Onlangs dacht ik nog bij mezelf: "Hoe zou het toch met die oud RTL nieuwslezer gaan, die met dat rode haar....Sander Simons?" In maart 2008 werd bekend dat er bij hem longkanker was geconstateerd. Ik kan me nog goed herinneren dat hij zo strijdvaardig was in zijn ziekte en dat hij een ziekenhuisfoto op tv liet zien van de "golfbal" in zijn longen. Althans....het was de tumor in zijn longen die zo groot was als een golfbal. Opmerkelijk is dat Sander zelf nooit gerookt heeft, maar dus toch longkanker heeft gekregen (meeroken, doordat andere mensen in jouw buurt roken, is misschien net zo erg, of misschien zelfs nog erger dan zelf roken?).
De chemokuren leken aanvankelijk aan te slaan. De tumor was geslonken en uitzaaiingen waren zelfs niet meer terug te vinden.
Een hele poos eigenlijk niets meer over Sander Simons gehoord (ik althans niet), maar toch vraag je jezelf zo nu en dan af hoe het dan met iemand gaat.
Vandaag dan ineens onverwacht het bericht dat Sander vandaag is overleden. Vanavond op 5 januari om 20.00 uur liet Sander door de huisarts euthanasie plegen, omdat een coma dreigde. Hij is thuis gestorven in het bijzijn van zijn vader, moeder en vriendin Louise. Sander Simons is slechts 47 jaar geworden....
Wederom zien we wat kanker voor een verschrikkelijke ziekte is.
Nog veel te vaak hoor ik om me heen het woord kanker als "scheldwoord" gebruikt worden. Ik erger me daar altijd groen en geel aan. De laatste jaren heb ik meerdere mensen binnen en buiten mijn familie zien bezwijken aan de ziekte kanker. Ik vraag me wel eens af of mensen die schelden met het woord kanker ooit wel eens zelf een kankerpatiënt van zeer dichtbij hebben meegemaakt. Ik betwijfel het, want waarschijnlijk denk je dan nog wel een paar keer bij jezelf na voordat je zo'n erge ziekte als scheldwoord gebruikt.
Vorig jaar op 21 november (2009 dus) overleed Richelle Laurijssen (geboren op 11 december 1992) op slechts 16-jarige leeftijd aan kanker. Zij startte in september 2009 de campagne "Kanker verziekt je taal" tegen het "kankervloeken" (je kunt er alles over vinden op de website www.kankerverziektjetaal.nl). Voor mensen die het nog steeds de normaalste zaak van de wereld vinden om het woord kanker als scheldwoord te gebruiken, zouden toch eens een kijkje op deze site moeten nemen en zouden dan eens goed bij zichzelf moeten nadenken over waar ze nu eigenlijk mee bezig zijn! Nu Richelle is overleden hebben haar ouders de actie, die hun dochter is gestart, voortgezet.
Kanker is een sluipmoordenaar. Het treft mensen van alle leeftijden, van baby's tot bejaarde mensen en iedereen die daar tussenin zit. Er wordt niet naar gevraagd of je rijk of arm bent, of je een gezin met kinderen hebt of misschien nog aan je leven moet beginnen. De 1 krijgt misschien nog 2 jaar, de ander slechts amper 9 maanden (zoals bijvoorbeeld bij ex-Dolly Dot Ria Brieffies, die in november 2008 kreeg te horen dat zij terminale longkanker had, zij is overleden op 20 juli 2009 op slechts 52-jarige leeftijd!), of misschien zelfs 3 weken (Shocking Blue zangeres Mariska Veres overleed op 2 december 2006 op 59-jarige leeftijd aan kanker. De ziekte werd slechts drie weken voor haar heengaan bij de Haagse zangeres ontdekt).
Soms "genezen" mensen van kanker en men praat dan over dat iemand de kanker "overwonnen" heeft, maar dat vind ik eigenlijk heel onrechtvaardig tegenover de mensen die uiteindelijk wèl aan de ziekte zijn bezweken, want....dat zou dan bijna betekenen dat het aan mensen zelf ligt of je de ziekte wel of niet "overwint", terwijl mensen die helaas zijn overleden aan de ziekte nèt zo hard voor hun leven hebben geknokt als mensen die wèl genezen zijn.
In mei 2007 ben ik donateur geworden van het KWF (ironisch genoeg op de avond van het Dolly Dots reünie concert in Ahoy Rotterdam, ik had kaartjes voor de 2e avond, dus...eigenlijk de kaartjes die het eerst in de verkoop gingen).
Ik kreeg van 1 persoon een beetje flauwe negatieve reacties als: "Wat heb je daar nu aan? Als wij ziek zijn doen ze toch ook niets voor ons?" en nog meer van dat soort flauwe opmerkingen. Tja....als we allemáál zo gaan denken, komen we een flinke stap verder, maar niet heus! Alle beetjes helpen, denk ik dan maar. Als je niets doet, gebeurt er zeker niets.
Ja mensen, het is een ongelooflijk cliché, maar het is toch echt waar: "Geniet van het leven, het duurt maar even!" Je weet nooit wanneer je het noodlot ontmoet (net als in dat gedichtje van Toon Hermans), dus pluk de dag en wees eens vaker een beetje liever voor elkaar. Dan zou de wereld er toch een klein beetje beter uitzien!
Voor wie niet meer weet hoe het gedichtje van Toon Hermans gaat;
Ga nooit weg zonder te groeten
Ga nooit weg zonder een zoen
Want wie het noodlot zal ontmoeten
kan het later niet meer doen
Ga nooit weg zonder te praten
dat doet een hart soms zo'n pijn
Wat je 's ochtends hebt verlaten kan er 's avonds niet meer zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten