Kristallen bruiloft

Gisteren waren wij (Willem en Ingrid) 15 jaar getrouwd!! (en daarvóór ook nog wat jaartjes samengewoond)
30 mei 1995 stapten wij in het huwelijksbootje en dat bootje is inmiddels een kristallen boot geworden, maar het voelt alsof die 15 jaar voorbij zijn gevlógen.

Er is inmiddels veel gebeurd. We hebben 2 kinderen gekregen (Eigenlijk 3, maar de middelste werd een miskraam in 2003. Een aandenken aan wat uiteindelijk ons kindje zou zijn geworden staat bij ons ergens in huis, maar we zijn er van overtuigd dat de ziel van het kindje vast en zeker nog ergens is). Onze zoon Riccardo werd geboren in 1997 en onze dochter Michelle in 2004. We zijn in 1998 verhuist van een huur- naar een koophuis (best een hele stap, maar we zijn blij dat we hem toen toch genomen hebben).

De trouwjurk en het trouwpak hangen nog boven, maar we passen er beiden, na 15 jaar, vast en zeker niet meer in!
Wanneer we de trouwfoto's bekijken staan er mensen op de foto die inmiddels helaas niet meer onder ons zijn, maar uiteraard wel voortleven in onze herinneringen.

We zijn getrouwd in het stadhuis in de binnenstad van Utrecht. Mijn neef Paul (die van de Chevy Cats!) reed ons in zijn Oldsmobile uit 1956, die dus dienst deed als trouwauto (dus toen al een "fifties" tintje...).

15 jaar getrouwd zijn is tegenwoordig best wel een prestatie, want veel andere mensen halen dat vandaag de dag niet eens meer.
Eigenlijk hebben we er gisteren niet echt veel aan gedaan. Gewoon mijn ouders op bezoek en wat lekkers in huis gehaald. Maar....ook juist die kleine momenten (i.p.v. een groot feest) zijn misschien wel veel kostbaarder dan we zelf beseffen, want...niemand weet hoe het leven er de volgende 15 jaren uit zal zien.
Ik kijk eigenlijk liever nooit te ver vooruit, maar leef liever met de dag.
John Lennon wist het ooit briljant te verwoorden: "Life is what happens to you while you're busy making other plans" (oftewel: "Het leven is wat je overkomt terwijl je druk bezig bent andere plannen te maken.") Die woorden zeggen genoeg, lijkt mij en zo is het maar net!

Al met al...15 jaar is eigenlijk best wel een mijlpaal. Of zoals mijn kinderen tegenwoordig zouden zeggen: "Vet cool!!"

Michelle en K3

Ja hoor, vandaag hebben we al "slechts" 2 maal mogen genieten van de nieuwe dvd "Mamasé show" van K3, de Vlaamse meidengroep met sinds de komst van "Josje" vorig jaar dus ook een Nederlands tintje.

Vol overgave danst onze 5 jarige dochter Michelle met alle liedjes mee.
(Tja....Studio 100....je kunt ervan vinden wat je wilt, maar ze weten dus inderdaad blijkbaar heel erg goed wat kinderen leuk vinden)

Het levende bewijs heb ik maar eventjes vastgelegd met de camera van mijn mobiele telefoon en zoals je hieronder dus kunt zien, ...mocht K3 ooit nog een invalster nodig hebben, hier is ze;

Shalalie deel 3

Gisterenavond gebeurde wat eigenlijk iedereen al voorspeld had: Nederland is niet door naar de finale van het Eurovisie Songfestival. Verrassing? Niet echt eigenlijk. (al hoop je natuurlijk altijd stiekem dat...., echter tegen beter weten in)
Of dit aan Sieneke is toe te rekenen? Kijk, je kunt van mening verschillen over het "Shalalie" liedje, maar...als je de rest van de inzendingen voor het songfestival hebt gezien en gehoord...echt, het kan dus blijkbaar nóg erger!!
In dat opzicht mag Sieneke met opgeheven hoofd terugkeren naar Nederland, want ze heeft het gewoon echt niet slecht gedaan.
En al die hypocriete mensen die nu keihard roepen "Zie je wel!" of in de aanval gaan t.o.v. Sieneke, liepen stiekem het "Shalalie" deuntje wel mee te zingen de afgelopen weken. Diezelfde hypocriete mensen hadden Sieneke waarschijnlijk zowat letterlijk de hemel in geprezen als ze wèl door was gegaan naar de finale.

