10 jaar na 9/11 2001

2001....het jaar dat Chris Götte, de drummer van Bløf verongelukte...zanger Herman Brood zelfmoord pleegde....actrice/comédienne Sylvia Millecam overleed en ook een tante van mij overleed op slechts 47-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.

2001 was ook het jaar van 9/11, de terroristische aanslag op de Twin Towers in New York..... Vandaag is 9/11 dus exact 10 jaar geleden. Het is zo'n datum dat iedereen nog weet wat hij/zij aan het doen was en waar hij/zij op dat moment was.

Ik was aan het werk, bij mijn toenmalige werkgever. We hadden de radio aan en er was nieuws dat er 1 vliegtuig door een toren van de Twin Towers gevlogen was. In eerste instantie denk je aan een vreselijk ongeluk. Echter...niet lang erna kwamen de berichten over een 2e vliegtuig. Een 2e vliegtuig??? Op dat moment besef je dat het hier niet meer om een "ongeluk" gaat.
Mijn collega's en ik bleven zo'n beetje aan de radio gekluisterd, zoals dat dan zo heet.

En...of het toeval was....ik weet het niet....maar ik zal nooit vergeten dat precies rond het tijdstip dat dit alles aan de gang was....viel in onze kantoorkamer ineens zomaar, zonder enige aanleiding, plotseling de klok van de wand af.....de klok tikte ook niet meer verder. De tijd stond dus letterlijk stil, zou je kunnen zeggen..... Het zal waarschijnlijk toeval zijn geweest, maar het had eigenlijk wel iets "griezeligs", omdat het precies rond dat tijdstip gebeurde.

Eenmaal thuis gekomen van het werk, krijg je dan, na aanvankelijk eerst alleen radioberichten gehoord te hebben, de 1e televisiebeelden te zien.  Pas dan realiseer je jezelf pas echt hoe erg het is.
Vanaf dat moment loop je ook eigenlijk niet meer bij die televisie weg, je blijft aan de buis gekluisterd. Je denkt bij jezelf "Hoe kan dit?" En nog steeds....10 jaar na dato....blijven die beelden niet te bevatten, het is nog steeds niet te begrijpen.

De vreselijke beelden van mensen die in de 2 torens "gevangen" zitten en waarvan je weet dat ze er nooit meer levend uitkomen en dat je weet dat je totaal niets meer voor die mensen kunt doen! "Frustrerend" is misschien nog niet eens het goede woord....."machteloos" komt misschien meer in de buurt. Je ziet "voorwerpen" naar beneden vallen....maar.....dan realiseer je jezelf ineens dat die "voorwerpen" dus gewoon "mensen" zijn! Tientallen mensen springen uit de wolkenkrabbers.....hun dood tegemoet. Het is onvoorstelbaar, maar realiteit. Vreselijk!

En uiteindelijk het moment dat de torens in elkaar zakken.....de beelden op televisie zijn nog steeds te vreselijk voor woorden! Je denkt bij jezelf: "Die mensen! Al die mensen!!"....."dit overleeft niemand!" Achteraf blijkt dat ruim 3000 mensen het leven hebben gelaten (waaronder ook veel brandweerlieden, politiemensen enzovoort)! Duizenden mensen die, net als jij en ik, gewoon iedere dag naar hun werk gingen. Onschuldige burgers. Het zou dus iedereen kunnen overkomen.

Heel opmerkelijk is dat alle mensen die werkzaam waren in het kantoorpand waar ik destijds werkte, op een bepaald tijdstip op een bepaalde dag in die week ook gezamenlijk een minuut stilte in acht hebben genomen. Dat soort dingen gebeuren eigenlijk praktisch nooit, terwijl er toch eigenlijk wel dagelijks rampen in de wereld gebeuren.

In de "Spits" van afgelopen vrijdag las ik een reactie van iemand op 9/11 en die zei o.a. "....dat het constant wordt herhaald op tv. De beelden hebben nu niet meer de emotionele impact die ze de eerste keer op je hadden. Dan denk je toch: "Ik heb het wel gezien"....."

