Rouw

Langzaam aan begint er in Nieuwegein bij meerdere mensen door te dringen wat er gisteren gebeurd is. Steeds meer Nieuwegeiners rouwen om de dood van de nog maar slechts 4 jarige Kimberley. Er worden bloemen en knuffels neergelegd bij de woning die gisteren is uitgebrand. Langzaam aan wordt er ook steeds meer bekend over de slachtoffers van de brand en hoe de brand aan de Bergwal in Nieuwegein is ontstaan.

De brand is ontstaan door een opgerolde haspel (die gebruikt werd t.b.v. de kerstverlichting) die niet helemaal uitgerold was, waardoor de haspel te heet werd en er brand ontstond. Die brand is schijnbaar zo snel uitgebreid dat de bewoners geen schijn van kans hadden om weg te komen. De moeder heeft uit alle macht geprobeerd haar dochtertje te redden, maar tevergeefs. Ook een oudere buurman heeft geprobeerd te helpen, maar ook dit mocht niet baten.
De vader was op het moment van de brand aan het werk en dus niet thuis.

Ookal ken ik het gezin niet persoonlijk, toch blijft dit verhaal maar door je hoofd spoken. Dat je in een mum van tijd, binnen luttele seconden, je kind kunt verliezen. Dat je uit alle macht hebt geprobeerd het te redden, maar dat je uiteindelijk machteloos staat. De moeder weet zelfs nog niets over de toestand van haar dochter, want zij wordt in het ziekenhuis in slaap gehouden.

Dat zij straks dit vreselijke nieuws pas te horen krijgt als ze wakker wordt, terwijl iedereen het al weet, dat is toch eigenlijk afschuwelijk?
Ik heb ergens iets opgevangen dat Kimberley woensdag begraven wordt. Geen idee of men morgen al bedoelt of volgende week. Ik moet er niet aan denken dat de moeder in slaap gehouden wordt tot ná de begrafenis van haar eigen dochter? Ik mag toch alsjeblieft hopen dat men dit niet op die manier laat gebeuren?
Een kind verliezen is al onverteerbaar, laat staan dat je dan óók nog eens een keertje geen afscheid kunt nemen. Dat mag gewoon niet zo gaan! Dat zou ik onmenselijk vinden.

Kimberley werd volgens het condoleanceregister (http://www.condoleanceregister.com/kimberley-1.html) geboren op 30-09-2005, dus een jaar jonger dan mijn eigen dochter, die overigens in dezelfde maand jarig is. Haar leven mocht slechts tot gisteren duren. Een kleine vrolijke kleuter die nog een heel leven voor zich zou moeten hebben.

Voor de ouders van Kimberley zullen alle kerst- en oud&nieuw dagen in de toekomst nooit meer hetzelfde zijn. Ik denk ook dat de hulpverleners, zoals brandweer e.d., dit toch zeker niet in de koude kleren gaat zitten wanneer het om een klein kind gaat.

Hoe gaat het straks in zijn werk als na de kerstvakantie de scholen weer beginnen en Kimberley nooit meer terugkeert bij haar vriendjes en vriendinnetjes in de klas? Hoe ga je om met rouwverwerking bij kleuters? (maar ook leraren en ouders van medeleerlingen) Hoe zullen de ouders van Kimberley hun leven straks weer oppakken als alle media aandacht verdwijnt, maar....op den duur ook de aandacht van de mensen om hen heen, want.....zo gaan die dingen meestal (heb ik al een aantal keren van dichtbij meegemaakt, dus ik spreek uit ervaring). Hoe dan ook...het overlijden van je eigen kind maakt een diepe wond die uiteindelijk nooit meer echt zal helen, want het littteken zul je altijd blijven houden.

Ik kwam vandaag op internet overigens ook alweer reacties van mensen bij nieuwsberichten tegen, die ik hier maar niet zal herhalen. Mensen die denken op die manier "grappig" te zijn, die zou je ter plekke af moeten schieten. Sorry dat ik dit nu even zo op die manier zeg, maar ik vind het echt ongehoord zoiets. Zulke mensen zijn duidelijk dom, hebben totaal geen inlevingsvermogen of respect en beseffen niet waarmee ze bezig zijn. Ik kan me daar echt enorm boos over maken.

Ik vond 2 foto's van Kimberley. Zo'n prachtig klein guitig vrolijk knap meisje...
Hoe kun je daar nu misselijke grappen over maken, wanneer dat lieve kleine meisje komt te overlijden? Zulke mensen hebben geen hart, zelfs geen hersens.
Als je dat lieve koppie ziet dan snijdt de wetenschap dat ze maar slechts 4 jaar oud mocht worden je dwars door je ziel! Het leven kan soms zó oneerlijk zijn!