Maar goed....voor het 6e jaar op rij is Nederland dus niet door naar de finale van het Eurovisie Songfestival. Eigenlijk begrijp ik niet waarom we überhaupt nog meedoen. Iedere artiest die er ooit aan mee heeft gedaan de laatste jaren ging er vol goede moed heen, maar kwam volledig gedesillusioneerd terug. Iedereen wéét dat het hele festival vooral de laatste jaren zowat aan elkaar hangt van vriendjespolitiek en tóch sturen we er iedere keer weer mensen heen, om vervolgens alleen maar de totale deceptie opnieuw onder ogen te zien terwijl we het verdorie wéten hoe de vork in de steel zit zo langzamerhand. Die ezel stoot zich niet voor een 2e keer aan de zelfde steen, nee....inmiddels al op zijn minst 6 keer!

Op diverse plekken op internet lees je nu al commentaren als: "Volgende keer toch maar weer in het engels zingen?", of "volgende keer toch met een beter liedje komen" enzovoort. O.k., het "Shalalie" liedje zou misschien inderdaad beter passen op een TROS Zomerfeest festival of met het draaiorgel op De Dam in Amsterdam, misschien is het niet "internationaal" genoeg voor het songfestival (al blijft dit Shalalie liedje vreemd genoeg wèl in je hoofd hangen, in tegenstelling tot alle ingezonden rotzooi van alle andere landen), maar....ik betwijfel of wanneer we met een "internationaal beter liggend liedje" komen, dit de situatie zou doen veranderen en ons meer winst zou opleveren. Ik denk dat Nederland onderhand zo'n beetje alles wel geprobeerd heeft en het loopt iedere keer op niets uit. Je zou onderhand ook gaan denken dat het er helemaal niet meer toe dóet wat je instuurt.
Al stuur je bij wijze van spreken een dijk van een zangeres als Trijntje Oosterhuis erheen, of acts als Anouk, Alain Clark, Waylon, Lisa Lois of Kane, noem ze allemaal maar op. Het maakt gewoon geen moer uit! (waarschijnlijk omdat het "liedje" of de artiest er waarschijnlijk allang niet meer toe doet, maar....dat het er meer om gaat welke -politieke- belangen bepaalde landen bij elkaar hebben????)(oeps....heb ik het toch hardop gezegd)

Wat trouwens ook vreemd is: er kon al gestemd worden toen het festival net begonnen was. Hoe kun je nu stemmen op een liedje als je het nog niet eens gehoord hebt?
En als we dan toch naar kwaliteit gaan kijken: die jongen van de inzending uit Israel stond gewoon regelrecht VALS te zingen! Maar die is natuurlijk uiteraard wèl door! (en dat terwijl Israel eigenlijk niet eens een Europees land is - net zoals Azerbeidzjan en Turkije enzovoort - dus de naam "Eurovisie" Songfestival slaat eigenlijk sowieso nergens meer op, zeker niet als je ziet dat er steeds meer Balkan landen meedoen en....vreemd genoeg er ook steeds meer Balkan landen doorgaan naar de finale....maarrrrrrrr, daar mag je natuurlijk weer niets over zeggen....dat mag je alleen maar denken!)

Maar goed, aan Sieneke heeft het niet gelegen. Een 18 jarige voor de leeuwen werpen met een door een ander opgedrongen liedje, dat misschien inderdaad een ietsiepietsie te folkoristisch is, alle kritiek over je heen krijgen die je je maar kunt bedenken, alsof dat nog niet genoeg is tussendoor ook nog een fikse keelonsteking cadeau krijgen, ik geef het je te doen. En als je dan toch opgewekt en enthousiast en bovendien ZUIVER gezongen (ondanks die eerdere keelproblemen!) het liedje weet te brengen, kan ik alleen maar zeggen: "chapeau"!

