik dat er heel wat mensen zijn die maar wát graag zouden willen dat al die bomen hetzelfde overkwam als vandaag de "Anne Frankboom" overkomen is.
Heel wat bomen om ons heen "zien" (als het ware) dagelijks dingen om hen heen die het licht niet kunnen verdragen.
Dus.....al die "heissa" om 1 boom? Het zal wel aan mij liggen, maar ik begrijp het niet helemaal. Net als mensen ooit komen te overlijden, gaan ook bomen een keertje dood, zo simpel is dat!

Het mag nog een wonder heten dat er niemand gewond is geraakt (of nog erger) toen de boom omviel. Mensen denken nog steeds dat ze superieur zijn aan de natuur, dat ze "koning" zijn over "de schepping", maar....kijk naar de journaalbeelden! De watersnoodramp in Pakistan is momenteel heel aktueel. Zo'n 20 Miljoen (!!!) mensen zijn dakloos en er zijn zeker 1600 mensen omgekomen. De natuur geeft ons veel, maar "neemt" ook weer van ons terug, of we het nu willen of niet. Daar hebben wij als mens niets over te zeggen, al leven we vaak in de waan van wel. Moeder natuur houd je niet tegen!

Toen geconstateerd was dat de "Anne Frankboom" voor 42 procent verrot was, had men eigenlijk al moeten ingrijpen. Levensgevaarlijk en onbegrijpelijk dat men die boom, vanwege menselijk sentiment, heeft laten staan.
Maar.....over "verrot" gesproken...weet je wat nog veel "rotter" is?
Dat nog geen half uur nadat de boom was omgewaaid er al "stukken boom" op Marktplaats te koop werden aangeboden.....wat maar weer bewijst dat de mensheid nog rotter en zieker is dan die hele verdomde boom!

Echt...ik sta er iedere keer weer van te kijken hoe mensen in elkaar steken. In augustus 2008 brandde in Nieuwegein een tankstation compleet af. Daarbij is een man om het leven gekomen.
En wat denk je? Ja hoor.....in grote getalen gaan mensen naar de "rampplek" om te koekeloeren! Maar wat nog erger is.....een ijscoman gaat daar zijn ijsjes staan verkopen!!! Zoiets is toch vreselijk morbide als je er goed over nadenkt? Echt mensen zijn soms ziek, dat wil je niet weten!!

Tja....een stukje "Anne Frankboom" op Marktplaats.... Ik vraag me af wat Anne Frank daarover geschreven zou hebben in haar dagboek.

De laatste zin die Anne Frank in haar dagboek schreef (die ze schreef op 1 augustus 1944), was: "Als.....er geen andere mensen in de wereld zouden wonen"....
Misschien vat die laatste zin, die Anne ooit schreef, nog wel deze hele blog, over hoe ziek mensen vaak kunnen zijn, het beste samen.

40 min

Sinds eergisteren, 18 augustus, is het officieel. Sinds die dag ben ik niet meer 30 plus, maar 40 min ;-)

Eigenlijk hebben we er woensdag niet echt veel aan gedaan, omdat er heel veel andere dingen te doen waren, zoals bijvoorbeeld boeken ophalen voor onze 13 jarige zoon Riccardo, die vanaf volgende week TL Havo gaat doen op het Cals College te IJsselstein. Plus dat het een doordeweekse dag was en iedereen de volgende ochtend vroeg gewoon weer moest werken, dus niet zo handig om dan je verjaardag echt te vieren, dus vandaar dat we dat allemaal eigenlijk hebben verschoven naar morgen, zaterdag dus.

Als ik tegen mensen mijn leeftijd vertel, geloven ze me op 1 of andere manier nooit.
Ik hoef altijd nog net niet mijn id-bewijs te laten zien om te bewijzen dat het echt zo is.
Mensen schatten altijd me zo, zonder overdrijven, 10 jaar jonger.

Ik heb wel eens gehad dat er iemand aan de deur kwam en vroeg: "Hallo, is je moeder thuis?"
Nou meneer.....dat zou ik niet weten, want mijn moeder woont hier niet....
Dan staan ze je dus eerst heel stom aan te kijken, totdat het langzaam tot ze doordringt "Oh sorry, u bent mevrouw zelf".....