Ik kan in ieder geval voor mezelf zeggen dat ik het absoluut niet met de reactie van die meneer eens ben. Nog steeds, iedere keer als er beelden worden uitgezonden, zit ik met ongeloof en verbijstering te kijken. Sterker nog.....9 van de 10 keer zit ik vaak nog steeds met een soort van brok in mijn keel, als je jezelf wederom realiseert dat hier ruim 3000 mensen het leven lieten. Vooral als je de nabestaanden hun verhalen ziet en hoort vertellen.
Ik denk....dat als ik op een dag dit soort beelden "normaal" ga vinden en dat het "me niets meer doet".....dan is er toch volgens mij echt iets mis met me!
Het zit niet in me om "schouder ophalend" naar dit soort beelden te kijken. Ik zou het wel erg vinden als het mensen "niet meer kan schelen" als ze dit soort afgrijselijke dingen zien!

Ja, ik weet dat er zoveel meer rampen in de wereld gebeuren en die zijn net zo erg. Maar er zijn denk ik weinig rampen waarvan alles zo van minuut tot minuut gefilmd is. Het is alsof je naar een surrealistisch "iets" zit te kijken, maar je weet dat het wel degelijk "echt" is!
Het sterkste voorbeeld hiervan is misschien wel de Franse documentaire van de broers Gédéon en Jules Naudet over 9/11. Het was aanvankelijk de bedoeling om een soort van documentaire te maken over iemand die als "groentje" bij de brandweer kwam. Maar...dat werd dus uiteindelijk een compleet andere "documentaire", zoals iedereen nu weet.

De tv beelden van een president Bush op het moment dat het nieuws over de aanslag op de Twin Towers hem in zijn oor wordt gefluisterd, zal ik nooit vergeten. Op dat moment is hij te gast op een kleuterschool. Ik weet nog steeds niet wat ik daarmee aan moet.
Het strakke gezicht waarmee hij daar blijft zitten, zonder enige emotie.
Is die man echt zo'n "koele kikker"? Waarom onderneemt hij geen actie?
Of...is die man juist een briljant acteur? Is het juist goed dat hij "rustig" blijft en geen "paniek veroorzaakt"? Ik weet het niet.... Ik vind het heel moeilijk om daarover te oordelen. In ieder geval ben ik nooit zo'n grote "Bush-fan" geweest....dat moet ik wel eerlijk bekennen.
Iemand uit Amerika schreef me ooit dat ze hem daar de "Happy trigger cowboy" noemen...dus dan weet je ook wel genoeg in feite.
Het is niet alleen dat voorval bij die kleuterschool....maar ook het feit dat hij pas "laat" de rampplek bezocht. Clinton was op dat moment net president "af", maar...was wèl als eerste op de rampplek om bij de "slachtoffers" en nabestaanden te zijn, om een luisterend oor te zijn....om er gewoon te "zijn" voor de mensen! Dat aspect heb ik gemist bij Bush. Hij kwam pas veel later dan Clinton op de rampplek en i.p.v. dat hij een luisterend oor bood aan de slachtoffers, riep hij alleen maar dingen als "We zullen ze pakken!" enzovoort. Tja...er zijn mensen die lopen compleet weg met die man, die vinden hem een "fantastische" president....prima hoor, maar ik heb er toch een beetje andere gevoelens bij. Nog steeds.... Maar goed, dat is mijn mening en ik hoop dat anderen die ook gewoon respecteren.