Ondanks dat Nederland dus niet door is, zullen we toch nog een soort van af moeten kicken van het "Shalalie" liedje, want....veel mensen staan er nog steeds 's morgens stiekem zingend mee op... (en dat terwijl waarschijnlijk het liedje dat morgen het Eurovisie Songfestival zal winnen, binnen no-time "vergeten" zal zijn! Denk daar maar eens over na!)

Wanneer je de Nederlandse folklore, het draaiorgel en de dansende poppen zou vervangen door pink caddilacs, jukeboxen, petticoats en vetkuiven, dan laten The Baseballs (uit Duitsland) op het filmpje hieronder in ieder geval horen hoe "Shalalie" in de "fifties" geklonken zou moeten hebben;

Best wel shit

Vorige week was Riccardo (onze puberende zoon van bijna 13 jr) letterlijk en figuurlijk strontziek! Misselijk, overgeven, diarree, ga zo maar door. Hij is inmiddels weer beter, maar hij is aanzienlijk afgevallen.

Ik had gehoopt de dans te ontspringen, maar helaas....
Afgelopen maandag (2e pinksterdag) was ook ik de pineut, dus best wel shit! (letterlijk en figuurlijk)
Je hoopt dat het de volgende ochtend weer over zal zijn, maar dat kun je dus mooi vergeten. Ondanks alles toch maar gaan werken? Echter....als je om de zoveel minuten naar de plee moet en je het dus niet kunt risceren om ook maar 1 seconde te laat te zijn, leek me dat niet verstandig. Bovendien zit je dan toch nooit op je gemak, letterlijk en figuurlijk niet. Sorry, maar als er toevallig net collega's binnenkomen, terwijl jij daar net shit....ehhh...zit? Nee, er zijn toch echt grenzen in het leven.
Je weet dat je je werk moet afbellen en tegelijkertijd voel je je alweer schuldig dat je het nummer intoetst. Je weet hoe men soms over "zieke collega's" praat. Vooral als het extra druk is. Maar ja, ziek is ziek....toch?

Naast mijn werk ook mijn moeder gebeld (i.v.m. de oppas voor de kinderen) dat ik ziek ben en dus niet ga werken. Blijkt mijn vader ook ziek te zijn met precies dezelfde klachten. O.k., ik ben dus niet de enige.

Dan probeer je toch iets te eten. Een beschuitje (met niets erop), een crackertje, een droog bescuitje, wat slappe thee drinken. Maar...alles wat je er met veel moeite in hebt gestopt, komt er later net zo hard weer uit.
Ook 's nachts rondspoken op het toilet, terwijl je zowat omvalt van de slaap.
Ik was daarom een klein beetje opgelucht dat mijn man die dag erna cursus (voor zijn werk) had i.p.v. een gewone werkdag, dus die hoefde pas later de deur uit en had daarom 's morgens de kinderen ontbijt gegeven enzovoort.

Woensdagavond is eigenlijk onze vaste repetitieavond voor de band, maar ik had mijn man al een smsje gestuurd dat ik dat echt niet ging redden.
Ik kreeg echter een smsje terug dat onze bassist zich ook al ziek had gemeld, dus ging de repetitie sowieso niet door. O.k., de zoveelste die ziek is dus.

Overdag krijg je dan nog zo'n fijn telefoontje van de ARBO arts, om te checken of je wel echt ziek bent.... (nou, als ze het niet geloven, nodig ik ze van harte uit om te komen kijken en te ruiken......) Gelukkig nam ik de telefoon op, want ik houd er persoonlijk eigenlijk nooit zo van als er "onbekend" of "privé" op de nummermelder staat i.p.v. een telefoonnummer, want meestal is het dan weer zo'n verschrikkelijke enquete of opdringerige verkoper of zoiets dergelijks.

Gisterenavond een beetje rijst gegeten. Dat staat je dan op een gegeven moment ook tegen, alleen maar droge meuk! Bah!
Dat is er tot nog toe ingebleven. Dus nu maar weer een beetje proberen de "normale" dingen te gaan eten. Eens kijken hoe dat gaat.