Ik heb ook een keer gehad dat ik naar de kapper ging, terwijl ik best wel heel erg behoorlijk zichtbaar zwanger was. Toch kreeg ik van de kapster de vraag: "Ben je vandaag vrij van school?" (echt waar!)
Dat je dan op zo'n moment bij jezelf denkt van "Mens, heb je je ogen in je zak zitten of zo?" (alleen denk je dat natuurlijk niet hardop.....) Achteraf grapte mijn man nog tegen me van: "Je had ja moeten zeggen, dan had je misschien nog kinderkorting gehad"! "Als je nu niet gauw opsodemietert!", was zo ongeveer mijn reactie ;-)

Je kunt om dit soort situaties best wel eens lachen, maar......ik heb wel eens situaties gehad dat mensen daadwerkelijk dachten dat ik nog 1 of ander jong broekie was die net kwam kijken, terwijl je dan allang een gezin en een huis hebt enzovoort en dat je je dan niet serieus genomen voelt.

Maar ach.....naar mate de jaren verstrijken is een "jonger uiterijk" ook wel steeds meer een voordeel.
Als ik straks over ruim 10 jaar Sarah ga zien, denken ze misschien nog steeds dat ik 10 jaar jonger ben.
Beter dat ze je 10 jaar jonger schatten dan 10 jaar ouder, denk ik dan maar.

Je ziet wel eens van die tv programma's als "Klasgenoten". Als je dan ziet hoe sommigen onderling heel erg in uiterlijk verschillen (en jonger of ouder ogen), terwijl ze toch bij elkaar in de klas hebben gezeten en dus ook van dezelfde leeftijd ongeveer zijn. Wat dat betreft zijn mensen gewoon niet altijd te schatten qua leeftijd.

Ik was vroeger altijd tegelijkertijd jarig met Dokter Stoutenbeek (huisarts in Utrecht, de beste man leeft al jaren niet meer, helaas...ik meen me te herinneren dat de huisartsenpraktijk ooit overgenomen werd door zijn zoon). En.....ik was ook altijd tegelijkertijd jarig met de Amerikaanse acteur Patrick Swayze (op 14 september a.s. zal het precies 1 jaar geleden zijn dat hij overleed aan de gevolgen van kanker).

Mijn "geheim" van zo jong eruit zien? Geen idee!
Ik gebruik geen zalfjes en smeerseltjes om er krampachtig jong uit te zien, ik botox niet, niets van dat alles.

Of ik nu dan "eindelijk volwassen" ben? Ach....ze zeggen dat het leven begint bij 40, dus......ik moet nog een jaartje wachten, vrees ik.....

In memoriam Sylvia Millecam (23 februari 1956 - † 20 augustus 2001)

Met het overlijden van journaal correspondent Connie Mus vandaag, moest ik ook ineens denken aan het feit dat vandaag, 20 augustus, maar dan 9 jaar terug in de tijd, ook een Nederlands icoon op veels te jonge leeftijd (slechts 45 jaar) overleed: actrice/comediènne/presentatrice Sylvia Millecam.

Met haar overlijden heb ik het, ookal kende ik haar niet persoonlijk, best wel moeilijk gehad op 1 of andere manier. Het moment dat het nieuwsbericht over Sylvia's overlijden op de radio werd vermeld zal ik nooit meer vergeten. Dat bericht kwam best wel aan, om het zo maar uit te drukken.

Ik ben volgens mij helemaal niet helderziend, ik kan ook helemaal niet de toekomst voorspellen, alhoewel ik soms bepaalde dingen wel van te voren aanvoel, dat heb ik soms wel, maar....ik ben niet iemand die ziet wat er in de toekomst kan gebeuren en ik zie ook geen overleden mensen of wat dan ook.
Toch heb ik 1 of 2 weken voor Sylvia Millecam's dood een hele vreemde droom gehad over Sylvia. Vraag me niet waarom.

