Nachtmerrie

Vandaag kreeg ik een soort van dejavu, maar dan eentje die ik liever niet opnieuw gehad had willen hebben.

In mei 1998 was ik werkzaam op een kantoor voor accountant- en belastingadviseurs, vlakbij zwembad Merwestein, hier in Nieuwegein. De 11e van diezelfde maand zal ik nooit vergeten. Er reed namelijk een ambulance met een noodgang voorbij met een luid loeiende sirene. Het zal wel suggestie zijn geweest, maar op 1 of andere manier klonk die sirene indringender en onheilspellender dan anders. Ik kreeg een heel raar gevoel van binnen dat zei dat er iets heel ernstigs was gebeurd.

Mijn onheilspellende gevoel bleek helaas te kloppen, want enkele dagen erna, op 23 mei, overleed een slechts 7-jarig jongetje, Casper van Leeuwen, die tijdens het schoolzwemmen "verdronk" tijdens het vrij zwemmen, toen 'onderwijzend personeel en zwembadmedewerkers Casper zomaar vanuit het afgescheiden instructiebad naar het andere deel hebben laten gaan, waar tal van andere baden zijn. Het personeel heeft verder niet meer op hem gelet. Het jongetje had nog geen zwemdiploma. De door twee meisjes gewaarschuwde badmeester heeft Casper uit het water van het diepe bubbelbad gehesen, waar hij minstens tien tot vijftien minuten in het water moet hebben hebben gelegen. De jongen lag een paar dagen in coma, waarna hij is overleden.

Ik was toen zelf bijna net een jaar moeder van mijn 1e kind, dus de wetenschap dat het jongetje was overleden en dat mijn voorgevoel na die nare sirene helaas klopte, dat kwam best wel aan. Ik heb die ouders toen zelfs nog een kaartje gestuurd uit medeleven. Enige poos daarna ontving ik een heel mooi bedankkaartje met een persoonlijke noot, dat de ouders het zo gewaardeerd hadden dat er aan ze gedacht en met ze meegeleefd was. Ik heb het kaartje altijd bewaard.

Vandaag, 28 december 2009, ruim 11 jaar later, was het weer zo'n rare dag.
Ik zat op kantoor (inmiddels elders in Nieuwegein) toen ik een luid loeiende brandweerauto voor bij zag en hoorde rijden, ook weer richting Merwestein.
Ook weer met zo'n vreemd gevoel van..."wat zou er gebeurd zijn?"
Misschien iets met vuurwerk (rond deze tijd van het jaar)?
Maar een poos later kwam er een luid loeiende gele ambulance voorbij. Was er toch iets ernstigers aan de hand?

Vanavond bij SBS Nieuws kreeg ik het antwoord op mijn vraag.
Op de Bergwal, een flat die pal naast zwembad Merwestein staat, is hevige brand geweest, waarbij een 4-jarig meisje (Kimberley) is overleden.
Toen zij uit de brand werd gehaald leefde het meisje nog, maar zij was er zeer slecht aan toe. In het ziekenhuis is zij toch helaas bezweken aan haar verwondingen. De moeder ligt nog ernstig gewond in het ziekenhuis.

Bij zo'n bericht is het net of je weer een enorme klap in je gezicht krijgt. Verbrande spullen en een uitgebrande flat zijn eventueel vervangbaar, maar....je eigen kind voorgoed verliezen is de ergste nachtmerrie van iedere ouder.
Het meisje was nog maar 4 jaar! Bij zulk nieuws krijg je een enorme brok in je keel en ben je eigenlijk sprakeloos. De vader was op het moment van de brand niet thuis. Wat een onbeschrijflijk verdriet moet dit zijn voor beide ouders. Het is iets waar je nooit meer overheen komt. Het is een vreemd gevoel dat er wederom op zo'n korte afstand van je eigen huis zich zo'n enorme ramp voltrekt.
Je vraagt jezelf onmiddellijk af of je het meisje misschien gekend hebt, of je haar wel eens op straat hebt gezien etc.

Soms zou je wel eens willen dat je de tijd kon terugdraaien, dat je vreselijke rampen als dit ongedaan zou kunnen maken.

Dat deze ouders over een aantal dagen het nieuwe jaar in moeten gaan zonder hun dochter, zoiets is onverteerbaar. Ik wens alle nabestaanden oprecht zeer veel sterkte toe bij het verwerken en dragen van dit verlies.