Vandaag was mijn broer trouwens ook al ziek, dus....hij gaat lekker zo!
Ik ziek, mijn vader ziek, onze bassist ziek, mijn broer ziek, oftewel...who's next?

Sole Survivor deel 2

Ongelooflijk!! Ik open mijn Twitter pagina (die van onze band dan) en lees tot mijn grote verbazing dat een journalist (een vrouw: Jolande van der G) van de Telegraaf het in haar botte hersens heeft gehaald om het ziekenhuis te bellen waar Ruben (de 9 jarige Nederlandse jongen die als enige de afgrijselijke vliegtuigramp in Tripoli heeft overleefd) ligt en die journalist heeft op slinkse wijze het voor elkaar gekregen Ruben aan de lijn te krijgen met een gesprek in de strekking van: "Of ie wist dat zijn ouders en broer dood zijn. Nee dat wist ie nog niet"....

Ik kan hier werkelijk geen goed woord voor bedenken wat ik hier eigenlijk van vind. Misschien dat dergelijke woorden ook niet voor herhaling vatbaar zijn, want ik merk dat ik vreselijk boos word hierover.

We hebben geen abonnement op de Telegraaf, maar anders zou je hem zó opzeggen! (iets dat veel mensen inmiddels dus ook daadwerkelijk hebben gedaan) Lekker slim Telegraaf! De krantenverkoop (in het algemeen) loopt al terug, maar na deze respectloze actie kan ik alleen maar zeggen: "Eigen schuld, dikke bult!"

Die behandelend arts dacht misschien "Oh mensen uit Nederland, dat zal Ruben wel fijn vinden", maar weet die arts veel wie of wat de Telegraaf is!

Henk Westbroek schreef het gisteren nog op zijn Twitter pagina: "Wat overlevende Ruben door de media wordt aangedaan is opnieuw een ramp."
Nog geen dag later bevestigt de Telegraaf met hun actie nogmaals dit Twitterberichtje.

Echt....sommige mensen (voor zover je dan eigenlijk van "mensen" kunt spreken, want hier is niets menselijks aan!) gaan bijna letterlijk over lijken! Ruben wist nog niets van het lot van zijn ouders en broertje. Misschien omdat men Ruben eerst wat meer wilde laten opknappen, ik weet het niet. Maar...hóe harteloos en totaal respectloos kun je als journalist zijn om dit soort dingen te doen!

"Instant Karma's gonna get you", zong John Lennon ooit.
Oftewel...wanneer jij anderen iets aan doet, komt dit ooit vanzelf eens bij je terug, als een boomerang. Laten we voor deze journalist (en de hele redactie bij diezelfde krant die besloten hebben tot publicatie over te gaan) hopen dat deze stelling klopt!

Sole Survivor

Gisterenochtend zat ik op mijn werk toen een collega vertelde dat ze via het nieuws had vernomen dat er een vliegtuig in Tripoli was neergestort en alle inzittenden waren omgekomen, behalve 1 kind had het overleefd. Bij zo'n bericht is het net alsof je een soort van vreemde kronkel in je maag voelt. Een klein kind, moederziel alleen.....overleeft zo'n vreselijke ramp. Daar zijn eigenlijk geen woorden voor. Misschien voel je die kronkel in je maag altijd intensiever als je zelf moeder bent op 1 of andere manier, ik weet het niet.

Eenmaal thuis zag ik ook de tv-beelden die bij dat vreselijke nieuws hoorden en hoorde ik dat er op zijn minst 62 Nederlanders bij de ramp zijn omgekomen.

Extra journaal uitzendingen werden ingelast (al zet ik soms wel vraagtekens bij de eindeloze herhalingen de hele dag door), diverse vlaggen in Nederland gingen halfstok en zelfs de verkiezingscampagnes uit politiek Den Haag werden gestaakt.

's Avonds meldde Hugo Borst bij het VARA tv-programma "De wereld draait door" dat hij het maar "onzin vond" dat er zoveel ophef over deze vliegtuigramp was, want "als er alleen Libiërs waren omgekomen" zou er in Nederland nooit zoveel aandacht aan zijn besteed en "volgende week is toch iedereen het weer vergeten"...... Dat laatste....hoe cru het ook klinkt....daar heeft Hugo Borst wel een punt.
Een aantal weken terug was het hele land nog in rep en roer over de verdwijning van Milly Boele, bij wijze van spreken en was dat het gesprek van de dag, nu hoor je er nog vrij weinig mensen over. Nieuws gaat snel, mensen zijn er even ondersteboven van, maar volgende week maakt iedereen zich gewoon weer druk over het slechte weer, om maar iets te noemen.

Ik weet aan 1 kant dat Hugo Borst eigenlijk wel gelijk heeft. Natuurlijk, volgende week gáát het gewone leven ook weer gewoon verder, dat is ook zo.
Aan de andere kant.....zou het denk ik ook weer niet goed zijn als er géén ophef over was. Het zou toch vreselijk zijn als we dergelijk nieuws maar achteloos aan de kant zouden schuiven? Dat dergelijk nieuws ons niets meer zou doen, dat het ons niet meer zou raken? Als we dergelijke rampen maar "gewoon" gaan vinden, of beschouwen van "ach....zulke dingen gebeuren zo vaak!" Ik hoop alsjeblieft dat de mensheid nooit die kant op zal gaan en dat we toch nog een béétje een greintje van medeleven en respect in onszelf blijven behouden.

Vandaag krijgen steeds meer slachtoffers van de ramp "een gezicht", oftewel....de identiteit van veel slachtoffers wordt steeds meer bekend (zo o.a. ex-Wow-zangeres Joëlle).
Ook de identiteit van de jongen die de ramp als enige heeft overleefd is inmiddels bekend: Ruben van 9 jaar uit Tilburg. Zijn ouders en zijn broertje Enzo van 11 jaar hebben de ramp helaas niet overleefd.

Henk Westbroek schrijft op zijn twitter: "Wat overlevende Ruben door de media wordt aangedaan is opnieuw een ramp."
Ja Henk, ik vrees daar zelf ook een beetje voor.

De locaties van bijeenkomsten van nabestaanden worden niet voor niets geheim gehouden, omdat veel (vaak ook Nederlandse) media vaak niet het respect kunnen opbrengen om enigszins afstand te bewaren. Ik hoorde bij het journaal ook alweer dat ze bij het ziekenhuis, waar Ruben ligt, de fotografen letterlijk moeten tegenhouden, omdat ze proberen om op de kamer van Ruben te komen. Alsof de filmbeelden al niet voldoende zijn!
Natúúrlijk is het nieuws, natúúrlijk kan ik enigszins begrijpen dat journalisten erop duiken en bijna letterlijk als gieren boven de rampplek blijven rondcirkelen. Het is hun werk en als zij het nieuws niet brengen doet een concurrerende nieuwszender of krant dat wel. Maar zo gaat dat met iedere ramp.
Het doet me een beetje denken aan Lady Di die alweer ruim 13 jaar geleden overleed, die hulpeloos in de wrakstukken van haar auto lag dood te gaan en tóch is er nog een fotograaf die het lef heeft om een foto te maken (en dan niet 1 foto, nee, bij blééf klikken!).
Mensen hebben wat dat betreft af en toe een behoorlijk morbide (en daarmee tegelijkertijd behoorlijk respectloze) kant in zichzelf. Afschuwelijk, maar het is nu eenmaal zo.

Bij het lot van 9 jarige Ruben moest ik op 1 of andere manier meteen denken aan een oud nummer van de groep ASIA: Sole Survivor. De prachtige tekst van het liedje kun je hier lezen.

Als moeder van 2 kinderen kan ik alleen maar zeggen;
Lieve Ruben, de vliegtuigcrash overleefd, maar je ouders en je broertje van 11 jr kwijt. Was het maar 'n slechte droom. Heel veel sterkte jongen!