Ik wist niet dat Sylvia zo ernstig ziek was en al helemáál niet dat ze zo ernstig ziek was dat ze eraan zou overlijden. Ik heb Sylvia ook nooit persoonlijk ontmoet en ik kende haar dus slechts van tv en uit de roddelbladen, zullen we maar zeggen.
Toch heb ik dus ongeveer 2 weken voor haar dood een hele vreemde droom gehad over Sylvia.
Ik droomde dat ik in Amsterdam was en ik stond bij het huis van Sylvia Millecam (best wel vreemd, want ik ben daar nooit geweest, dus ik zou niet weten waar ze destijds woonde).
Haar vriend (Nol) deed de deur open, maar zei tegen me dat Sylvia heel erg ziek was en zich niet goed voelde, dat ze veel pijn had, dat ze eigenlijk van veel mensen afscheid wilde nemen, maar....dat ze eigenlijk voor niemand wilde weten dat ze ziek was, dat ze het liever geheim wilde houden en dat ze liever niet meer teveel mensen wilde zien. Een héle vreemde droom, vond ik toen......

Tot dus het bericht van Sylvia's overlijden via de radio kwam. Plotseling moest ik ook terugdenken aan die droom die ik toen ongeveer 2 weken daarvoor had gehad. "Hoe kan dit?" dacht ik bij mezelf.
Ik heb me eigenlijk heel lang heel erg rot gevoeld over het feit dat ik dit had gedroomd en....ik blijkbaar iets gedroomd had dat heel erg dicht bij de waarheid zat. Ik heb er eigenlijk ook nooit mensen over verteld, want....de mensen zouden toch maar denken dat ik gek was of dat ik iemand ben die om aandacht vraagt of zo, of.....ze zouden meteen denken dat ik helderziend was of zo......en dat ben ik dus absoluut niet!
En....waarom had ik daarover gedroomd? Ik kende Sylvia immers niet eens persoonlijk.

Ik heb destijds wel een kopie toegestuurd gekregen van de rouwbrief van Sylvia, die had de buurman van Sylvia me destijds opgestuurd (die ligt vast nu ergens op zolder....).

Haar begrafenis, waarvan beelden werden uitgezonden bij het journaal, vond ik heel indrukwekkend. Ik weet nog dat die dag de zon letterlijk aan de hemel straalde. Het weer die dag was zoals Sylvia, zonnig en vrolijk. Hoewel ik niet zo'n Gordon fan ben, kreeg ik toch een brok in mijn keel toen hij het nummer "Ik hou van jou" zong toen de kist van Sylvia de kerk werd binnen gedragen.

Ik heb destijds een dvd-box van/over Sylvia Millecam gekocht, maar die heb ik eigenlijk heel lang niet kunnen zien op 1 of andere manier. Eigenlijk pas de laatste tijd, nu er af en toe herhalingen worden uitgezonden op tv, met Sylvia Millecam erin, kan ik er pas weer een beetje om lachen.

Ik zal nooit vergeten hoe Sylvia Millecam voor het programma "Ook dat nog" uitbeeldde, met een glas bier en bak met chips, onderuit uitgezakt op de bank voor de televisie, hoe het geluidsvolume van de reclames destijds tussen de tv programma's door altijd ineens knoert hard stond, vergeleken met het geluidsvolume van de tv programma's zelf. Op het moment dat dan zogenaamd de reclame begon, was het geluidsvolume ineens 10 keer zo hard en beeldde Sylvia uit hoe ze zich zo ongeveer het lazarus schrok en alle chips en bier vloog in de lucht. Je moet het eigenlijk zien i.p.v. vertellen.....
Nog ontelbaar minuten lang na deze sketch heb ik continu de slappe lach gehad. Geweldig!!

Ik had nog jaren lang van haar komische talent willen genieten, maar het mocht helaas niet zo zijn. Ik zal haar in ieder geval nooit meer vergeten.Wat was ze toch een kanjer!

Dag Conny Mus! (21 oktober 1950 - † 20 augustus 2010)

Zit ik net eventjes mijn mail te checken, op Hyves de berichtjes te lezen en ook nog even kijken of er op Twitter nog iets bijzonders gemeld is.....
Wat? Conny Mus overleden?