Het is vandaag denk ik niet alleen "10 jaar geleden" dat 9/11 gebeurde. Vanaf die datum zijn er toch best veel dingen veranderd. Ik denk dat de afstand tussen "westerlingen" en "moslims" sowieso groter is geworden. De moordaanslagen op Pim Fortuyn en Theo van Gogh hebben nog eens keer extra zout in de wond gegooid. Dat is jammer, dat mensen nu vaak een heel verkeerd beeld krijgen van de "islam" of van "moslims". Ik werk al jaren met dit soort mensen samen. Nooit problemen mee gehad. Maar je merkt dat collega's onderling toch wat "voorzichtiger" zijn met bepaalde uitspraken e.d. Mensen zijn wat meer "wantrouwend" geworden, heb ik soms het idee. En dat is toch eigenlijk onzin.
Ik weet dat er in bepaalde wijken van Utrecht wat meer problemen zijn met "allochtonen", zoals dit dan zo mooi heet. Ik ga dat probleem ook niet ontkennen, want ik weet dat daar een stelletje "raddraaiers" loopt! Dat is gewoon een feit, helaas.... Maar dat wil niet meteen automatisch zeggen dat iederéén zo is! Toch?

Ik bedoel.....dat er een oud EO-voorzitter "Bert Dorenbos" bestaat, die hele nare/rare dingen roept over de vreselijke ramp onlangs op het Pukkelpop festival (waar enkele jonge mensen het leven lieten door de gevolgen van de vreselijke storm en onweer die daar heeft plaatsgevonden), dat dit de "Straf van God" was.......dat wil nog niet zeggen dat álle "Christenen" zo denken!
En zo is het waarschijnlijk (mag ik tenminste aannemen) ook met moslims...lijkt mij.

De huidige economische crisis waarin de wereld zich verkeert....is in feite nog steeds een nasleep van 9/11. Daar kun je hele discussies over gaan voeren, maar het is wel zo.
Waar is al dat geld gebleven? Wapens? Oorlog voeren?
Het zijn te ingewikkelde zaken waar ik als "leek" misschien helemaal niets van begrijp, maar het is wel frappant dat het allemaal zo'n beetje begonnen is sinds 9/11.

Er zijn tientallen complot theorieën over 9/11. Er zijn inderdaad nog steeds dingen die, naar mijns inziens, niet kloppen. Hoe kunnen die 2 torens zomaar in elkaar zakken? Het instorten van "toren 7"....door brand....wordt er gezegd....maar als het door explosieven zou zijn gebeurd, zou ik het ook geloven, zeg maar. Er zijn dus nog heel veel dingen die niet te verklaren zijn.
Nogmaals, daar kun je ellenlange discussies over voeren....maar ik denk dat je dat op een dag als vandaag maar eventjes aan de kant moet schuiven.

Vandaag is het denk ik vooral het belangrijkst om de ruim 3000 overleden mensen van 9/11 te gedenken en respect te tonen aan alle brandweerlieden, politiemensen en alle andere hulpverleners die uiteindelijk ook hun eigen leven gewaagd hebben om dat van een ander te redden!

Nee, ik behoor niet tot het groepje mensen dat 10 jaar na dato misschien "schouder ophalend" naar de beelden van de instortende Twin Towers kijkt.
De beelden zijn nog steeds huiveringwekkend.

Wat me sinds 9/11 ook nog steeds raakt is het nummer "Overcome" van de inmiddels ter ziele gegane band "Live". Velen denken dat dit nummer speciaal voor 9/11 geschreven is, maar het nummer bestond al! Aanvankelijk was dit nummer geschreven voor het album "The Distance To Here", maar....na 9/11 werd dit nummer door diverse media "opgepikt" omdat het qua tekst, sfeer etc. zo goed aansloot bij de gevoelens van de Amerikanen (en de rest van de wereld) op dat moment. Het nummer werd uiteindelijk ook de grootste hit van de band Live! Het klinkt misschien raar, maar nog steeds kan ik het nummer niet luisteren zonder dat ik een brok in mijn keel voel opkomen.

Dit nummer wil ik dan ook opdragen aan alle slachtoffers die op 9/11 gevallen zijn, aan alle nabestaanden, de kinderen die sinds 9/11 moeten opgroeien zonder vader of moeder, de brandweerlieden, politiemensen en andere hulpverleners.....

9/11 2001 Voor altijd in onze herinnering......