Giro d'Italia 2010 in "wereldstad" Nieuwegein

Gisteren zag ik de 2e etappe van Giro d'Italia 2010 "live" voor mijn neus voorbij flitsen (letterlijk, want zo snel fietsten ze...) vanuit de flat van mijn ouders, ik had niet eens een roze bril nodig, want er was aan die kleur geen gebrek op dat moment ;-)

Vanaf ongeveer 13.30 uur verzamelden zich steeds meer mensen op de loopbrug om iets van de etappe te kunnen zien.

Nu moet ik eerlijk bekennen; als de fietstocht elders was geweest, was ik waarschijnlijk nooit gaan kijken, maar als je het hele gebeuren rechtstreeks vanuit de ramen van je ouders te zien is en je er toevallig toch zit (vanwege moederdag!), heb je natuurlijk meteen 1e rang en is het wel even leuk om het schouwspel te zien. Nou ja, zien......, je hoefde niet met je ogen te knipperen, want het was letterlijk binnen no-time voorbij!

En dan te bedenken dat ik, vanuit het raam van het kantoor waar ik werkzaam ben, heb gezien hoe enkele dagen ervoor diverse mannetjes, met een grote soort van hijskraan achtige wagens, lange slierten roze vlaggetjes vastbonden aan de lantaarnpalen, alsmede grote roze strikken en de Italiaanse vlag op diverse plaatsen bevestigden.
Ja ja....het mag weer wat kosten in de gemeente Nieuwegein van het gemeenschapsgeld!! (Jazeker mensen, want...Nieuwegein moet volgens de plannen een soort van wereldstad worden, dus wordt er overal gebouwd als een achterlijke! Grote nieuwe koopwoningen in het stadcentrum en noem het maar op. Maar....je moet niet in de reeds bestaande wijken gaan kijken, want daar kom je 1 en al achterstallig onderhoud tegen. De grond is op veel plaatsen zover verzakt, dat het bijna levensgevaarlijke situaties oplevert. Grote kuilen en gaten in wegen, grote gaten onder schuurtjes, omdat de grond te ver is weggezakt, dus je moet vooral in het donker goed uitkijken waar je loopt, want voor je het weet zak je ergens doorheen of struikel je ergens overheen. Hier in mijn wijk, op weg naar het Antonius Ziekenhuis, is bijvoorbeeld een brug waar dagelijks veel verkeer overheen rijdt en/of waar mensen overheen lopen. Die brug staat zowat letterlijk op instorten! Er staan al mááááááánden (al vanaf vorig jaar!) ijzeren dranghekken om de meest kritieke plek van de brug heen gezet met rood-witte linten. In al die maanden is er nog steeds niets gebeurd. Ik vrees dat we straks in het najaar nog steeds tegen die leuke dranghekken aankijken. Of...wachten ze bij de gemeente gewoon tot die brug ècht letterlijk instort? Hopelijk is dit dan zonder lichamelijk letsel van mensen of schade aan auto's e.d.!!! Ik vind dit soort dingen echt onbegrijpelijk!)

Ik vind zo'n fietstocht echt ontzettend leuk, begrijp me niet verkeerd, maar.....het kost de gemeenschap weer ontzettend veel geld, terwijl er elders in dezelfde woonplaats eigenlijk belangrijkere zaken aanwezig zijn waar hard geld voor nodig is!

Maar goed.....eigenlijk mag ik niet klagen, want er was tenminste weer eens iets te doen in het suffe bijna slapende Nieuwegein ;-) O.k., ik woon er zelf, maar....als men er ècht een "bruisende" stad van wil maken, zal er toch echt eerst heel veel moeten gebeuren, dat is 1 ding dat zeker is. Maar....het gemeenschapsgeld moet uiteindelijk toch ook wel VERSTANDIG besteed gaan worden.

Het is net zoiets als wanneer je je huis beschildert met prachtige nieuwe verf, terwijl de rotte planken er nog gewoon onder zitten. Van buiten lijkt het mooi, maar van binnen rot het nog steeds weg. Zo gaat het straks hetzelfde met Nieuwegein, als men niet ingrijpt; mooie nieuwe prachtige (dure) koopwoningen in de binnenstad, nieuwe winkels, allemaal prachtig mooi, maar.......de grond in de bestaande wijken zakt steeds verder weg en achterstallig onderhoud waar niets aan wordt gedaan leidt uiteindelijk tot verval!