Conny Mus was zo ongeveer een journaal icoon. Altijd als er iets te melden was over het Midden-Oosten of Israël of zoiets dergelijks, was Conny Mus, vanaf dat ik nog een klein meisje was, zo'n beetje "de" correspondent. Op 1 of andere manier had hij altijd iets dat andere tv correspondenten niet hadden. Je kon aan hem zien dat hij hield van zijn werk. Dat straalde hij altijd uit.
Ik vroeg me altijd af hoe hij het kon volhouden in gebieden waar bijna altijd oorlog was of waar veel aanslagen gepleegd werden (en soms nog gepleegd worden) enzovoort. "Zou hij nooit bang zijn dat hem iets zou overkomen?"; vroeg ik me altijd af. Zou zijn familie nooit in doodsangst hebben gezeten als hij zover aan de andere kant van de wereld zat waar het soms best gevaarlijk is?
En nu...vannacht (donderdag op vrijdag) overleed hij aan een hartaanval. Niet in het Midden-Oosten of Israël, maar nota bene in mijn geboortestad Utrecht. Conny Mus werd slechts 59 jaar.
Het klinkt misschien vreemd, maar ik zal zijn verschijning op tv best wel gaan missen.
Dag Conny Mus, bedankt voor alles. Vaarwel en rust zacht!

94 jaar....

Vandaag, 6 augustus, sta ik ook nog eventjes stil bij het feit dat mijn oma (Boumeester) (oma van mijn moeders kant) deze dag de leeftijd van 94 jaar bereikt zou hebben. Helaas is zij in 1996 op 80 jarige leeftijd reeds overleden, maar gelukkig heb ik nog veel goede herinneringen aan haar. Als er een hemel bestaat dan vraag ik me wel eens af wat ze daar, vanaf haar wolkje, af en toe van ons (de hele familie) moet denken. Ik denk wel dat als mijn oma nog geleefd had er misschien heel veel dingen hier beneden op aarde heel anders waren gegaan. Maar ja, daar zullen we nooit meer achter komen.
Oma, als u ergens daarboven misschien aan het feest vieren bent, proost op uw 94e verjaardag!

Fietsenrek

Ja mensen, er is nog meer nieuws! Zit ik gisteren nog in mijn blog te schrijven over een dochter met "Theo en Thea tandjes". Vandaag is haar gebit toch nog plotseling veranderd in een heus fietsenrek!! Oftewel....1 van haar bovenste voortanden is eruit! Vol trots lacht Michelle breed uit! Nou....Michelle, prachtig hoor! ;-)

Oost west thuis best

Aan alles komt een einde, zo ook onze vakantieweekje in het vakantiepark in Ommen. Gisterenavond al het e.e.a. ingepakt en vanochtend vroeg de laatste dingetjes. Vroeg ontbeten, het huisje aan kant gebracht (beddengoed eraf en netjes bij elkaar, stofzuigen, dat soort dingen) en toen rond een uur of 9 ´s morgens met zijn allen in de auto, op weg naar thuis. Het is vandaag prachtig weer, dus het zonnetje nemen we in ieder geval mee naar huis!
De kinderen knappen nog een klein uiltje op de achterbank, omdat "ze niet konden uitslapen" (ach gossss...) Aan onze kant van de weg was het redelijk rustig (maar de auto's die onze richting opkwamen hadden, in tegenstelling tot ons, dus wèl last van file en stilstaand verkeer), dus we konden lekker doorrijden. Rond een uur of 11 stond onze auto weer voor onze eigen "Villa Kakelbont" (gezien de zeer herkenbare geschilderde kleuren op ons huis ;-) ).

Eenmaal thuis weer proberen om de auto uit te komen (daar ik helemaal zat ingebouwd tussen de tassen en allerlei andere troep...) en dan eindelijk weer de sleutel omdraaien in onze eigen voordeur.
(Hebben jullie dat trouwens ook altijd dat het net lijkt alsof je eigen huiskamer er ineens heel anders uitziet, als je het ruim een week niet meer hebt gezien, of ligt dat aan mij?)
Alle koffers, tassen, kratten e.d. uit de auto en eerst maar in de huiskamer neergezet (Nadat we ons een weg hadden gebaand door de stapel post op de deurmat die er na een week lag, o.a. van die fijne belastingenveloppen.......bleugh! Gelukkig lag er ook een nieuwe "Aardschok" magazine en de nieuwe "Jukebox fanaat"!).