Nachtmerrie

Vandaag kreeg ik een soort van dejavu, maar dan eentje die ik liever niet opnieuw gehad had willen hebben.

In mei 1998 was ik werkzaam op een kantoor voor accountant- en belastingadviseurs, vlakbij zwembad Merwestein, hier in Nieuwegein. De 11e van diezelfde maand zal ik nooit vergeten. Er reed namelijk een ambulance met een noodgang voorbij met een luid loeiende sirene. Het zal wel suggestie zijn geweest, maar op 1 of andere manier klonk die sirene indringender en onheilspellender dan anders. Ik kreeg een heel raar gevoel van binnen dat zei dat er iets heel ernstigs was gebeurd.

Mijn onheilspellende gevoel bleek helaas te kloppen, want enkele dagen erna, op 23 mei, overleed een slechts 7-jarig jongetje, Casper van Leeuwen, die tijdens het schoolzwemmen "verdronk" tijdens het vrij zwemmen, toen 'onderwijzend personeel en zwembadmedewerkers Casper zomaar vanuit het afgescheiden instructiebad naar het andere deel hebben laten gaan, waar tal van andere baden zijn. Het personeel heeft verder niet meer op hem gelet. Het jongetje had nog geen zwemdiploma. De door twee meisjes gewaarschuwde badmeester heeft Casper uit het water van het diepe bubbelbad gehesen, waar hij minstens tien tot vijftien minuten in het water moet hebben hebben gelegen. De jongen lag een paar dagen in coma, waarna hij is overleden.

Ik was toen zelf bijna net een jaar moeder van mijn 1e kind, dus de wetenschap dat het jongetje was overleden en dat mijn voorgevoel na die nare sirene helaas klopte, dat kwam best wel aan. Ik heb die ouders toen zelfs nog een kaartje gestuurd uit medeleven. Enige poos daarna ontving ik een heel mooi bedankkaartje met een persoonlijke noot, dat de ouders het zo gewaardeerd hadden dat er aan ze gedacht en met ze meegeleefd was. Ik heb het kaartje altijd bewaard.

Vandaag, 28 december 2009, ruim 11 jaar later, was het weer zo'n rare dag.
Ik zat op kantoor (inmiddels elders in Nieuwegein) toen ik een luid loeiende brandweerauto voor bij zag en hoorde rijden, ook weer richting Merwestein.
Ook weer met zo'n vreemd gevoel van..."wat zou er gebeurd zijn?"
Misschien iets met vuurwerk (rond deze tijd van het jaar)?
Maar een poos later kwam er een luid loeiende gele ambulance voorbij. Was er toch iets ernstigers aan de hand?

Vanavond bij SBS Nieuws kreeg ik het antwoord op mijn vraag.
Op de Bergwal, een flat die pal naast zwembad Merwestein staat, is hevige brand geweest, waarbij een 4-jarig meisje (Kimberley) is overleden.
Toen zij uit de brand werd gehaald leefde het meisje nog, maar zij was er zeer slecht aan toe. In het ziekenhuis is zij toch helaas bezweken aan haar verwondingen. De moeder ligt nog ernstig gewond in het ziekenhuis.

Bij zo'n bericht is het net of je weer een enorme klap in je gezicht krijgt. Verbrande spullen en een uitgebrande flat zijn eventueel vervangbaar, maar....je eigen kind voorgoed verliezen is de ergste nachtmerrie van iedere ouder.
Het meisje was nog maar 4 jaar! Bij zulk nieuws krijg je een enorme brok in je keel en ben je eigenlijk sprakeloos. De vader was op het moment van de brand niet thuis. Wat een onbeschrijflijk verdriet moet dit zijn voor beide ouders. Het is iets waar je nooit meer overheen komt. Het is een vreemd gevoel dat er wederom op zo'n korte afstand van je eigen huis zich zo'n enorme ramp voltrekt.
Je vraagt jezelf onmiddellijk af of je het meisje misschien gekend hebt, of je haar wel eens op straat hebt gezien etc.

Soms zou je wel eens willen dat je de tijd kon terugdraaien, dat je vreselijke rampen als dit ongedaan zou kunnen maken.

Dat deze ouders over een aantal dagen het nieuwe jaar in moeten gaan zonder hun dochter, zoiets is onverteerbaar. Ik wens alle nabestaanden oprecht zeer veel sterkte toe bij het verwerken en dragen van dit verlies.