Dus gemeente Nieuwegein, blijf vooral ook leuke dingen organiseren in deze stad, maar.....ik hoop niet dat we binnenkort een nieuw tv-programma moeten verzinnen met de titel: "Help, mijn gemeente is klusser".....

Hieronder nog een leuk filmpje van de 2e etappe van Giro d'Italia vlak voor de flat van mijn ouders;

Gerard Joling

Mijn echtgenoot is naar boven gevlucht, want ik heb namelijk vanmiddag mezelf alvast een moederdagpresentje cadeau gedaan; de allernieuwste 3-cd "Goud" van Gerard Joling en die ben ik nu aan het draaien. Soms moet je jezelf iets gunnen, ook als de man des huizes er enigszins allergisch voor is ;-) Misschien heeft die "allergie" te maken met het feit dat "Geer" natuurlijk hartstikke "gay" is, maar....dat zal me een rotzorg zijn! Daar ga ik echt geen rekening mee houden.

Tja...Gerard Joling....ooit bekend geworden midden jaren 80 in de Soundmix Show van Hennie Huisman. Zijn allereerste LP heb ik ooit nog eens gekocht destijds.
Als tiener had ik zelfs foto's van "Geer" in mijn schoolagenda geplakt (volgens mij had ik zelfs een poster op mijn kamer). Soms kreeg je daar dan opmerkingen over van een leraar: "Oh, is dat die jongen met die strakke broek?" (en dan die leraar zelf het hardste lachen natuurlijk....) Toen wisten we nog niet helemaal dat "Geer" van de "ho" was ;-) Maar toen we het wèl wisten was dat ook niet echt een wereldgrote schok. Althans, had ik niet echt last van. Anderen misschien, maar het maakt mij niet echt uit. Vind ik eigenlijk ook niet zo relevant voor het zanggebeuren enzovoort.

Onlangs is hij 50 jaar geworden, maar....ik moet zeggen dat hij er nu op zijn 50e beter uitziet dan 25 jaar geleden (Geer zit dit jaar 25 jaar "in het vak", maar dat was u vast niet ontgaan met o.a. "Jolinginnendag" afgelopen week op televisie).
En...soms is het inderdaad jammer dat hij niet op dames valt, want Geer is niet geheel onaantrekkelijk om te zien, maar dat terzijde...

De tv-programma's met "Gordon" konden me eerlijk gezegd niet zo boeien en zelfs de Toppers hebben me nooit zo echt aangesproken, maar misschien komt dat meer omdat ik zelf niet zo weg van Gordon ben. Maar goed, je kunt niet alles hebben, nietwaar?

Maar op 1 of andere manier word ik altijd wel vrolijk als "Jolige Joling" op tv is.
En laten we eerlijk zijn, de man is gewoon een goede zanger!

Omdat ik in een metalband zing vinden mensen het waarschijnlijk vreemd dat ik Joling uit de speakers laat knallen, maar ook dat zal me een rotzorg zijn wat mensen ervan vinden. Bovendien heb ik nog veel meer muziek in mijn collectie dat weinig tot niets met metal te maken heeft, dus ik kan daar niet echt mee zitten.

Toen ik gisteren op internet las dat vandaag de nieuwste Joling cd uitkwam met alle beste nummers van de afgelopen 25 jaar wist ik onmiddellijk dat ik deze 3-cd aan mijn collectie wilde toevoegen. Ik slaagde vandaag bij Blokker notabene...en nog goedkoper dan bij andere winkels heb ik gemerkt, dus dat is sowieso prettig ;-)
Het doosje van de cd's is trouwens prachtig ontworpen, er zit zelfs enigszins reliëf op de front cover. Iets dat je absoluut bij een "kopie" zou missen. Alleen het doosje op zich is al een sierraad in je cd-kast! Enne...natuurlijk lekkere "meegalm" muziek.....heeeeerlijk!!!