Meteen opruimen? Ben je gek! Eerst een bakkie koffie! Het was lekker weer, dus eerst weer eens genieten van het zonnetje in onze eigenste achtertuin! Heerlijk!!!

Tja, en dan een beetje de troep weer opruimen. Vieze was naar de wasmachine, inclusief het lievelingsdekentje (zie 1 van mijn 1e blogberichten) van onze dochter van 5 jaar, want dat dekentje stinkt een uur in de wind!! Dat dekentje heeft ze al vanaf dat zij baby was en het lag al in haar wiegje. Het is een dekentje uit de John Lennon baby collectie (dat volgens mij alleen in Engeland en in Amerika te krijgen is, want ik heb het ook vanuit het buitenland gekocht, ik heb het hier in Nederland nog nooit ergens gezien).
Een ander kind heeft een knuffeltje of 1 of ander spuugdoekje of zo.....onze dochter prefereert dus dat dekentje! Is het dekentje kwijt? Of ligt het beneden als ze boven moet gaan slapen? Dan heb je dus ècht een probleem en kun je het dekentje gaan zoeken of halen, want eerder is Michelle niet gerust gesteld! Ik kreeg dus ook met moeite "toestemming" van mijn dochter om het bewuste dekentje eventjes in de wasmachine te stoppen, maar toen ik zei dat het daarna heel lekker zou ruiken en ze het vandaag nog weer terugkreeg (het zit inmiddels al in de wasdroger, dus Michelle hoeft niet zo lang meer te wachten....), stond ze het dekentje toch gelukkig wel af....

En dan vanavond.....eindelijk weer mijn eigen bed!!
Ik heb niets te klagen over de vakantie, maar die bedden....dat vond ik dus, om het op zijn Hollands uit te drukken, 10 keer helemaal niets!! Iedere ochtend werd ik wakker met rugpijn en de kussens waren veel te plat! Ik heb het kussen op een gegeven moment maar van ellende zelfs in vieren gevouwen, toen lag het nog enigszins een heel klein beetje "acceptabel".....maar.....tussen "acceptabel" en "comfortabel" ligt een wereld van verschil!! Eventueel een volgende keer in dat vakantiepark? Prima, maar....dan gaat mijn eigen hoofdkussen dus ècht wel mee!!

Vanmiddag ook eventjes met mijn dochter op de bank tv zitten kijken (Zappelin, met Nils Holgerson en Pipo de Clown enzovoort, jottum!). Eindelijk weer onze eigen bank met kussens (i.p.v. een bankje met houten leuning) en onze eigen flat screen tv (i.p.v. een ouderwetse tv, die iedere keer spontaan van zender verspringt, zonder dat wij aan de afstandsbediening zaten.......). Misschien is vakantie daar ook wel een beetje voor....om erachter te komen dat je het thuis eigenlijk best wel goed hebt???? Oftewel....oost west thuis best.... Nu nog lekker een weekje vakantie thuis. Kan ik tenminste nog een beetje op mijn gemak thuis rommelen.

Tiny en Lau ook in Overijssel?

Na een paar dagen aanmodderen met een T-mobile prepaid internet adapter in ons vakantiehuisje in Ommen (omdat we midden in het bos zitten is de verbinding vrij lastig te verkrijgen of heel erg langzaam en valt zelfs regelmatig weg, dus....die reclame van "overal internet" klopt niet helemaal!), hebben we ontdekt dat er in het café/restaurant van dit vakantiepark GRATIS (we blijven per slot van rekening Nederlanders ;-)) > internet (wifi ) is! Dus vandaar dat we (onze zoon Riccardo en ik) ook nu weer eventjes hier in het café/restaurant zitten te internetten, terwijl Willem en dochter Michelle zijn gaan zwemmen.

Terwijl we hier zitten te internetten, zijn er 2 medewerkers van dit vakantiepark een soort van "podium" aan het fabriceren, waarschijnlijk voor een kindervoorstelling of zoiets dergelijks. De 2 medewerkers doen een poging om een soort van beschilderd laken op te hangen, dat moet fungeren als achtergrond/decor van het toneel en ze zijn de hele tijd continu op elkaar aan het mopperen omdat de 2 constant van mening verschillen en ze beiden niet geheel voor elkaar krijgen wat zij voor ogen hadden. Wat ze ook uitproberen, het lukt niet helemaal zoals ze dus willen en het afkatten van elkaar wordt steeds erger. Ze zijn constant aan het vitten op elkaar en daarom schoten Riccardo en ik een klein beetje in de lach. Ze doen ons ineens een beetje denken aan "Tiny en Lau".

Misschien heeft u wel eens gehoord van dit Rotterdamse echtpaar, dat landelijk bekend is geworden door hun YouTube filmpjes, waarin ze elkaar (heel zacht uitgedrukt) de huid volschelden met woorden die ik hier maar niet letterlijk zal herhalen. Met name de filmpjes waarin ze met de kerstversiering bezig zijn, zijn inmiddels "legendarisch" te noemen.

Maar blijkbaar wonen er in iedere woonplaats wel een "Tiny en Lau"...óók in Ommen ;-) Riccardo zit hier naast mij nu nog steeds na te gniffelen.....

Theo en Thea tandjes

Onze dochter Michelle (zij wordt in september 6 jaar) is aan het wisselen. Ze is er ook heilig van overtuigd dat wanneer ze die tanden onder haar kussen legt, 's nachts dan de "tandenfee" zal komen. Op het moment steken haar 2 bovenste voortanden zover vooruit dat haar aanblik je toch stiekem een klein beetje doet denken aan de tijd dat het tv programma "Theo en Thea" van de VPRO razendpopulair was. In die tijd kon je ook van die "hazentandjes" in de winkel kopen. Maarrrr....aangezien de voortanden bij Michelle al aardig aan het wiebelen zijn, is het best mogelijk dat er binnenkort een tandenfee rondloopt met "Theo en Thea tandjes" ;-)

Kudbeeien

U kent ze wel, van die "woordzoekers" boekjes. Die boekjes waar van die "wegstreepwoordjes" in staan, zowel horizontaal als verticaal, diagonaal, ondersteboven, soms zelfs in "kronkelvorm" enzovoort. Het gekke is eigenlijk dat we die boekjes thuis nooit aanraken. Op 1 of andere manier kopen en gebruiken we ze ook altijd alleen maar voor de vakantie. Eventjes in een verloren uurtje wat woordjes wegkrassen. Als 1 persoon de puzzel is begonnen, wordt hij ook nog wel eens door een ander afgemaakt. Het zijn ook vaak van die puzzels waar je soms uren naar zit te turen en je ziet de woorden niet meer en degene die naast je zit pikt er zo weer een woord uit, dat soort gedoe. En....ook zie je er wel eens woorden in die helemaal niet in het lijstje weg te strepen woorden voorkomen, of....woorden die eigenlijk helemaal niet bestaan (van die "scrabble" woorden die niet bestaan, maar die je toch maakt om maar extra punten te scoren) of van die woorden die als je ze uitspreekt toch ineens een woord vormen terwijl het compleet fout geschreven zou zijn als je het zo ergens zou opschrijven. Zo was ik van de week ook weer met zo'n woordzoekerspuzzel bezig. Mijn zoon van 13 jaar zit naast me en vraagt: "Lukt het ma?", terwijl hij zelf ook mee zit te zoeken of hij een woord kan ontdekken. Ineens ontdekken wij in die puzzel het woord "kudbeeien" (ik hoef toch niet uitgebreid uit te leggen hoe je dat normaal gesproken op zijn Hollands uitspreekt? haha....). "Hé kijk, kudbeeien!" Iedereen schiet in de lach als we het woord uitspreken (maar helaas was het natuurlijk geen "wegstreepwoord" van de betreffende puzzel).
De puzzel natuurlijk wel afgemaakt, maar als je eenmaal zo'n woord hebt "uitgevonden", dan komt 'ie natuurlijk ook bij de andere puzzels ter sprake, of gewoon tussendoor. Het is zo'n woord dat natuurlijk nooit in een woordenboek zal verschijnen, maar die we over 10 jaar binnen het gezin misschien nog wel herinneren ;-)
Het is op het vakantieadres overigens niet zo heel erg warm zoals voorgaande jaren, dus....het valt gelukkig mee met ongewenste insecten, zoals k**bijen.....ehhhh.....kudbeeien!!